ชัชวา...ซาตานแค้นรัก

ความแค้นในอดีตของ "พ่อเลี้ยงชัชวา" แห่งฟาร์มชีวาชัชวาล พ่อหม้ายน้ำดีแต่ขี้หงุดหงิดเลือดร้อนเอาแต่ใจ ที่ใคร ๆ กล่าวถึง ไม่ได้ทำให้สาวน้อย ลลัลดา หวั่นเกรงสักเท่าไหร่ เพราะความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจเขาและล้างมลทินให้กับบิดานั้นมันแรงกล้านัก

"ระวังหน่อยสิเธอ ของฉันก็เสียหายกันหมดพอดี" มาถึงได้เร็วอะไรปานนั้น ว้าบมาหรือไงนะ

"ขะ ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ"

ภายใต้หมวกปีกกว้าง และแว่นตาดำนั้น แม้จะยืนสั่งการคนงานอยู่ห่าง ๆ แต่สายตาเขาไม่ได้ละไปจากเด็กสาวที่ก้มงุด ๆ ทำงานอยู่เลย ..มันเป็นความตั้งใจและแผนการของเขา

"นี่เธอ ๆ คนที่ทำตะกร้าตกเมื่อเช้าน่ะมานี่สิ"

"ใช่ก็เธอนั่นแหละ จะใครล่ะ มาเก็บกวาดเศษใบไม้ใบหญ้าตรงนี้ออกไปจากตะกร้าผลไม้ให้สะอาดเลยนะ"

"ค่ะ ๆ "

"นี่สะอาดของเธอได้แค่นี้หรอ งานง่าย ๆ แค่นี้ยังทำไม่ได้ งั้นไปขนตะกร้ากับพวกผู้ชายทางโน้นเลยไป ไป เร็ว ๆ"

จนคนงานชายก็มองกันมาด้วยความสงสารและเข้ามาช่วยอย่างมีน้ำใจ

"ไม่ต้องช่วยไปทำงานของตัวเองไป ดูซิทำงานแค่นี้มันจะตายมั้ย" พลันเขาก็รี่เข้ามาถือวิสาสะหิ้วปีกยกเธอขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว

"รีบไปทำงานของตัวเอง ไม่ต้องมายุ่งทางนี้เลย" และย่างก้าวเท้านึงจะไปต่อด้วยความรีบนั้น ลลัลลา ใช้ความไวของเท้าเธอขัดไปที่ข้อเท้าของเขา อย่างไม่คาดคิดทำให้ชัชวาเสียหลักล้มจ้ำอ้าวไปกองกับพื้นดินที่ทั้งฝุ่นเขรอะทำให้เปรอะเปื้อนฝุ่นแดง ๆ ไปไม่น้อย เขาตั้งสติพยายามระงับอารมณ์หัวเสีย

"อ้าว ๆๆๆๆ พ่อเลี้ยงลงไปจับกบอะไรตรงนั้นละครับ 55555" เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเสียหน้าและอับอายมากต่อหน้าลูกน้องเป็นสิบ

"ปล่อย ๆ หนูนะพ่อเลี้ยง" ร่างบางที่ยืนกระหยิ่มอยู่ได้ไม่นานไม่ทันตั้งตัวก็ถูกยกอย่างไม่ปรานีพาดขึ้นบ่าอย่างง่ายดายด้วยแรงโทสะขั้นสุด

ชัชวา ยังคงจ้ำอ้าวอย่างเร็วมุ่งไปโกดังเก็บอุปกรณ์และวัสดุการเกษตรต่าง ๆ ที่มุมท้ายไร่

"ตุ๊บ!!!" ร่างบางถูกโยนลงบนกองวัสดุอะไรที่ไม่แข็งมากแต่ระคายเคืองนัก ยั

"เธอรู้ใช่มั้ยว่าฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น และที่เธอมาเล่นงี้กับฉันเธอจะโดนอะไร" ไม่ทันที่หญิงสาวจะตั้งตัวหรือลุกหนี

