ระบบอุปถัมภ์เลี้ยงดูเหล่าบุตรแห่งโชคชะตา

“โบราณกล่าวไว้ สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง ฉะนั้นแล้วสาวโสด ไร้คู่ครอง ไม่ชอบเด็กแบบข้าจะไปเลี้ยงดูเด็กได้อย่างไรเล่า!!!”

[โฮสต์หยุดเป็นกระต่ายตื่นตูมก่อน บุตรแห่งชะตาใช่ว่าจะให้ท่านเลี้ยงตั้งแต่เป็นทารกอ้อแอ้ บางคนนั้นก็เข้าสู่วัยปักปิ่น หรืออาจเป็นมัชฌิมวัยก็สามารถเป็นได้]

“ทำไมพูดเหมือนมีหลายคนเลยล่ะ?”

[แล้วท่านคิดว่าธีมกำลังภายในที่เหมือนจะไร้ขอบเขตเช่นนี้จะมีบุตรแห่งชะตาเพียงคนเดียวหรือ?]

“…….”

‘ไป๋ หนิงหลงคนนี้อยากจะกรีี๊ดเป็นภาษาพาร์เซล’

---

ฟิคเรื่องใหม่ แต่คงความกาวเหมือนเดิม อย่าถามหาเหตุผลเลยค่ะ ถามหายาดมดีกว่า