อภินิหารสงครามพลังแห่งพระเจ้า

 

บทที่ 8

                หลังจากที่เจมิไนท์กับแคนเมอร์ร่ามาถึงที่อาณาจักร ไอซ์ซิ่ง ไอร์แลนด์ แล้วก็ถูกทหารเฝ้าประภาคารตรวจสอบ แต่เมื่อ เจมิไนท์ ได้บอกถึงตำแหน่งของตนพร้อมแสดงป้ายตราจักรพรรดิของราชวงศ์ ก็ทำให้เข้าอาณาจักรได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย แล้วจึงรีบสั่งให้ทหาร ให้ไปรายงานพระราชาอัศวินแห่งน้ำแข็งซาโตะ

แต่ว่าท่านพระราชาไม่ได้ประทับอยู่ที่วังหลวงเห็นก็เหลือ แต่พระเจ้าฟ้าชายพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าชายซาเฮกิ

ที่ประทับอยู่ที่พระราชวัง จึงให้ทหารไปรายงานว่า ตนเองมาถึงยังอาณาจักรเรียบร้อยแล้วแต่มิต้องส่งขบวนมารับให้สมเกียรติ แต่จะทรงใช้ม้าขี่แล่นชมไม้ชมเมืองก่อนจะถึงพระราชวัง

               

                ที่ราชวัง โฮลดีฟ

               

เจ้าชาย พะยะค่ะ ..................เจ้าชาย เสียงทหารนายหนึ่งดังก้องเข้ามาในห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง จนได้ยินไปทั่วห้องท้องพระโรงเลยทีเดียว

               

มีอะไร..................เจ้า..........เราอยู่นี่ .........วิ่งตะโกนโวกเวก อะไรในพระราชฐานชั้นใน เดี๋ยวถ้าท่านพ่อรู้ท่านจะโมโหเอาได้นะ....................อ้าวแล้วเจ้ามีอะไรก็ว่ามาสิ เจ้าชายซาเฮกิตอบ

               

ขออภัยพะยะค่ะ..............เจ้าชาย......คือข้านำข่าวจากทหารม้าเร็วมาทูลให้ท่านทรงทราบพะยะค่ะ ...............ขณะนี้เจ้าชาย เจมิไนท์ พระราชนัดดาในพระราชาอัศวินแห่งน้ำแข็ง เสด็จมาถึงยังอาณาจักรของเราแล้วพะยะค่ะ ............ทหารม้าเร็วเล่าว่า ทรงมิต้องให้พระองค์นำขบวนเสด็จไปรับแต่อย่างใด พะยะค่ะ

               

หา......................จริงรึ...........นี่ เจมิไนท์มารึ.............แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนล่ะ

               

เอ่อ...........คือ.....ทหารยังบอกอีกว่าพระองค์เสด็จโดยม้าขึ้นมาทางเนือ คงจะอยู่ที่ตลาดที่ชาญเมือง

แถบป้อม ซีเทอเรร่า พะยะค่ะ

               

  โอเค.............งั้นเอางี้........เจ้ารีบไปเตรียมม้าอาชาของเรามาไว้ยังหน้าพระราชฐานชั้นนอก เราจะรีบไปอย่างเร่งด่วน เจ้าชายซาเฮกิตอบอย่างดีใจ และรีบเสด็จไปยังพระตำหนักเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมจากนั้นทรงไปลานหน้าพระราชฐานชั้นนอก

               

          ณ ตลาด ชาญเมือง ป้อมซีเทอเรร่า

               

ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดเก่าแก่ที่ทำมาค้าขายของอาณาจักรนี้เลยก็ว่าได้เพราะมีนักท่องเที่ยวอยู่ตลอด เมื่อชาวไร่ชาวนามีผลผลิตเขาก็จะพากันนำผลผลิตของพวกเขาออกมาขาย ตลาดนี้เป็นตลาดแบบจีนผสมยุโรป คือจะเป็นตลาดที่เป็นถนนเดิน เป็นทางเป็นแนวไปข้างของถนนก็จะมีร้านค้าต่างๆ แผงลอยต่างๆ มากมาย และยังมีทั้งโรงเตี๊ยม โบสถ์ วัด วิหาร และอื่นๆ ที่เป็นที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ

               

นี่ๆ เจมิไนท์..................ไหนล่ะเจ้าชายที่นายว่า...............อยู่ไหนล่ะ ฉันเห็นเธอพาฉันขี่ม้าชมตลาดอยู่หลายรอบ แล้วเมื่อไหร่จะไปหาเขาซะทีล่ะ ฉันเบื่อแล้วนะ แคนเมอร์ร่า บ่นพึมพำระหว่างทางที่เที่ยวชมตลาด

                เธอนี่กระไร ........... ฉัน น่ะเคยมาที่นี่แล้วแต่ฉันน่ะจะพาเธอเที่ยวชมอาณาจักรของลุงฉันก่อนแล้วเราถึงจะเข้าพระราชวัง เจมิไนท์ตอบกลับอย่างห้วน

               

ทำไมเราไม่เข้าพระราชวังหลวงตอนนี้เลยล่ะ

               

จะไปตอนนี้ทำไมล่ะ ...................เข้าไปท่านลุงก็ไม่อยู่

               

แต่ฉันไม่ได้อยากเจอท่านลุงเธอนะ ฉันอยากจะพักผ่อนมากกว่า    แล้วอีกอย่างฉันก็อยากเจอเจ้าชายนั่นแล้วด้วย แคนเมอร์ร่า ตอบอย่างกวนๆ

               

 

จากนั้น..........เจมิไนท์ก็พาแคนเมอร์ร่าเที่ยวชมตลาดอยู่ชั่วครู่ เจมิไนท์ที่กำลังเดินชมตลาดอยู่กับแคนเมอร์ร่านั้นก็เหลือบไปเห็น อันธพาลกำลัง ข่มขู่ผู้ยากไร้ โดยการไถเงินใครไม่มีก็ต้องโดนยึดร้านหรือไม่ก็ลูกสาว ถ้ามีอะไรเลยก็จะโดนทำร้าย โดยที่พระราชาของอาณาจักรเข้ามาสอดส่องดูแลไม่ถึงถ้วนทั่ว เจมิไนท์กับแคนเมอร์ร่า มองไปยังอันธพาลพวกนั้น ที่มีประมาณ 5 คน กำลังทำร้ายชาวบ้านอยู่ เป็น ผู้หญิง 2 คน ผู้ชาย 3 คน

ทันใดนั้นแคนเมอร์ร่า และเจมิไนท์ก็หยิบอาวุธออกมา แล้วจึงเข้าไปช่วย โดย ผู้ชาย 3 คนแรก เจมิไนท์เป็นคนจัดการ ส่วนผู้หญิงอีก 2 คนแคนเมอร์ร่าก็จัดการ

               

พวกแกเป็นใคร .............. มายุ่งกับพวกเราทำไมพวกนี้มันไม่จ่ายค่าภาษีเลี้ยงดูพวกเราเอง มากันแค่ 2 คน อย่ามาทำเป็นปากเก่ง เสียงดูถูกของอันธพาลคนหนึ่ง ที่พูดใส่เจมิไนท์และแคนเมอร์ร่า

               

พวกเราไม่ปากเก่งหรอก แต่พวกเรามาช่วยชาวบ้านเหล่านี้ ถอยไปซะ เจมิไนท์ตอบกลับอย่างห้วนๆ แล้วทันใดนั้นทั้งเจมิไนท์และแคนเมอร์ร่า ก็หยิบอาวุธขึ้นมา ไม่ถึง 2 นาที อันธพาลพวกนั้นก็ จมอยู่ใต้เท้าของเจมิไนท์และแคนเมอร์ร่า

               

นี่แน่ะ ..................เป็นยังไง ข่มขู่ทำร้ายคนอื่นเขาดีนัก ........... สั่งสอนให้มันรู้ซะบ้าง เจมิไนท์