"ว้าย!!! พ่อเลี้ยง ฉันเจ็บนะ จะทำไรนะ"

"ก็จะสั่งสอนเธอให้เข็ดหลาบว่าอย่ามาริเล่นกับคนอย่างฉันไง"

"แคว๊ก ๆ" ความไวของสองมือแกร่งก็กระชากคอเสื้อเชิ้ตของสาวเจ้าให้แยกออกจนขาดรุ่ยกระดุมกระจุยกระจาย

"กรี๊ด ๆๆๆ ..ไอ้คนบ้า อย่านะ" เขาไม่สนเสียงกรีดร้องระคนตกใจนั้น มือยังพัลวันไปทึ้งบราตัวจิ๋วใช่มันดูจิ๋วไปเลยเพราะอกอวบที่เกินตัวไปไม่หน่อยเลยแทบทะลักออกมาล้นบรานั้น เขาแค่ดึงมันขึ้นไปกองด้านบนให้อกตูมแน่นเป่งสู้ต้านสายตาเขายิ่งนัก

"อือ ๆ อ๊า ๆ พ่อเลี้ยง คุณชัช อย่า ๆ ค่ะ" เธอร้องเรียกสับสนไปหมด แม้จะเจ็บจี๊ด ๆ ที่ปลายถัน ก็รู้สึกแปลก ๆ และร้อนผ่าวไปทั้งตัว จนขนลุกเพราะยังวาบหวิว ๆ ลงไปยังกลางแก่นร่องสาวด้วย

"หนูขอโทษ หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ ปล่อยผึ้งเถอะนะคะ" เสียงอ้อนวอนตระหนกยิ่งฟังดูอ่อนหวานน่าใคร่

"พ่อเลี้ยง ๆ อย่า ๆ ค่ะ ปล่อย ๆ ผึ้งเถอะค่ะ" ไม่มีหรอกความเห็นใจจากซาตานร้ายเธอน่าจะคิดได้ก่อนนี้ที่จะทำอะไรแผลง ๆ ลงไป

"อึ๊ ๆ อ่า ๆ พ่อเลี้ยง" เมื่อมือไวกว่าที่คิดล้วงเข้าไปแยกขอบอันเดอร์แวร์ แหย่นิ้วไล่หาเม็ดเสียวระหว่างกลีบนุ่มที่ไม่เคยสัมผัสมือชายใดมาก่อน

"อ๊าย อา อา" ลลัลดาหายใจหอบถี่พูดจาไม่ได้ศัพท์แล้ว อายก็อายที่ร่างไม่อาจต้านทานเขาได้เลย กายอ่อนระทวยรวยรินน้ำสาวก็หล่อลื่นเยิ้มเหมือนพร้อมให้ถูกสอดใส่จากของที่ใหญ่กว่านิ้วของเขาทุกขณะ นิ้วที่แข็งแกร่งแต่กลับรู้สึกอ่อนโยนคอยชักกระดกเข้าออกรุนแรงและถี่ขึ้นสัมผัสน้ำสาวเสียงดัง

"แจ๊ะ ๆ"

"ซี๊ด ๆๆ กรี๊ด ๆๆๆๆ อ๊าย ๆๆ" หล่อนกระตุกสุดตัวควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วเพราะไม่เคยเจออะไรที่ซ่านสยิวขนาดนี้มาก่อน น้ำทะลักล้นมือเขารู้สึกหฤหรรษ์อย่างบอกไม่ถูก

"พ่อเลี้ยง.." ไม่ทันที่ลลัลดาจะเอ่ยปากขอร้องอะไร ก็ถูกดุ้นเอ็นแข็งแทงเข้าร่องเสียวอย่างจัง

"ปั๊ก.."

