[SF] How To ? (ฟิั่นาเพล)
-------------------------------------------------------------------------------------
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อเรียนอเน นที่ผมแอบอบอยู่
ผมมานั่ทำไมน่ะเหรอ? ..็ะเอาอไม้มาให้เนน่ะสิรับ
ึ่ผมทำแบบนี้เป็นประำทุๆวัน พร้อมับหาำพูที่มีวามหมายีๆไปให้ทุรั้
เผื่อว่าเนะไ้มีวามรู้สึีๆให้ับผมสัที
.. ผ่านไป 58 วินาที ..
“อ่าวริท.. มารอเนเหรอ?” ำถามาันเพื่อนร่วมห้อเน ที่ำลัเินออมาาห้อ
“อะอ้อ อื้มๆ มารอเน” ผมอบไป ่อนที่ันเพื่อนอเน ะเินลับเ้าไปในห้ออีรั้
“เฮ้ยเน..ริทมันมานั่รออยู่หน้าห้ออะ” ันะโนบอเน เหมือนทุๆวัน
“เหรอ?” และเสียอเนำนี้ที่ัึ้นาในห้อ เอ่ยออมาเ่นเยทุๆวัน
แ่ผมไม่ิที่ะเบื่อำพูนี้เลย แม้ว่ามันะเป็นเพียแ่ำพูสั้นๆเพียพยา์เียว..
“อไม้อีแล้วเหรอริท?” เสียานรหน้าผมเอ่ยึ้นเบาๆ ทำให้ผมึ้อเยหน้าึ้นไปมอ
“อ่ะ..ริทให้เน” ผมยื่นอไม้สีสวยให้เน ่อนที่เนะยิ้มลับ
“อบในะ.. แ่เนบอแล้วไว่า ไม่้อเอามาให้แล้ว เนี้ย..เนสะสมนทำเป็น่อโๆายไ้อยู่แล้วนะริท” เนบอผม ่อนะรับอไม้อผมไปถือเอาไว้
“เนสะสมอไม้อริท้วยเหรอ” ผมเอ่ยถามปนับน้ำเสียีใ
“อื้ม..ไม่อยาทิ้ มันสวยีน่ะ แล้วริท็ื้อมาแพ้วย เนเสียายเิน - -” เนบอ่อนะอมยิ้ม..
“ใล้สอบแล้ว สู้ๆนะ” เนอ่าน้อวามที่ผมแนบับอไม้เอาไว้..
“ริท็สู้ๆเหมือนันนะ” ำพูอเนำนี้ ผมะำไปลอาลเลย ^^
“เี๋ยวเนไป่อนนะ ้อไปทำาน่อ” เนบอับผม พร้อมเ็บอไม้ใส่ในระเป๋าเป้
โยมีอโผล่ออมาาระเป๋าเป้ เพื่อที่อะไม่เละ (ไหม - -)
“ั้นเี๋ยวริทไปส่นะ” ผมเอ่ยพูับเนและหยิบระเป๋าเป้มาสะพาย
“อื้ม ^^” เนอบลับ พร้อมยิ้มบาๆใส่ ..อ้า เินนนน..
@ RED MANGO.