กล่าวทั้งที่เท้าของตนก็เหยียบอยู่บนร่างของอันธพาล  

               

และแล้วเสียงปรบมือของชาวบ้านในตลาดก็ดังขึ้น แต่ทว่า ยังมีคนจำเจมิไนท์ได้เพราะในอดีตก็เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว ระหว่างนั้น ที่ทหารของเมืองกำลังมาตรวจจับอันธพาลอยู่พอดี เห็นเข้าจึงเข้าไปจับตัวอันธพาลที่นอนจมคาเท้าของเจมิไนท์และแคนเมอร์ร่าอยู่ 

               

นั่นไง ..................เจ้าชายเจมิไนท์ พระราชนัดดาในพระราชา นั่นไงพวกเรา เสียงของชายคนหนึ่ง

ตะโกนออกมาจากโรงเตี๊ยมชาวบ้านพ่อค้าแม่ค้า ต่างรีบมุ่งดูบางส่วนก็เอะอะโวยวายกันเป็นการใหญ่อยู่รอบๆที่เกิดเหตุนั้นเอง เจมิไนท์กับแคนเมอร์ร่าเห็นดังนั้นจึงเรี่งรีบวิ่งออกไปจากที่เกิดเหตุทันที และมุ่งหน้าไปยังโรงม้าที่พักม้าเอาไว้ตอนที่มาถึงตลาด ชาวบ้านส่วนหนึ่งพากันวิ่งตาม แต่กระนั้นโชคดีเป็นของเจ้าชายเจมิไนท์และเจ้าหญิงแคนเมอร์ร่า ทันใดนั้นก็มีเสียง แตรของทหารในมณฑลนั่นเองวิ่งม้าสวนทางกับชาวบ้านเพื่อจะไปจับตัวอันธพาลเกเรนั่น เมื่อชาวบ้านเห็นทหารมณฑลที่วิ่งม้ามาจับตัวอันธพาลจึงรีบวิ่งกลับไปเพื่อไปดู เจมิไนท์ เห็นดังนั้นจึงพาแคนเมอร์ร่า ขี่ม้ามุ่งหน้าไปยังพระราชวังหลวงโฮลดีฟ 

               

ไปกันเถอะแคนเมอร์ร่า ..............ไปพระราชวังเลยล่ะกัน ..........เฮ้อเกือบแย่แน่ะเนอะ ........ไม่นึกว่าจะมีคนจำฉันได้ด้วย ฉันไม่ได้มาตั้งหลายปีแล้วนะเนี่ย เจมิไนท์ พูดอย่างเร่งรีบขณะที่มือทั้ง 2 ก็ ดึงเชือกและแก้เชือกที่ผูกม้าออก

               

อ้าว...................เจมิไนท์   นายจะไปราชวังหลวงเลยหรอ...........ไหนบอกว่าจะพาชมเมืองให้ทั่ว ไง

แคนเมอร์ร่ากล่าวอย่างผิดหวังพร้อมทั้งขึ้นม้าในทีเดียวกัน

               

ไม่แล้ว..............ไว้วันหลังก่อน ............... ให้เจ้า ซาเฮกิมันพามาเองก็แล้วกัน รีบไปเถอะ

               

ก็ได้.....ก็ได้   ไปก็ได้ ........เฮ้อ ..................... แคนเมอร์ร่ากล่าวอย่างเซ็งๆ

               

ระหว่างทางก่อนไปถึง พระราชวังหลวงโฮลดีฟ จะต้องเดินทางผ่าน แม่น้ำ โชฮานมอส ซึ่งเป็นแม่น้ำที่ใหญ่ กว่าลำคูธรรมดา กว้าง ประมาณ 10 เมตรเศษ แต่แม่น้ำเป็นแม่น้ำที่ไม่ลึกมากความลึกอยู่ที่ประมาณ 0.8 เมตร

