{Fic Haikyuu} My mouth ต้องไม่แห้ง

 ฝาแฝดบ้านมิยะมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เป็นเด็กลูกครึ่งที่ภาษาญี่ปุ่นไม่แข็งแรงนัก มีเส้นผมสีเหลืองทองและนัยน์ตาสีเทอร์ควอยซ์เรียกได้ว่าได้ลักษณะเด่นของผู้เป็นพ่อมาเต็มๆ แต่ใบหน้าที่หากมองว่าสวยก็สวยหากมองว่าหล่อก็หล่อก็ได้ผู้เป็นแม่มาเต็มๆเช่นกัน ตัวเล็กกว่าพวกเขานิดหน่อย

เวลาที่ได้ยินอะไรที่ไม่ได้อยากได้ยินก็จะตีหน้ามึนทำเป็นไม่ได้ยิน แม้อายุเท่ากันแต่เด็กคนนั้นเรียนก่อนพวกเขา1ปี

"อาเมะ! ออกไปเล่นกัน!" อัตสึมุในวัย11ปีหรือประถม5รีบวิ่งไปหาร่างที่พึ่งเดินออกจากห้องเรียน

เซย์โกะ อาเมะที่ได้ยินก็หันไปมองแล้วบอกลาเพื่อนร่วมชั้น ก่อนจะเดินไปหาอัตสึมุและโอซามุ

"Volley? Sure" อาเมะเอ่ยออกมาเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกัน แม้เกิดที่ญี่ปุ่นแต่ทั้งครอบครัวใช้ภาษาอังกฤษคุยกันที่บ้านทำให้ไม่คล่องภาษาญี่ปุ่นนัก

หลังเล่นวอลเลย์กันจนเหนื่อยแล้ว อัตสึมุก็นอนแผ่อยู่กลางสนามส่วนโอซามุและอาเมะก็นั่งอยู่บนม้านั่ง

อาเมะลดขวดน้ำลงแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า "guys พอจบประถมแล้ว i ต้องย้ายไปอยู่มิยางินะ" อาเมะพูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

อัตสึมุที่ได้ยินก็เด้งตัวขึ้นนั่งแล้วเบิกตากว้างส่วนโอซามุก็หันขวับ

"ทำไม?" โอซามุที่หาเสียงตัวเองเจอก่อนก็เอ่ยถามส่วนอัตสึมุก็ยังตะลึงไม่หาย

"Mum กับ dad ของ i ต้องไปทำงานต่างประเทศช่วงนึงเลยให้ i ย้ายไปอยู่มิยางิกับ my bro อะ" อาเมะเอ่ยตอบ นัยน์ตาสีเทอร์ควอยซ์ละออกจากท้องฟ้าแล้วเลื่อนมองสองแฝด

"อ-เอ๋!? งั้นก็อาทิตย์หน้าน่ะสิ!" อัตสึมุเอ่ยออกมาอย่างตื่นตระหนก คนเปิดประเด็นจึงพยักหน้ายืนยันความคิดของแฝดมิยะคนพี่

แฝดมิยะนิ่งไปสักพัก "แล้วจะไปวันไหนหรอ?" แฝดคนน้องเอ่ยถามขึ้น

ผู้ถูกถามทำหน้านึกไม่นานก็ได้คำตอบ "Sunday เช้ามืดไปถึงก็คงdarkแล้ว"

อัตสึมุจึงถามต่อโดยไม่ทิ้งช่วง "แล้วจะกลับมามั้ย?" ถามอย่างมีความหวัง

คำถามนี้ทำเอาผู้ถูกถามเม้มปากและเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะส่ายหน้า "i don't know but i will ส่งจดหมายหาพวก you เรื่อยๆละกัน ถึงลายมือ i จะอ่านยากก็เถอะ"

สองแฝดได้แต่พยักหน้าตอบรับ