เกตน์สิรี
....และเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ช่วงบ่ายที่ผ่านมา ความรู้สึกวูบโหวงสับสนว้าวุ่นใจก็เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้ ผ่านมาหลายปี เธอคิดว่าทำใจได้แล้ว เธอผ่านจุดนั้นมานานแล้ว แต่เพียงแค่เห็นหน้าเขา ก็เหมือนโดนมีดกรีดลงบนแผลเดิมอีกครั้ง เธอยังคงเจ็บเหมือนทุกอย่างเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
โลกตั้งกว้างใหญ่ ทำไมต้องเวียนกลับมาเจอกันอีกด้วย!....
======================================
สารัช
....สารัชรู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพช ขีดสุดของความน่าสมเพช
แต่ทำยังไงได้ล่ะ...ในเมื่อนี่คือราคาที่เขาต้องจ่าย เพื่อชดใช้ความสูญเสียที่มีเขาเป็นสาเหตุ
เขามีชีวิตอยู่เพื่อรับการลงโทษ ในทุกๆ เรื่องที่ผ่านมา....
======================================
“คุณแกล้งลืมเหรอสิรี!” สารัชโดนท่าทีเมินเฉยตัดรอนของอีกฝ่ายทำร้ายความรู้สึกจนเริ่มทนไม่ไหว “ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะลืมไปแล้วว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”
“เคยเป็น” เกตน์สิรีแย้งเสียงแข็ง “แค่เคยเป็นค่ะคุณสารัช แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว คุณต่างหากที่ลืมความจริงข้อนี้ ไม่ใช่ฉัน!”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น