มีต้นไม้อ้อมล้อมเป็นแนวไป และเมื่อผ่านจากที่นั่นไปก็จะเป็น มณฑล ราล มณฑลที่เป็นที่สงบที่สุดของอาณาจักร เป็นมณฑลที่อ้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ประจำมณฑล 4 ทิศ มีสำนักเจ้าแห่งมณฑล เป็นรากไม้ชูขึ้นบนต้นไม้ใหญ่ ข้างในมีโพรงใหญ่ คล้ายป้อมปราการขนาดเล็ก ส่วนข้างนอกล้อมด้วยแอ่งน้ำ ศักดิ์สิทธิ์ มีบ้านเมืองรายล้อม มากมาย บ้านทุกหลังมีต้นไม้คู่บ้านด้วยทั้งหมดถ้วนทั่วทุกหลังคาเรือนไป ระหว่างนั้น เจมิไนท์ เห็นว่าเป็นการเหมาะที่จะเข้าพักต่อจากการเดินทางเพราะยังต้องผ่านอะไรอีกมากจนกว่าจะถึงพระราชวังหลวง เมื่อข้ามแม่น้ำ โชฮานมอส มาได้แล้ว ก็มุ่งหน้าเข้าพัก ที่โรงเตี๊ยม มณฑล ราลนั้นเอง โดยเจมิไนท์ต้องปลอมตัวโดยเอาผ้าปิดปากเป็นนินจาอย่างที่เคยทำกันมา 

               

เฮ้อ...............ถึงซะที่เนอะแคนเมอร์ร่า..............วันเนี่ยเราจะพักกันที่นี่แหละ เจมิไนท์ กล่าวพร้อมกับที่ม้ากำลังจะหยุดอยู่หน้าโรงเตี๊ยมนั้นเอง

               

นี่..............เจมิไนท์...........แล้วายจะให้ฉันพักที่ไหน อย่าบอกนะว่า.............. แคนเมอร์ร่ารีบตอบกลับอย่างสงสัย

               

จะบ้าหรอ แคนเมอร์ร่า .................. อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้ชายอย่างนั้นสิ เดี๋ยวฉันจะจองห้องให้เธอเอง

หอผู้หญิงน่ะอยู่ฝั่งซ้ายโน่น เข้าใจไหม เจมิไนท์กล่าวตอบอย่างอารมณ์เสีย

               

ก็ใครจะไปรู้เล่า ...............โอเค งั้นฉันจะเข้าไปจองหอฉันเอง พรุ่งนี้เรา ค่อยเจอกันตอนเช้า ไปล่ะ

               

อืม.................โชคดี ล่ะ ฉันก็จะไปนอนแล้ว เจมิไนท์กล่าวพร้อมรีบผูกม้าไว้หน้าโรงเตี๊ยม แล้วขึ้นไปจองห้อง

                โรงเตี๊ยมนี้ เป็นโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่มี 3 ชั้น แยกออกเป็น 3 หอใหญ่ คือหอกลาง ไว้สำหรับ ให้แขกรับประทานอาหาร และเป็นร้านยาเป็นร้านขายอาหารด่วนของชาวบ้านอีกด้วย ส่วนหอซ้ายนั้นเป็นหอ พักสำหรับ ผู้หญิง มี 3 ชั้น แต่ล่ะชั้นประกอบด้วยห้องส่วนตัว 6 ห้อง และหอขวา เป็นหอพักของผู้ชายเจมิไนท์กับแคนเมอร์ร่าก็แยกกันพักอยู่ในแต่ละหอที่ทางโรงเตี๊ยมจัดไว้ให้ โดยมิมีใครในโรงเตี๊ยมของมณฑล ราล นั้นรู้เลยว่าเจมิไนท์กับแคนเมอร์ร่า มีศักดิ์เป็นองค์หญิงและองค์ชาย เนื่องจากการเสด็จเยือนประเทศของเจ้าชายเจมิไนท์ครั้งก่อน

ยังมิทรงเคยเสด็จเยี่ยมเยียนประชาชนในแถบ มณฑล ราล

               

10 ปีก่อน ณ อาณาจักร ไอซ์ซิ่ง ไอร์แลนด์ แห่งนี้

               

