ณ เมืองหลวงของประเทศเกาหลีใต้ในย่านออฟฟิศแห่งหนึ่ง บรรยากาศหลังเลิกงานตอน6โมงเย็นที่มืดครึ้ม ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเป็นชมพูอ่อนปนแสดในทุกๆเย็นเมื่อมองออกไปนอกกระจกใสบานใหญ่
ปึง! ปึง! ปึง!
"ทุกคนฟังทางนี้! ในฐานะที่ผมเป็นหัวหน้าของแผนกของทีมการตลาด..."
คุณยองโฮหัวหน้าทีมการตลาดวัยกลางคนค่อนข้างอาวุโสที่เดินมาทำหน้าเคร่งขรึมทุบโต๊ะประชุมกลางห้องหลังจากทุกๆทีมออกไปกันแล้ว คิมแทฮยอง หนึ่งในพนักงานธรรมดาที่เป็นส่วนหนึ่งของทีมต้องเอามือกุมอกก้มหน้าลงกระซิบกับตัวเอง
"จะโดนอะไรอีกป่ะวะ"
"จากการประชุมผลประกอบการบริษัทเมื่อครู่นี้......คุณคิมแทฮยอง!...."
เฮือกเขาเผลอกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกและผลุนผลันลุกขึ้นยืน
"ครับ..หัวหน้า"
"คุณ.....ทำได้ดีมาก ทุกคนปรบมือ"
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ออออออออออออออออออออออ ฟู้ววววว โล่งอก
"เอาล่ะๆ..เสียงปรบมือนี้ ไม่ได้มอบให้แค่คุณคิมอย่างเดียวแต่มอบให้กับทุกคนรวมทั้งหมูสามชั้นย่างมื้อเย็นนี้ฟรีไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
เฮ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ณ ร้านหมูสามชั้นย่าง
"เอ้า! ทุกโคนนนนน ดื่มมมม"
ทุกคนในทีมต่างกระดกโซจูเข้าปากพร้อมกันและรับประทานอาหารพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
"ผมรินให้ครับหัวหน้า"
"เอาสิ"
แทฮยองและหัวหน้ายองโฮกระดกโซจูพร้อมกันหนึ่งช็อต หัวหน้าวัยกลางคนที่เริ่มมึนๆได้ที่ก็เอ่ยขึ้น
"คุณคิม..ผมเห็นคุณตั้งใจทำงานหนักมาตลอดหลายปีจนได้เป็นผู้ช่วยของผมเนี่ย ถามจริง คุณเคยคิดที่จะแต่งงานบ้างมั้ย?"
แทฮยองไม่เคยชินเลยทุกครั้งที่ได้ยินคำถามที่มันค่อนข้างจะส่วนตัวไปซักนิด ไม่ถามไม่ได้หรอ จะทำยังไงได้ในเมื่อผู้ใหญ่เป็นคนถาม
"เอ่ออ..เอาจริงๆผมยังไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลยครับ"
เรื่องส่วนตัวนี้กลับเป็นจุดสนใจใหม่ในวงสนทนาที่ครึกครื้น ก็ทุกคนในทีมไม่เคยเห็นแฟนหรือได้ยินข่าวว่าผู้ช่วยคิมหน้าสวยกำลังคบอยู่กับใครเลยทั้งๆที่อายุก็เริ่มมากแล้ว
"อย่าว่างั้นงี้เลยนะ นายคิดแบบนี้งั้นก็ไม่เคยมีแฟนเลยจนถึงตอนนี้รึป่าวเนี่ย55555555 อย่าบอกนะ..."