“มาแล้วเหรอเน.. ทำไมวันนี้มา้าล่ะ แ่ไม่เป็นไรๆ วันนี้ลู้าน้อย พนัานเยอะ ฮ่าๆ” พี่เป๊ พนัานัไอิม หน้าร้าน เอ่ยทัทายเน
“ฮ่าๆ รับพี่ เี๋ยวเนไปเปลี่ยนุ่อนนะรับ ..อ่า..ริท เนไปเปลี่ยนุ่อนนะ”
เนที่รัอผม (?) อบพี่เป๊ ่อนะหันมาบอผม
และ่อนที่พี่ายนััไอิม ะเหล่ามอมาที่ผม …
“ว่าไริท..มาส่เน หรือมาเฝ้าเนล่ะเรา” พี่เป๊ยิำถามมาใส่ผม
“อนแร็ะะมาส่ แ่พอพี่เป๊ถาม ผมเลืออบ้อยที่สอรับ”
ผมอบำถามพี่เป๊่อนะยิ้มโว์เหล็สีสวยใส่
“เห็นถามทีไร ็อบอย่านี้ลอนะแ” พี่เป๊พูบ่นๆ ่อนะเ็ถ้วยไป้วย
“ผม็เห็นพี่ถามแบบนี้ ลอเวลาเอหน้าผมนะรับ” ผมอบลับไป
่อนที่พี่เป๊ ะหยิบ้อนัไอิม้าาย มาถือไว้ และพร้อมที่ะปาใส่หัวผมเ็มที่
ผมึแลบลิ้นใส่ ่อนที่ะเินเ้ามานั่ในร้าน .. สัพัเน็ออมาในุพนัานร้าน
หล่อออ น่ารั *0* ใสุ่อะไร็น่ารัแหละที่รัอผม (?) ^^
“ริทเอาแบบเิมใ่ไหม เนะไปัมาให้” เนเอ่ยถามผม
“อะ..อื้ม แบบเิมๆ” ผมพยัหน้ารัวๆ ่อนที่เนะหัวเราะเบาๆ แล้วเินไปที่เ้าท์เอร์ัไอิม
สัพั ถ้วยไอิม ็มาอยู่รหน้าะแล้ว ..
“ั้น เี๋ยวเนไปทำาน่อนะริท ^^” เนบอผม ่อนะเินไป่วยานในร้าน
นอะไร น่ารั ไ้ทุเวลาริๆ.. =)
ผมนั่มอเนอผม (?) ทุวินาที ไม่ว่าะทำอะไร ไปไหน อย่าไร
นระทั่ เนเินไปเสิร์ฟไอิมที่โ๊ะเือบในสุ เนมีท่าทีแปลๆ
่อนที่ลู้านนั้นะับ้อมืออเน.. เนพยายามะแะมือออ แ่ไม่มีทีท่าว่าลู้าะปล่อยเลย
ผมัแล้ว ผู้ายนนั้นับเน เ้า้อมีอะไรันมา่อนแน่เลย ..
“ปล่อยเนนะพี่โน่” ผมไ้ยินเสียเนเอะอะโวยวายึ้น
ผมะเ้าไปยุ่ีไหมเนี่ย - -
ว่าแ่ว่า.. เนรู้ัผู้ายนนี้้วยั้นสิ? ไม่ั้นเนะเรียื่อผู้ายนนั้นไ้ยัไ?
… อนนี้ผู้ายที่ื่อโน่อะไรนั่น ปล่อยแนเนแล้ว และำลัพูอะไรอยู่ไม่รู้ ผมไม่ไ้ยิน - -”
ผมนั่มอสถานาร์ไปเป็นเวลา 5.8 วินาที เนเินไปหาพี่เป๊ ่อนะพูอะไรสัอย่า
และมุ่รไปยัหลัร้านทันที … และเมื่อี้ ผม็แอบเห็นน้ำาอเน้วยแหละ
มัน้อมีอะไรสัอย่าแน่ๆ ……
สัพัเนเินออมา ในุ นศศ. ่อนที่ะเินมาหาผม
“ริท ลับันเถอะ วันนี้เนรู้สึไม่สบายอะ อยาลับไปนอนพัน่ะ”
“อืมๆ” ผมอบลับเนสั้นๆ ่อนะสะพายระเป๋าเป้ และเินไป่ายเินให้พี่อ๊อฟ ที่อยู่เ้าท์เอร์
“ไม่้อทอนนะรับ” ผมเอ่ยบอสั้นๆ ่อนะเนะเินมาถึ
“ไอ้บ้าริท.. แเล่นให้เินมารบ แล้วูะทอนมรึยัไละฟ๊ะ”
พี่อ๊อฟ่าผมเสียั นทำให้นในร้านหันมามออย่าๆ และทำให้เนยิ้มออมานิหน่อย
แ่็ีว่าที่รัอผมทำหน้าเรีย - -
“ฮ่าๆ ั้นลับ่อนนะร้าบบบ” ผมยมือไหว้พี่อ๊อฟ ่อนะเินนำเนออมาาร้าน
อนนี้ ผมอยู่บนหออเนแล้ว ..บรรยาาศในารเินทามาบ้านเน ่าเียบสัีมา..
