เมื่อตัวร้ายได้กันเอง

“ฉันรักนายนะนีอัน… แต่นั่นมันก่อนที่เราจะเจอฮาจิ…

ทำไมนายต้องแย่งของที่ฉันอยากได้ไปซะทุกอย่าง…

รวมถึงคนที่ฉันรัก…”

คำพูดของลีอันน้องชายฝาแฝดผู้ซึ่งถูกปกปิดการมีตัวตนมาตั้งแต่กำเนิด

เอ่ยพร้อมแววตาอันไร้ซึ่งความสำนึกในผิดชอบชั่วดี

หลังวางยาสลบพี่ชายได้สำเร็จ ก็ค่อย ๆ ถอดชุดของเจ้าสาวตัวจริงออกทีละชิ้น

เมื่อร่างไร้สติเปลือยเปล่ากลับยิ่งเห็นรูปร่างของอีกฝ่ายชัดเจน

“อย่างน้อยนายก็ยังมีก้อนเนื้อที่น่ารังเกียจนี่อยู่…

คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม”

เอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายพร้อมลูบไล้หน้าหน้าท้องอีกฝ่ายที่นูนออกมาเล็กน้อย

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันแต่งงานนะ… พี่ชาย”

เหมือนทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน

ทว่าสิ่งที่ตัวร้ายอย่างเขาวาดฝันไว้กลับต้องดับวูบลงอย่างไม่คาดคิด

เมื่อจู่ ๆ ก็ตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมกว้าง ๆ พร้อมกับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นหนา

การสวมรอยเป็นเจ้าสาวกลับกลายเป็นการรับเคราะห์แทนเสียอย่างนั้น!

เมื่อชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยว่า

“ถ้าฉันไม่ได้นาย ใครหน้าไหนก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน”

เพียงเท่านั้นก็ทำให้ลีอันตระหนักได้ว่า

กำลังเผชิญหน้ากับตัวร้ายเช่นเดียวกับตน​