"อุ๊ย อ้า เจ็บ อย่า ๆ ค่ะ อย่าหนูเจ็บ เอาออกไปมันแน่น โอ๊ย เจ็บ ๆ" มือน้อย ๆ ก็พยายามตะปบข่วนทุบเขาก็ไม่รู้สึกระคายแล้ว

"กรี๊ด ๆๆๆ โอ๊ยเจ็บค่ะ อ้า อ้า ปล่อยหนู อย่า ๆ ผึ้งเจ็บ ๆ ค่ะ ได้โปรด"

ครั้งแรกของเสียสาวมันต้องเจ็บขนาดนี้เลยหรอ เธอสะอื้นน้ำตาอาบสองแก้มแดง

"อ้า ๆ ๆ พ่อเลี้ยง คุณชัชขา อา อา อือ อือ อา อา" เสียงครางไม่เป็นส่ำโอ๊ยจะขาดใจตายไหมนะลลัลดาคิด

"กรี๊ด ซี๊ด ๆๆๆ อ้าย ๆๆๆๆๆ" หล่อนถึงจุดสุดยอดนำไปแล้วอย่างน่าอายจังและน้ำสุขสมของหล่อนพรั่งพรูออกมามากมาย

"โอว โอ๊ะ โอ๊ะ" เสียงครางของเขาไม่ถี่เท่าหล่อนแต่หนักหน่วงเอาการจึงต้องพ่นระบายออกมาแค่บางระยะ

"เป็นไงละผึ้งน้อยเธอต่อยฉันแค่เหล็กในเล็ก ๆ โดนท่อนของแข็งฉันไปบ้างเป็นไงละ" เขายังมีอารมณ์มาเย้ยข่มเธอให้ยิ่งจมดิ่ง แค่นี้หล่อนยังอายไม่พออีกหรือ

"เอาอีกไหม แรงอีกไหม อา อา" เขากระแทกทั้งด้วยโทสะคำพูดทั้งแรงลำใหญ่ที่เกินต้าน เพื่อจะแกล้งเธอให้เจ็บแสบและจดจำไปแสนนาน

แม้จะมีอารมณ์แต่มันยาวนานจนภายในกลีบสาวแสบร้าวหญิงสาวคิดว่าตัวเองคงจะฉีกขาดไปหมดแล้ว

"อะ พอเถอะค่ะพ่อเลี้ยง หนู ๆ อะ ไม่ อะ ไหว แล้วค่ะ"

"ฉันถามว่าเอาอีกไหม อะ โอะ" เขากระแทกถามไม่ลดละ ตาก็เฝ้ามองส่วนท่อนลำกายที่เข้า ๆ ออก ๆ

"อะ เอา อะ ไม่ อะ เอา แล้วค่ะ เอาเบา ๆ ค่ะ" แรงกระแทกก็ลดลงตามเสียงเรียกร้องได้ใจจริง ๆ แต่ไม่ได้หยุด ยิ่งซอยถี่เน้น ๆ จนหล่อนเสียงพร่าไม่เป็นส่ำ จะแสบร่องหรือจะสุขสันต์อีกรอบแล้วเอาให้แน่ มันร่องเสียวมันระคนปนเปไปหมดเกินจะบรรยายอาการได้แล้ว

"กรี๊ด ซี๊ดๆๆๆ อะ อ้าย ๆๆๆๆๆๆๆ" หล่อนเสร็จอีกรอบแล้ว หญิงสาวรู้สึกอายตัวเองเหลือเกิน

"อะ อะ โอว ตอดรัดดีจริงนะเธอ" ฟิตขนาดนี้จะเอาให้บวมเป่งเลยเขาคิด แค่คิดลามก ว่าจะเอากันกับหล่อนได้มัน ๆ ให้ทุกวันก็ลูกไก่ในกำมือนี่นา

"โอ้วๆๆๆๆๆๆ" เสียงเขาดังที่สุดกว่าทุกครั้งที่ลลัลดาเคยได้ยิน

"ไอ้คนบ้า คนป่าเถื่อน ฉันจะเอาคืนนายให้สาสมคอยดู"

"พ่อจ๋า ๆ พ่อช่วยผึ้งด้วย พ่อ ๆ อย่าทิ้งหนูไป"