อนนี้ มัน็ยัเียบอย่านั้น …..
เนเป็นอะไรไป..? ทำไมไม่่อยพูไม่่อยา ั้แ่ที่เนเอผู้ายนนั้น
“ผู้ายนนั้น เาือใรเหรอเน?” ผมทำลายบรรยาาศ้วยารถามสิ่ที่สสัย
“แฟนเ่าเนน่ะ” เนอบลับผม้วยน้ำเสียเบาๆ
‘แฟนเ่าเหรอ..แฟนเ่าอย่านั้นเหรอ..’ ????????????
“เนอุส่าห์ลืมพี่โน่ไปไ้แล้ว แ่ทำไมพี่โน่้อมาให้เนเอหน้าอี” เนเอ่ยึ้นมาพร้อม้มหน้ามอพื้น
“พี่โน่มาอืนีับเน ทั้ๆที่เา เป็นน..ฮึ..บอเลิเนไป..ฮึ..แท้ๆ”
อนนี้ใบหน้าอเนเ็มไป้วยราบน้ำา.. ผมสสาร.. ผมไม่อยาให้เนร้อไห้
“ร้อออมานะเน ระบายออมา ริทยินีให้เนยืมไหล่ริทบ ยินีให้เนระบายวามรู้สึ อแ่ให้เนไ้หายเรีย หายร้อไห้ ริทยินีทำทุอย่า” ผมเอ่ยึ้นพลาเ็น้ำาบนใบหน้าเน
“อบุนะริท..อบุสำหรับทุอย่า” เนบอผม ่อนะเอาหัวมาแนบับไหล่ผม
พร้อมับร้อไห้ออมา.. และมือทั้ 2 ้าอเน ็โอบอผมไว้….
ส่วนผม.. มือ้านึลูบหัวเนเบาๆ มืออี้า็ับมือเนที่โอบอผมไว้…
“ริทรัเนนะ” ผมเอ่ยบอรัน้าๆ แม้ว่ามันอาะไม่ใ่เวลาที่น่าบอ็ามแ่
แ่ผม็เผลอพูออมาแล้ว … น้าๆ่อยๆหยุร้อไห้
่อนะลายอ้อมอมามอหน้าผม
“อบุที่รัเนนะ ^^” เนเอ่ยบอผม ่อนะยิ้มบาๆมาให้
“แ่เนยัให้ำอบริทอนนี้ไม่ไ้ ..อเวลาเนหน่อยนะริท แล้วเนะบอ”
“อื้มๆ.. ริทรอไ้เสมอ..ไม่ว่าะนานสัเท่าไหร่” ผมเอ่ยอบเน
่อนที่เราทั้สอน ะอันอีรั้
อแบบ..เพื่อน
อแบบ..นรั
อแบบ..ปลอบใ
อแบบ..ให้ำลัใ
สุท้ายนี้ .
… ผมไม่รู้ะ้อทำยัไให้เนมารัผม แ่อนนี้ผมอสัาาหัวใ
ว่าผมะูแลเนให้ีที่สุเท่าที่ีวิผมะทำไ้ ผมะไม่ทำให้เน้อร้อไห้เหมือนวันนี้
ผมะทำให้เนร่าเริสใสเหมือนวัน่อนๆ และผมะรัเนนเียวลอไป …
~~~ ให้ยาเท่าไหร่ ็เ็มใทำเพื่อเธอ ~~~
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
พบันใหม่ใน [SF] พิมพ์ำว่ารัไว้..ไม่ล้าส่
Ps. แอบแ่ไม่รู้เรื่อ -O-" แหะๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น