Poison diamond

‘นี่ฉัน..อยู่ที่ไหนกัน’

ดวงตาพร่ามัวค่อยๆมองไปรอบๆ เท่าที่จำได้สิ่งสุดท้ายของเธอคือการผ่าตัดปลูกถ่ายอวัยวะเพื่อน้องสาวหนิ

“ตายแล้วคุณหนู! ใครก็ได้รีบไปตามหมอมาเร็ว!”

‘เจ็บจัง ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บขนาดนี้’

ขยับไม่ได้แม้กระทั่งใบหน้า เธอรับรู้ได้ว่าตอนนี้ทั่วทั้งร่างฉุ่มโชกไปด้วยเลือดเนื่องจากกลิ่นคาวที่ฟุ้งกระจายจนแตะจมูก

‘ไม่น่าล่ะถึงได้รู้สึกเจ็บขนาดนี้ ใกล้ตายอีกรอบแล้วสินะ’

“คุณหนูคะทำใจดีๆไว้นะคะ!”

‘คนพวกนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมต้องช่วยเรา’

“รนหาที่ตายอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆ”

หญิงสาวหน้าตาสะสวยสวมชุดหรูหราฟู่ฟ่าเหยียดสายตามองเธอพลางแสยะยิ้ม พัดจิ๋วในมือถูกพับไว้และชี้ลงมายังร่างของเธอ

“คุณหนูรองทำไมพูดอย่างนี้คะ!”

“ก็แล้วทำไมฉันจะพูดไม่ได้ เหอะ!”

‘จะไม่ไหวแล้ว รู้สึกเจ็บจนอยากจะนอนพักสักหน่อย’

เปลือกตาอันหนักอึ้งค่อยๆปิดลงช้าๆ จนกระทั่งทุกอย่างกลับสู่ความมืดและความเงียบสงบในที่สุด…

“คุณหนูห้ามหลับนะคะ!”

“ไม่ได้นะคะคุณหนู!”

“คุณหนู!!!”

            .

    .

    .

    .

    .

“ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ทางเราเกรงว่าไม่คนใดคนหนึ่งจะต้องเสียสละค่ะ เพราะตอนนี้อวัยวะปลูกถ่ายยังไม่ถูกส่งมา ต้องเอาของอีกคนไปให้อีกคนก่อนจะสายไปค่ะ”

“ไม่มีทางไหนช่วยพวกเค้าเลยหรอคะหมอ! พวกเค้าเป็นฝาแฝดกันนะคะ! ฉันเสียใครไปไม่ได้ฮึก”

“ตอนนี้ไม่มีทางไหนเลยจริงๆค่ะ”

“คุณ!อย่าทำแบบนี้นะคะ! อย่าฆ่าลูกเรา ฉันไม่ยอมถ้าได้หนึ่งเสียหนึ่ง ขอร้องล่ะคุณ!”

ผู้เป็นแม่คุกเข่าอ้อนวอนขอให้สามีและคนอื่นๆรับฟัง เธอไม่อยากสูญเสียใครคนใดคนหนึ่งไป ต่อให้ตัวเองต้องตายแทนเธอก็ยอม

“จากเปอร์เซนต์ตอนนี้..คนไหนมีโอกาสรอดสูงที่สุดครับ”

"ไม่นะคุณ!!!"

“คนน้องค่ะ แฝดคนน้องได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุดเนื่องจากถูกคนโตโอบกอดไว้”

“ถ้างั้น..ได้โปรดช่วยลูกสาวคนเล็กผมด้วยเถอะครับ หมอ”

‘หึ นี่คือคำพูดของคนเป็นถึงพ่อน่ะหรอ’

แฝดพี่ซึ่งได้สติมาพักใหญ่แล้วแค่นยิ้มออกมา เธอรู้สึกสมเพชตัวเองตอนนี้ที่สุด ต้องแลกชีวิตตัวเองเพื่อน้องสาวฝาแฝด ช่างเป็นการเสียสละอันยิ่งใหญ่จริงๆ

 “เดล.”

“ทุกคน..จะฆ่าหนูหรอคะ”

เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอันสิ้นหวัง หลังจากที่คณะแพทย์ทุกคนเดินออกไปแล้ว

“ดะเดลลูก ไม่ใช่.”

“หนูได้ยิน.หมดแล้วค่ะ”

'สุดท้ายแล้วพวกคุณก็ไม่เลือกหนู..'

“ขอบคุณนะคะคุณแม่ คุณพ่อ ที่มอบชีวิตนี้กับหนู”

“เดลลูก แม่ขอโทษ ฮึก”

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูรู้เวลาของตัวเองดี”

“แม่รักลูกนะเดล เดลเข้าใจแม่ใช่ไหม”

“แต่หนูเกลียดพวกคุณค่ะ หนูเกลียดการถูกเปรียบเทียบ หนูเกลียดการต้องเสียสละ หนูเกลียดการต้องถูกละเลย หนูเกลียดที่แม้แต่วินาทีสุดท้าย พวกคุณก็ไม่เลือกหนู”

“ฮึก แม่.แม่ขอ.”

“ขอให้ทุกวันต่อจากนี้เป็นวันที่ดี ฝากดูแลเบลด้วยนะคะ”

       ฉันเคยคิดว่าการมีฝาแฝด คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตฉันเหมือนตกนรกมากที่สุดแล้ว แต่การต้องเป็นตัวแทนของใครบางคนไปวันๆ โดยไม่สามารถคาดหวังกับอนาคตตัวเองได้เลยต่างหากล่ะ คือนรกบนดินที่แท้จริง

      ชีวิตที่ต้องคอยหวาดระแวงว่าจะถูกไล่ออกจากบ้านเมื่อไหร่น่ะ ต่อให้อยู่ไปตลอดชีวิตก็ไม่มีทางชินได้หรอกนะ ฉันทั้งโกรธ เสียใจ และหวาดกลัวคนพวกนั้น แต่ฉันไม่มีวันยอมแพ้! ฉันจะไม่รอให้พวกเขาไล่ฉันหรอก ต้องชิงย้ายออกจากบ้านหลังนี้ก่อนให้ได้!

      เพราะฉันคือ โดโรธี ฮาร์ทมินเลี่ยน…………

• ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก : Death Is The Only Ending For The Villainess (เป็นตัวร้ายก็ต้องตายเท่านั้น)

     ดังนั้นลักษณะเนื้อเรื่องและตัวละครบางส่วนอาจมีความคล้ายคลึงกัน แต่ทั้งนี้ผู้แต่งไม่มีเจตนาลอกเลียนแบบผลงานเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวใดใดทั้งสิ้น