หนุ่มหน้าใสกับสาวจอมโง่

สวัสดีฮ้าบบบ นักอ่านทั้งหลายนี้เป็นเรื่องแรกของเราแต่งเพื่อความสนุกสนานมีทั้งเรื่องจริงและแต่งขึ้นมาบ้างมารอลุ้นกันนะคะ 

เรื่องนี้คงเป้นมุมมองของการแอบรักใครสักคนที่เขาเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นในหลายๆเรื่องทั้งการเรียนอย่างแคนดี้ที่ทั้งโง่เรียนไม่เก่งเลยแต่เป้นเพราะภีมที่เธอแอบหลงรักเขาดันเรียนเก่งมีความฝันชัดเจนว่าอยากเป้นหมอซะด้วยสิเธออยากเรียนเก่งเหมือนภีมบ้างจะได้คู่ควรกับเขาแต่เธอคนนี้ก้ไม่รู้อยู่ดีว่าเธอสามารถจะเข้าไปในใจเขาได้บ้างหรือเปล่า และเธอจะสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไหมจากยัยผอมแต่ขาใหญ่นมเล็กจนเปลี่ยนแปลงตัวเองมาเป็นยัยผอมผู้ขาเล็กที่แสนจะน่ารักแต่นมเล็กเหมือนเดิมคิคิ555555 และภัมจะรักหลงความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาของเธอหรือเปล่ามารอลุ้นกันนะฮ้าบบบ

ก๊อกๆๆๆเสียงเคาะประตูที่แสนจะคุ้นเคยและน้ำเสียงที่คุ้นเคย.... ใครนะหรอ?

คุณแม่ฉันเอง "แคนดี้แคนดี้ตื่นได้แล้วลูกนี่6โมงแล้วนะสายแล้ว"//

"ค่าคุณแม่หนูตื่นแล้ว" ด้วยความรีบของฉันที่กลัวจะไปโรงเรียนสายก็เลยรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็วพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ลงไปทานข้าวแล้วเผลอไปมองที่นาฬิกา เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลข6 ฉันก้เลยถามแม่" แม่ๆๆนาฬิกาตายแล้วแน่ๆนี่เพิ่ง6โมงเอง" ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่นาฬิกาเรือนนั้น // "นาฬิกาจะตายได้ยังไงยังไงแม่เพิ่งเปลี่ยนถ่านเองลูก"// "อ้าวแม่แต่ตอนที่แม่ปลุกแคนดี้แม่บอกว่า6โมงนี่คะ" //" แหม่ลูก แม่ก็อยากให้ลูกทำอะไรเร็วๆนิจ๊ะ"

 // "เห้ออออคุณแม่นี่เป้นแบบนี้ตลอดเลยนะคะ "

ไหนนนมีแม่เพื่อนๆคนไหนที่ชอบปลุกให้เราตื่นก่อนเวลาบ้างมั้ยยกมือขึ้นหน่อยยยT.T

6.30น

"แม่คะแคนดี้ไปโรงเรียนก่อนนะคะ เอ๊ะแต่กระเป๋าตังแคนดี้เบาจังเยยยคะคุณแม่' / และทำตาวิ้งๆใส่คุณแม่

"ยัยลูกคนนี้จิงๆเลย" คุณแม่ก็หยิบตัง500บาทให้ฉันฮิฮิ นี่แหละคือเคล็บลับที่ไม่ลับของฉันที่จะขอตังคุณแม่กับคุณพ่อ

"เดินทางดีๆนะอย่าไปฉุดหนุ่มที่ไหนล้ะ" คุณแม่ชอบหาว่าฉันเนี้ยยยชอบฉุดผู้ชายจะบอกว่าม่ายยยยเจรงงง ฉันไม่มีทางฉุดผู้ชายแต่ถ้าเจอคนหล่อนี้จะฉุดมาไว้ที่บ้านสัก5คืนเอ้ยไม่ใช่555555

