‘ ชีวิตข้าเป็นอมตะ...หัวใจรักข้าเป็นนิรันดร์ ’
..................................
“ โอม...อามุน-ราห์ ข้า... ”
“ ไม่ใช่รา ”
รู้ล่ะน่า ว่าเป็นเทพเจ้า ก็ไม่ได้ว่าเป็น ‘ รา ’ เสียหน่อย เธอนึกขันในใจ เทพอามุน กับเทพราห์ เป็นเทพคนละองค์กัน ” น้ำเสียงห้วนจัด แววตาเคียดขึ้ง
“ ... ”
“ และที่สำคัญ ไม่นิยมใช้ ‘ เมีย ’ ร่วมกับใคร ” น้ำเสียงทุ้มแหบพร่า แววตาส่องประกายวาววับ
เพราะประโยคสุดท้ายนั่นเองทำให้รวิกานต์ขนลุกซู่ ใบหน้าร้อนผ่าว จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงบรรรยากาศรอบตัวที่อุณหภูมิพุ่งขึ้นสูงอย่างหยุดไม่อยู่แล้ว!
..................................
หากเคปรีคือยามเช้าอันสว่างสดใส...รวิกานต์ก็คือที่รักดุจพระอาทิตย์...
ไม่ว่านางจะอยู่ในร่างใด...นางก็คืออมุนเนต ชายาที่รักยิ่งของอามุนเสมอ
การเดินทางผ่านเวลาอันยาวนานสู่กรุงธีบิสอันรุ่งโรจน์เพื่อสัมผัสเสน่หานับพันปีแห่งอามุน
..................................
‘ โอม...อามุน ไม่ว่าชาติภพใด ข้าก็รักท่านเสมอกาล ’
........................................................
ป.ล.เรื่องนี้ลงให้อ่านฟรีประมาณ 60% นะคะ นักเขียนจะลงทุกวัน ใช้คนละนามปากกากับนิยายเรื่องอื่น ๆ ค่ะ (ตัดฉาก NCออกทั้งหมด ฉากนั้นจะลงขายใน E-book ค่ะ) มีขายเป็น E-book แล้วนะคะ และมีตอนพิเศษขายแยกด้วย (มีฉากNC) ขอบคุณมากค่า
ไรท์มี Twitter แล้วนะคะ
จะรวบรวมข้อมูลนิยายทั้งหมดไว้ที่นี่
ฝากติดตามด้วยค่ะ :)
https://twitter.com/meenamonat
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น