องค์ชาย พะยะค่ะ ...............องค์ชาย เสียงพร่ำเรียกของ ทหารหาญพี่เลี้ยง ที่ขอองถวายอารักขา เจ้าชายแห่งอาณาจักร อยู่ในมหาบรมราชฐาน สวนหลวง แครมพรีย์ ด้านนอก ของเขตพระราชวัง 

               

เย้.............เย้..........แน่จริงพวกเจ้าไล่ตามเรา ให้ทันสิ  เสียงดังโหวกเหวกของเจ้าชายอายุ เพียง 7 ขวบที่ยังเล่น เป็นเด็กๆ เหมือนบุคคลทั่วไป

               

ในยามต่อมาขณะที่ เจ้าชาย ซาเฮกิ วัย 7 ขวบปี กำลังทรงพระสราญ ในการเล่น ที่สวนแครมพรีย์

ซึ่งเป็นเขตทหารฝ่ายนอกอยู่เกือบด้านนอกสุด ของพระราชวังหลวง พลันก็มีเสียงม้าวิ่งกระแทกเท้ามา พร้อมกับเสียงโหวกเหวกของทหารบนม้า ที่มีใจความว่า

 

แย่แล้ว แย่แล้ว มี ปีศาจ ร้าย เกรฟฟอนิกส์ ออกอาละวาด ทำร้ายผู้คนและบ้านเมืองทางฝั่งตะวันตกของอาณาจักร รีบกราบทูลพระราชาด่วน เสียงของทหารม้าเร็ว ที่ตะโกนผู้เฝ้ายามหน้าป้อมปราการ

 

เกรฟฟอนิกส์ เป็นนกฟีนิกส์ผสมกับกริฟฟินดอร์ ซึ่งจริงๆ แล้ว สัตว์ทั้ง 2 ชนิดนี้ เป็นสัตว์ของเทวาเจ้า

แต่ด้วยความประมาทเลินเล่อของสัตว์นั้นจึงทำให้โดนพลังแห่งมัจจุราชควบคุม โดย 1 ใน 10 สมุนใหญ่ของมัจจุราชเจ้าตรีตรังกันตรา

               

เมื่อได้ยินดังนั้นทหารที่อยู่หน้าป้อมจึงนำความขึ้นกราบทูล พระราชาอัศวินแห่งน้ำแข็งซาโตะ

เมื่อพระเจ้าซาโตะทราบ จึงทรง ออกมาที่โรงม้าเพื่อไปต่อสู้ด้วยตัวเอง เพราะ ทรงคิดไตร่ตรองดูว่าคงไม่มีใครยอม หรือกล้าสู้กับปีศาจตนนั้นอย่างแน่นอน

               

พวกเจ้าดูแลพระราชวังอยู่ที่นี่ และแบ่งกำลังไปช่วยดูแลหัวเมืองมณฑลทางตะวันตกด้วย เราจะจัดการกับปีศาจตนนั้นเอง การรับสั่งของพระราชาซาโตะ ดังกึกก้องและมั่นคงทั่ว ท้องพระโรง ที่ว่าการ

ของอาณาจักร 

               

จากนั้นเสียงตอบรับอย่างมั่นคงของทหาร หาญแก้วกล้าก็เกิดขึ้นตามมา

               

พะยะค่ะ .................. เสียงดังทั่วเขตฝ่ายในและฝ่านนอก

               

แล้วลูกเราล่ะ..............ซาเฮกิล่ะ ................ไปพาตัวเข้ามาในพระราชฐานชั้นในอย่าช้าที

               

พระราชาซึ่งหันมารับสั่งทหารอีกทีอย่างกังวล ถึงภัยที่จะเกิดขึ้น

        <      

พะยะค่ะ ...............ขณะนี้ พี่เลี้ยงทาระกำนัลกำลังช่วยกันพามาอยู่พะยะค่ะ เสียงตอบอย่างน่าดีใจของทหารหลวงนายหนึ่ง