อย่าให้รัก [please nix my love]

please nix my love

อย่าให้รัก 

请谢绝我的爱

คำโปรย: อย่าให้รัก [pls,nix my love]

        “คุณมาคนเดียวเหรอ” แฟรงค์เอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นแพรวาเดินเข้ามาเพียงลำพัง

“คุณอยากเจอทามหรืออยากเจอฉันกันแน่คะ” แพรวาหลี่ตามองแฟรงค์ 

“แน่นอนว่าถ้าเป็นไปได้อยากเจอพวกคุณพร้อมกัน” แพรวายิ้มออกมาในทันที

“ฉันชักสงสัยเสียแล้วสิว่าตกลงคุณ...เอ่อ...คุณ” คำพูดส่อพิรุธของแพรวา ไม่ได้ทำให้แฟรงค์ตกใจ ในทางตรงข้ามกลับทำให้เขายกยิ้มมุมปากอย่างเปิดเผย จับจ้องสบประสานสายตาแพรวาอย่างตรงไปตรงมา

“คุณนัดฉันมาทำไมคะ” แพรวาเข้าเรื่องโดยทันที เธอไม่เคยชนะการมีปากมีเสียงกับคนตรงหน้าเลยสักครั้งสำหรับเรื่องของทาม

“นั่งลงก่อนสิ ขอโทษที่เสียมารยาท” แฟรงค์เปลี่ยนอารมณ์ไปทันที เมื่อกลับเข้าถึงธุระที่นัดแพรวามา

แพรวาทรุดนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเขา และต้องแอบลอบมองชายตรงหน้าทุกครั้งที่ได้เจอกับเขาในระยะแบบนี้ ความหล่อเหลาของแฟรงค์โดดเด่นไม่ต่างกับทามแต่ไปคนละแนว แฟรงค์มีใบหน้าที่หวานเหมือนหญิงสาว แต่นัยน์ตากลับซ่อนเร้นบางอย่างไว้อย่างเจ้าเล่ห์ ต่างกับทามที่ดวงตาเขามักเปิดเผยความรู้สึก ซึ่งความรู้สึกเดียวที่ทามมีคือความสงบนิ่งเฉย 

พรึ่บ แฟรงค์เลื่อนแฟ้มบางๆ ไปตรงหน้าแพรวา เธอรับมาและเปิดดู ข้างในมีกระดาษอยู่ไม่กี่แผ่น “ประวัติ” แพรวาพึมพำออกมา เพราะเป็นประวัติของหญิงสาววัยประมาณเธอ 

“ผมไม่ปิดบัง ถ้าสิ่งที่คุณคิดไว้ตรงกับที่ผมต้องการ”

“แม้จะเคยมีผลงานวัยเยาว์ แต่ก็ถือว่าเป็นหน้าใหม่ ฉันไม่เข้าใจ บริษัทของคุณน่าจะดันเธอได้ดีกว่าฉันนะคะ” 

“นั่นคือสิ่งที่ผมไม่ต้องการให้เกิดขึ้น ผมอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป เอาง่ายๆ ว่าผมต้องการให้เธอมีรายได้ต่อเดือนเพียงแค่หนึ่งล้านบาทเท่านั้น”

“เดี๋ยวนะ! นี่คุณจะให้ฉันกลั่นแกล้งเธอเหรอ...” แฟรงค์ไม่ตอบในทันที “ฉันมีจรรยาบรรณของฉัน ฉันทำไม่ได้ ดูจากหน้าตาของเธอ ในช่วงแรกก็อาจจะได้อยู่หรอกค่ะ ถ้าความสามารถเธอเข้าตาจริง เราต่างรู้ดีว่าหนึ่งล้านบาทต่อวันซิไม่ว่าสำหรับเธอที่หน้าตาแบบนี้ นี่ฉันมองเว็บเดียวก็ดูออกว่า สวยอย่างเธอธรรมชาติรังสรรค์มาให้”

“เหมือนคุณนั้นแหละแพรในข้อหลัง”

“นี่! ไม่ใช่เวลาที่จะพูดเรื่องนี้ แฟรงค์ฉันไม่รับงานนี้ และฉันก็เสียใจมากที่ในสายตาคุณ ฉันเป็นคนแบบนี้” แพรวาพูดจบเธอวางแฟ้มลงและเตรียมจะลุกขึ้นและเดินจากไป

“เดี๋ยวก่อนแพร คุณยังฟังผมไม่จบเลย คุณคิดเองเออเองทั้งนั้น และอีกอย่างที่คุณเดินออกไปโดยที่มีความคิดแบบนี้กับผม ผมก็พลันเสียใจเช่นกันที่คุณเห็นผมเป็นคนแบบนั้น”

ฮึ แพรวามองเข้าไปในดวงตาเขา “แต่ถึงอย่างไร ผมยังต้องการให้คุณทำตามที่ผมขอ...เพราะนอกจากคุณแล้วผมไม่ไว้วางใจใครเลย” แพรวามุ่นคิ้วอย่่างสงสัย

“ผมไม่ขอปิดบังคุณแพรวา...” แพราวาตั้งใจฟังคำพูดของชายหนุ่ม คิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากันค่อยๆ คลายออก

ได้แต่งขึ้นโดยจินตนาการของ ‘รุ่งอรุโณทัย’ 

เนื้อหา ชื่อ รูปภาพ สถานที่ ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น

*** หากชื่นชอบกดชื่นชอบให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

*** เป็นนิยายติดเหรียญนะคะ ^^ (รูปเล่มและอีบุ๊ค อีกนานค่ะ ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ)