ค่าของจันทร์ [ MOON PRICE ]

 “ฉันจะให้โอกาสเธอได้กลับไปใช้ชีวิตอีกครั้ง แต่มีข้อแม้ว่าทุกครั้งที่เธอเจ็บปวด ความเจ็บปวดของเธอจะถูกตีมูลค่าเป็นเงิน โดยเงินที่ได้จะถูกโอนเข้าบัญชีของเธอโดยตรง และในทุกๆเดือนเธอจะต้องได้ยอดเงินไม่ต่ำกว่าที่ฉันกำหนด”เขากล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

‘อย่างนี้ก็เท่ากับว่าต้องกลับไปมีชีวิตที่เจ็บปวดเหมือนเดิมอยู่ดี แถมยังต้องเอาความเจ็บปวดมาแลกกับเงินที่สุดท้ายแล้วก็เข้ากระเป๋าฉัน แล้วเขาจะได้อะไร? มันเจ๋งตรงไหนเนี่ย? งงไปหมดแล้ว’

“เจ๋งสิ เพราะถ้าเธอไม่รับข้อเสนอนี้ การตายโดยโดนรถไฟทับก็จะดำเนินต่อไปไงล่ะ”

เธอสะดุ้งโหยง ตกใจสุดขีดที่คนคนนี้สามารถอ่านความคิดเธอได้

“ละ..แล้วถ้า ได้ยอดเงินต่ำกว่าที่กำหนด..จะจะเกิดอะไรขึ้น” เธอถามเสียงสั่น

“ก็ไม่มีอะไรมาก เธอก็แค่จะถูกส่งกลับมาที่นี่แล้วก็โดนรถไฟทับตายไงล่ะ”เขาตอบยิ้มๆ

‘นี่มันก็ไม่ต่างจากการมัดมือชกเลยนี่ สุดท้ายมันก็จบที่ตายแบบสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอยู่ดี แค่ยืดเวลาออกไปได้ ’

ชายปริศนาที่ได้ยินความคิดของเด็กสาว ก็ได้แต่อมยิ้มรอฟังคำตอบ

“ว่าไงล่ะ คิดได้แล้วก็ตอบมานะ ฉันมีเวลาให้ตราบเท่าที่เธอต้องการเลยล่ะ” ว่าจบเค้าก็เอนตัวนอนลงข้างๆเธอ

ความเงียบกลืนกินบริเวณนั้นราวกับรู้ว่าเธอกำลังใช้สมาธิคิดวิเคราะห์อยู่

“โอเคค่ะ ฉันยอมรับข้อเสนอ!” เธอตอบอย่างมั่นใจ

เธอคิดมันมาอย่างดีแล้ว ในเมื่อชีวิตเธอมันจะเฮงซวยก็ขอให้มันเฮงซวยแค่กับเธอพอ อย่าให้ตัวเธอเป็นสาเหตุของความเฮงซวยในชีวิตใครเลย

“เลือกได้ดีนี่…ถ้างั้นจงกลับไปใช้ชีวิตซะ และอย่าลืมสัญญาของเราล่ะ”

สิ้นเสียงของชายนิรนาม ทุกอย่างก็ดับวูบไป