Nostalgia Talk คุยเฟื่องเรื่องวันวาน ?

ลำดับตอนที่ #2 : เลข 13

เลข 13 บางคนมองเป็นเลขไม่ดี อย่างตึกที่ทำงานผมก็ไม่มีชั้นที่ 13 พอชั้น 12 แล้วเป็น 14 เลย แต่บางคนก็มองเลข 13 เป็นเลขที่ดี อย่างน้อยคนที่เกิดวันที่ 13 ก็ต้องรู้สึกว่าเลขนี้ต้องดีสำหรับตัวเองแหละ (ส่วนมากนะ ไม่ใช่ทุกคนนะครับ)

หรือสีดำ ผมเป็นคนนึงที่ใส่ชุดสีดำล้วนมาตลอดช่วงอายุทีนเอจ จริงๆ นับตั้งแต่ 11-12 (ก่อนทีนเอจ) ตอนที่เริ่มเลือกชุดใส่เองได้ก็เริ่มใส่สีดำมาโดยตลอด น้อยครั้งมากที่จะใส่สีอื่น (ยกเว้นชุดเฉพาะกิจอย่าง ชุดนักเรียน ชุดพละ ชุดออกงานปีใหม่ ตรุษจีน) ซึ่งบางคน เช่น ย่าของผมบอกว่าไม่ค่อยชอบแต่ก็ไม่ได้ห้ามขนาดไม่ให้ใส่ แต่จะบ่นๆ อยู่เสมอ จนผมทำงานนั่นแหละ ถึงเริ่มใส่ชุดมีสีสันหลากหลายขึ้น ด้วยเพราะปัจจัยหลายๆ อย่าง

เมื่อวันก่อนไปทำงานออกบูธ ได้ยินน้องๆ วัยรุ่นคุยกันก็อดอมยิ้มไม่ได้ เขาพูดกับเพื่อนว่าเขาชอบใส่แต่สีดำ ใส่สีดำมาตลอด ซึ่งจริงๆ ผมได้ยินเรื่องความชอบประมาณนี้มาหลายครั้ง จากทั้งคนที่สนิทและอาจจะบังเอิญได้ยินแบบคราวนี้ ผมรู้สึกได้ถึงช่วงเวลาที่ผมอยู่วัยนั้นและรู้สึกดีเวลาเจอคนที่คิดคล้ายๆ กัน แม้บางเรื่องนอกเหนือจากเรื่องนี้ อยากบอกว่าถ้าลองมองอีกมุมก็อาจจะได้แนวคิดใหม่ๆ อีกแนวทางนึง แต่ไม่เป็นไร ถ้าตัวผมเองย้อนเวลากลับไปบอกตัวเองในตอนนั้นได้ ผมเชื่อว่าตัวผมเองก็ไม่เชื่อผมในตอนนี้หรอก 55+

ดังนั้นเรื่องของความชอบ ความเชื่อ อาจจะเป็นการยึดติดหรือยึดมั่นถือมั่นรูปแบบหนึ่งที่เกิดขึ้นกับบุคคลคนหนึ่งหรืออาจจะส่งผลต่อบุคคลหลายๆ คนได้ ซึ่งจะมองว่าถูกหรือผิด ดีหรือไม่ดีก็คงต้องดูที่ผลลัพธ์หรือเจตนาที่เกิดขึ้น เช่นนั้น ถ้าเรามองแบบหนึ่งใช่ว่าอีกคนจำเป็นต้องมองแบบเรา เขาก็สามารถมองในแบบเขาได้ แต่จะดีมากถ้าได้เจอคนที่พยายามปรับหรือให้เหตุผลถึงการจะคิดเหมือนหรือคิดต่างจากเรา และเลือกจะทำหรือไม่ทำตาม ด้วยหลักเหตุผล อย่างที่ยอมรับซึ่งกันและกันได้

สุดท้ายนี้ อยากให้ความคิดและมุมมองของผมได้สอดคล้องกับคนที่เราอยากให้เขาสอดคล้องด้วย ในเมื่อมีหลายอย่างคล้ายกัน และมีทิศทางคล้ายกัน ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้ได้รู้ ได้พบ ได้เจอคนที่เรามองว่าเราชอบ ถูกตาต้องใจ ก็ต้องหวังและคาดหวังว่าเขาจะอยู่กับเราไปนานๆ เป็นความสุขในชีวิตรูปแบบหนึ่งที่จับต้องได้และมีอยู่จริง