ทั้งวงสนทนาหัวเราะ
หัวหน้าจอมละลาบละล้วงยังไม่หยุด
แทฮยองได้แต่นั่งทำหน้าไม่ถูก
เขาผิดมากหรอที่ไม่เคยมีแฟนเลยทั้งชีวิต เขาผิดมากหรอที่แค่ไม่อยากเจอความเสียใจ เขาผิดมากหรอที่แค่อยากโฟกัสกับสิ่งต่างๆมากมายในชีวิตทั้งต้องเรียนมัธยมให้ได้เกรดดีๆจะได้ยื่นมหาลัยดีๆได้ไม่ยากมากนักพอยื่นได้แล้วก็ต้องทำงานระหว่างที่เรียนมหาลัยไปด้วยเพราะฐานะทางบ้านและยังมีน้องๆที่ต้องเรียนตามกันมาอีกพอจบมาก็ต้องหางานทำว่ายากแล้วพอได้งานทำยังต้องเจอกับความกดดันความรับผิดชอบมากมายอีก ใครจะว่าเขาเป็นคนเครียดกับชีวิตก็ว่าไปเถอะ ยินดีกับทุกคนที่ได้เจอความรักที่ดีนะและก็ขอบคุณที่เข้าใจคนอย่างเขาเช่นกัน
แล้วอีกอย่างเขาก็อยากจะเจอรักดีๆเจอคนที่เขาชอบจริงๆรักจริงๆจึงจะตัดสินใจลองเดินหน้าจีบคนคนนั้นดูซักครั้ง แต่ชาติไหนจะเจออ่ะ เขาไม่รู้สึกชอบใครเลยจริงๆ แต่เขาก็โอเคนะ ถ้าจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต
"นั่นสิ..ฉันก็สงสัยเหมือนกันค่ะหัวหน้า ผู้โชคดีคนนั้นจะเป็นใครน้าาาา"
ทั้งวงสนทนาพากันแซว
"คุณโซยุน คุณลูกสองแล้ว หมดโอกาส"
"โธ่...หัวหน้าก็"
"รุ่นพี่แทฮยองยังโสดอยู่หรอครับ ให้ผมนัดเดทให้เอามั้ยครับ ผมมีเพื่อนที่กำลังโสดเหมือนกันแต่หมอนั่นงานยุ่งๆหน่อย ถ้าสนใจผมจะติดต่อให้"
"อ๋อออ..ขอบคุณมากนะจินกู...คืออยู่ดีๆทุกคนทำไมเปลี่ยนมาคุยเรื่องผมกันละครับ ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยจริงๆครับแล้วผมก็โอเคนะครับถ้าจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต"
หัวหน้าที่เริ่มทรงตัวไม่ค่อยอยู่โบกมือปฏเสธพัลวัน
"คุณแทฮยองๆๆๆๆ...อย่าเพิ่งพูดแบบนั้นนนนน ผมจะขอบอกอะไรคุณในฐานะผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมาพอสมควรไม่ใช่ในฐานะหัวหน้ากับลูกน้องอย่างนึงนะ
ผมเห็นคนไฟแรงอย่างคุณแล้วก็มีความคิดที่เหมือนกับคุณมาก็หลายคน แต่ท้ายที่สุดแล้วชีวิตคนเรามันจะต้องลงเอยด้วยการเจ็บป่วยแล้วก็ตายในที่สุด
คุณคิดว่าคุณจะรับมือกับช่วงเวลานั้นได้ด้วยตัวคนเดียวได้รึเปล่าล่ะหรือจะดีกว่ามั้ยถ้ามีคนที่ร่วมกุมมือคุณผ่านช่วงเวลานั้นไปจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต"
คำพูดของหัวหน้าทำให้แทฮยองถึงขั้นสตั๊นท์รวมถึงทุกคนในวง มันทำให้เขาฉุกคิด ก็อย่างที่เขาบอกเขาจะสามารถเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่จริงใจกับใครสักคนโดยที่ไม่ถูกนอกใจและเลิกรากันอย่างรวดเร็วได้ยังไง
มันคือความเสี่ยง
ถ้าจะต้องอยู่กับคนที่ทำให้เราต้องอดทนในทุกๆวันล่ะ มันยากไปหมด เขารู้นะว่าสำหรับคนอื่นการจะคบใครซักคนมันไม่ได้ยากอย่างนี้หรอก ฉะนั้นการอยู่คนเดียวยังคงเป็นคำตอบสำคัญในใจของเขาเสมอ