"คุณแม่เนี้ยตลอดเลยนะคะงุ้ยยยไปร.รก่อนละะ บ้ายบายยค่า" พอบ้ายบายคุณแม่เสร็จฉันก็เดินทางไปสถานีรถไฟฟ้าเพื่อขึ้นBTS ประจำทุกๆวัน  '..'ว๊ายยลืมบอกไปเลยวันนี้เนี้ยเป็นวันที่ที่ <<<<<เปิดเทอมวันแรก>>>>>ของฉันเองถามว่าตื่นเต้นมั้ย555555โอ๊ยอยากจะบอกว่า ตื่นเต้นมากกกอยากเม้ามอยหอยสังข์กับเพื่อนๆเยอะแยะไปหมด ทุกคนคงงงละส ิทำไมฉันไม่ตื่นเต้นเรื่องอื่นอย่างเช่น ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอคนที่ชอบหึหึ จะบอกว่าร.รฉันเนี้ยคนหล่อแทบจะไม่มีแต่ถ้ามีก็เป้นนเพื่อนสาวฉันหมดแล้วยะ55555ฉันอยู่มา5ปีแล้วจนนี่ก็ม5แล้วนะ

คิดดูซิยังไม่เจอคนที่ถูกใจใช่เลยโดนใจฉันเลยสักกกกคนเดียว

สถานนีต่อไปทองหล่อ เย้ได้ลงสักที ฉันเดินลงBTSเพื่อจะเดินต่อไปสัก5นาทีก็ถึงร.รแล้ว และแล้ววววเรื่องที่ไม่คิดไม่ฝันก็เกิดขึ้น ตุ้บๆๆ!!!!!!

"โอ๊ยเจ็บ อะไรโดนหัวเนี้ยเจ็บวุ้ยยย" ฉันหันไปมองคนที่ทำให้หัวฉันเจ็บ กำลั่งุจะอ้าปากด่าแต่ขุ่นพระออีแม่ใจบ่ดี    ทำทามมมมมมไมมมหล่อ

ขนาดนี้ ผิวขาว ตัวสูง ปากแดง แก้มแดงระเรื่ออย่างธรรมชาติ บอกกูทีนี่ผู้ชายผิวดีกว่ั่ากูอีกอห สเปคคะสเปคอยากโทรไปบอกแม่ว่าเจอเนื้อคู่แล้วว แต่ทุกอย่างที่พูดออกมาคือพูดในใจอิอิ ฉันยังคงทำหน้าเหวี่ยงอยู่ และเขาก็ทำหน้าตกใจที่ทำให้หัวฉันเจ็บพร้อมพูดคำว้่า            

"เธอๆเจ็บมากไหมเราขอโทษนะเราไม่เห็น" พร้อมทั้งลูบหัวฉันเบาๆ แต่แหม่ไม่เห็นฉันก็ไม่ผิดอยู่แล้วฉันสูงแค่158เองถถถถเขานะหรอออ 180แน่ๆงื้ออออ

ฉันตอบไปว่า"ไม่เป็นไรอ่ะไม่เจ็บมาก" แต่ทว่าาาเขาอยู่ร.รเดียวกับฉันนิและมองไปที่เสื้อมุมอกขวา ดาวสองดวง เห้ยยยนี่เขาอยู่ม.เดียวกับฉันหรอทำไมฉันไม่เคยเห็นเขา เขาไปอยู่มุมไหนของร.ร ห๊าาาาาาทำไมฉันไม่เห็น และเขาก็ตอบกลับว่า "ไม่เจ็บจริงๆใช่มั้ยเราขอโทษนะเธอ" พร้อมยิ้มให้ฉันเห็นฟันเหล็กของเขาแต่พวกคุณรู้มั้ยว่ารอยยิ้มนั้นทำให้ใจฉันละลายใจเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

หรือว่านี่จะเป็นการตกหลุดรักครั้งของฉันฮื้ออออ

 "ไม่เป็นไรจริงๆ ไปละ"ฉันบอกเขาก่อนจะเดินต่อไป เราสองต่างเดินแยกกันตรงนั้นและเดินเข้าโรงเรียน