นานๆทีหัวหน้าจอมไร้เหตุผลจะพูดจาเข้าท่าก็วันนี้แหละ
"ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึงนะครับ"
"อะไรกัน แซวแค่นี้เดินหนีเลย........เมื่อกี้......เราพูดไรออกไปวะ"
ห้องน้ำ
ระหว่างทางที่แทฮยองกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาเจอเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ควงคู่มากับผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นคู่เดทของเธอ พอมองเห็นหน้าอย่างชัดเจนแล้วบรรยากาศสมัยมัธยมชัดเจนขึ้นในหัวแม้จะนานมากแล้ว เธอคือเพื่อนสมัยมัธยมหัวหน้าชมรมเชียร์ลีดเดอร์คนสวยคู่ปรับ ตลอดกาลกับหัวหน้าชมรมสิ่งแวดล้อมอย่างเขา
แทฮยองเบี่ยงหน้าหลบอย่างเต็มความสามารถและกำลังจะหันหลังเดินออกไปแต่มีเหรอที่เพื่อนเก่าอย่าง คังเซรา จะจำไม่ได้
"อ๊ะ..เดี๋ยวนะคะ เหมือนจะเจอเพื่อนเก่า พี่ไปที่โต๊ะก่อนเถอะค่ะ"
"คิมแทฮยอง!...แทฮยอง ฮึ นายจริงๆด้วย ไม่เจอกันนานมากไม่คิดจะทักฉันหน่อยหรอ"
"อ้าว..คังเซรา ไม่เจอกันนานเลยนะ โทษที พอดีฉันจะมาเข้าห้องน้ำแล้วคนเต็มน่ะกะว่าจะมาใหม่เลยไม่ทันเห็นเธอ"
"เหตุผลร้อยแปดเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน"
"เธอก็เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ เหอะ เหอะ"
"ความสวยของฉันล่ะสินะ"
นิสัยแย่ๆต่างหาก
"ช่างเถอะ มาคนเดียวหรอ"
"ฉันมาฉลองกับที่ทำงานน่ะ"
"อ๋อออ..ฉันมากับแฟนน่ะ"
"แทฮยองเป็นไรรึเปล่า"
"เปล่าๆๆๆๆ ว่าต่อเลย"
"วันนี้ฉันไม่ค่อยว่างคุยเท่าไหร่ แต่ไหนๆ เราก็เจอกันแล้ว แล้วเราก็เคยสนิทกันมากๆฉันคิดถึง ฉันอยากให้นายมาเที่ยวบ้านแฟนของฉันริมทะเลแล้วก็พาแฟนนายมาด้วยสิ"
ถ้ารวยขนาดนั้นทำไมพาผู้หญิงมากินหมูย่างร้านติดดินอย่างงี้วะ
"ฮะ..ว่าไงแทฮยอง"
"เอ่ออ..คือเรื่องนั้น"
"อย่าบอกนะ..จนป่านนี้นายยังไม่คบใครอ่ะ จะรักษาความบริสุทธิ์ไว้ให้ใครหรอจ๊ะ"
เอ๊าาา!!!! ทำไมหลายๆคนดูจะมีปัญหากับการที่เขายังไม่เคยคบใครยังไม่เคยทำเรื่องอย่างนั้น แล้วมันแปลกตรงไหนหรอ คนบนโลกจะไปเหมือนกันทุกคนได้ยังไง ทำไมต้องมารู้สึกแย่เพราะเรื่องนี้ด้วยล่ะ
"ไม่น่าเชื่อว่าจะเห็นเธอแถวนี้"
"ฉันไปมาเยอะแล้วร้านหรูๆ นายก็รู้จักครอบครัวฉันนี่ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ยังไม่คบใครจริงดิ.........อย่าบอกนะเพราะเรื่องนั้น"
"เปล่าหรอกฉันยุ่งๆน่ะ ไม่ค่อยมีเวลา"
.
.
.
.
.
IG @KangSera
แนบรูปเซลฟี่แทฮยองกับเซรา
: เจอเพื่อนเก่าแต่แซ่บเหมือนเดิมจ้าาาา
......................
ความคิดเห็น