ณ ตึก2 

"เห้ยยยพวกมึงกูเจอเนื้อคู่แล้ว"

ฉันรีบวิ่งไปที่โตั๊ะที่เพื่อนนั่งเม้ากันอยู่

"ห้ะมึงบอกว่าไรนะแคนดี้" เพื่อนฉันที่ชื่อกุ๊กถามพร้อมทั้งทำหน้างงสงสัย

"กูบอกว่า กู เจอ เนื้อ คู่ แล้ว โว๊ยยยยย"

เนเน้ "เดี๋ยวววนะร้อยวันพันปีกูไม่ห็นมึงจะชอบใครเลย"

และทุกคนก็หันหน้ามาหาฉันและพูดอย่างพร้อมเพียงกันว่า "เออก็จริงหวะ"

"ทำไมกูจะชอบใครไม่ได้เลยหรือไงห้ะ" ฉันตอบเพื่อน

หวาย"ไม่มึงคือพวกกุสงสัยไง เขาคืออใครรรทำไมทำให้เพื่อนกุตกหลุดรัก555555ต้องหล่อสินะ"

"เออก็หล่อแต่ที่กูตกหลุดรักเขาก็คงเป็นเพราะ    รอยยิ้ม   ครั้งแรกที่เขายิ้มให้กู"

เฟย์ "แล้วใครละแคนดี้ใครรร"

"กูก็ไม่รู้จักเขาง้ะเฟย์แต่เขาอยู่มเดียวกับเรานะ" ฉันตอบ

เฟย์ "โรงเรียนเรามีใครหล่อหรอพวกมึง มีด้วยหรอโกหกกูปะวะ555555555555555555555"

"มีดิกูเห็นเขาปักชื่อร.รเราเลยดาวก็สองดวงเหมือนเราเลยะมึง"

เภาเภา "แต่มีเด็กใหม่เข้ามานะมึงเพื่อนกูบอกอยู่ห้อง12อ้ะทั้งหล่อสูงผิวขาวปากแดงแก้มระเรื่อเรียนเก่งอนาคตอยากเป็นหมอกีฬาเริศฐานะดี

รวยแน่ๆเลยเพราะมึงคิดดูดิเข้ามาตอนม5เทอม1คือถ้าไม่รวยจริงร.รเราคงไม่ให้เข้าหรอกจริงแมะ"

เพื่อนๆ"เออจริงมึง"

ในระหว่างที่เพื่อนๆเม้ามอยกันฉันก้นั่งฟังนะคิดว่าเห้ยหรือว่าจะเป็นเขานะ หล่อสูงผิวขาวปากแดงแก้มระเรื่อ นี่คือคำแรกที่ฉันเจอเขาและพูดกับตัวเองในใจหรือว่าจะเป็นเขาจริงๆเห้ออออ เขาเป็นใครกันแน่นะ แล้วถ้าเป็นเขาจริงๆรักแรกของฉันมันจะพังมั้ยนะ ฉันไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิดฉันเป็นสาวจอมโง่ที่เรียนไม่เก่งแต่เขากับเป็นผู้ชายในฝันของใครหลายๆคนรวมถึงฉันด้วย......

   -----END-----

สวัสดีค่านักอ่านทุกท่านขอขอบคุณก่อนเลยนะคะที่เข้ามาอ่านนี้ก้เป็นครั้งแรกที่ได้ลองที่จะแต่งอาจไม่ดีมากก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะจะฝึกแต่งไปเรื่อยถ้ามีอะไรก็แนะนำได้นะคะ มารอติดตามกันต่อไปว่าคนที่เภาเภาพูดถึงจะเป็นคนเดียวกันกับที่แคนดี้ตกหลุดรักหรือเปล่าและเธอจะทำอย่างไงให้ภีมผู้ชายที่เธอหลงรักมาสนใจได้ติดตามตอนต่อไปนะฮะ ร้ากกกกทุกคนที่เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