คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 11: น้ำตาของแบมแบม
11
น้ำตาของแบมแบม
ขอโทษจริงๆ...ที่มันยังคิดถึงเธอ...
-แฟนเก่าก็เหงาเป็น Fah Demo Project-
“ฮึก...ฮ่าๆๆ
ดูหัวใจที่มันแตกสลายตรงนี้สิอีแจ๊คงี่เง่า...มึงดูเซ่
หัวใจที่แสนโดนย่ำยีของกูน่ะ...ฮึก ฮ่าๆๆ เอิ๊ก...”
ร่างเล็กที่กำลังดื่มดำกับแก้วบรรจุของเหลวสีอำพันในมือนั้นหัวเราะร่าให้กับรุ่นน้องอย่างแจ๊คสันหวัง
ดวงตาที่จะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่นั้นกำลังมีน้ำสีใสเปรอะเปื้อนอยู่เต็มไปหมด แจ๊คสันทำได้แค่เพียงถือแก้วเหล้าที่แบมแบมส่ายไปส่ายมาในมือนั้นไม่ให้ตกเท่านั้น
เขาไม่รู้ว่าแบมแบมเป็นแบบนี้ตอนไหนเมื่อไหร่และเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะว่าเขาเองก็มัวแต่ไปเต้นลัลลากับว่าที่แฟนสาว
กลับมาอีกทีก็เจอพี่ชายที่แสนนับถือนั่งร้องไห้เป็นคนบ้าอยู่คนเดียวแถมยังกระดกเหล้าเข้าปากเอาแบบไม่ยั้ง
สภาพเลยเละเทะแบบนี้แหละ
ทั้งร้องไห้สลับกับหัวเราะ
เมื่อกี้ก็เพิ่งจะซบอกเขาเพื่อทำการปล่อยน้ำตาพลั่งพรูออกมาเป็นสายเลือดราวกับญาติเสียยังไงยังงั้น
“ผมว่าพี่กลับไปนอนเหอะ...”
“นี่! เสียมารยาทว่ะ อยู่ๆก็มาไล่กันแบบนี้ อ๋อออออ! มึงไม่รักกูแล้วใช่มั้ยละ!
ใช่สิ! กลับไปอยู่กับไอ้แฟนของมึงเลยไป
ฮึก...ฮือออออ”
แล้วแบมแบมก็กลับมาอาการเดิมอีกแล้ว...
ดวงตากลมโตนั้นบวมช้ำจากอาการร้องไห้หนัก
มาถึงจุดนี้แจ๊คสันเองก็อดที่จะสงสารไม่ได้...
“เออๆกินก็กิน
เบาๆหน่อยแล้วกัน”
“ฮึก...พี่ฮุน
แบมขอโทษ...เพราะว่าพี่ฮุน...ฮึก...ไปกับผู้หญิงอื่นทั้งๆที่นัดแบมไว้...แบมไม่อยากเสียพี่ฮุนไป...ฮืออออ”
แล้วริมฝีปากสีระเรื่อก็ระเบิดเสียงร้องออกมาอีกครั้ง
แจ๊คสันต้องโอบร่างเล็กนั้นเข้ามาใกล้เพื่อปลอบใจ
ร่างเล็กที่กำลังสั่นเทาอยู่นั้นทำให้แจ๊คสันเองไม่อยากจะปล่อยให้พี่ชายของเขาอยู่คนเดียวตรงนี้เลย...ให้ตายสิ
“ใครให้แบมแบมกินเหล้าน่ะแจ๊คสัน!?”
“บอส!”
ร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาหาแจ๊คสันนั้นต้องขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นภาพที่ไม่ค่อยอยากเห็นเท่าไหร่นัก
โดยเฉพาะภาพที่ยัยเด็กแบ๋มของเขากำลังซดเหล้าเข้าปากฮวบๆพร้อมดวงตาที่บวมช้ำและใบหน้าที่แดงก่ำจากอาการเมา
ริมฝีปากสีระเรื่อที่ชอบคลี่ยิ้มออกมาไม่ว่าเวลาไหนกลับมีแต่สีแดงแต้มเลือดเต็มไปหมด
มาร์คเดินเข้าไปหาบุคคลทั้งสองพร้อมนั่งลงตรงหน้าเจ้าเด็กน้อย
“ใครให้แบมแบมกินเหล้า?”
“ไม่รู้ครับ
ผมเดินมาเจออีกทีพี่แบ๋มก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว เมาเละ ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน
และก็ชอบเพ้อเจ้อถึงพี่ฮุนไหนก็ไม่รู้”
…
เหมือนถูกตีหน้าโดยไม้หน้าสาม
ชื่อของบุคคลแปลกหน้าถูกพูดออกมาให้กับหัวหน้ามาเฟียได้ยิน
ใจเริ่มเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ...
พี่ฮุน...?
มีผลต่ออีแบ๋มขนาดนี้เลยหรือไง...
“เอามาเดี๋ยวกูดูแลเอง”
หลังจากที่มาร์คพูดจบแจ๊คสันก็ค่อยๆจับร่างเล็กที่กำลังงึมงำๆกับตัวเองอยู่ให้ลุกขึ้น
ชายหนุ่มผู้ถูกเรียกว่าบอสนั่งลงบนโซฟาที่เขานั่งประจำ
แค่เขาออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกแปบเดียว มันเกิดอะไรขึ้น... มือเรียวรับเข้าที่ร่างบางไร้สติตรงหน้าก่อนจะอุ้มมาลงนอนที่ไหล่เบาๆ
ลมหายใจร้อนนั้นกระทบเข้าที่ผิวเสื้อราคาแพงประปราย กลิ่นเหล้าที่เจ้าเด็กบ้ากินเข้าไปตีจมูกร่างสูงอย่างต่อเนื่อง
“งือ...คุณเป็นใคร...”
ศัพท์ที่จำกัดภาษาไม่ได้นั้นถูกพ่นออกมาจากปากแบมแบม
มาร์คปรายตามองดวงตากลมที่ปิดสนิทแต่ก็ยังไม่หลับอยุ่ข้างๆ
“จำกูไม่ได้หรือไง?”
หือ?
อา...กลิ่นนี้มัน...
“คิก~ ทำไมแบมจะจำไม่ได้เล่า~ ก็ ‘พี่ฮุน’
หล่อขนาดนี้น่ะ...คิกๆ ฮ่าๆๆๆ”
เอาอีกแล้ว...ชื่อที่ไม่สบอารมณ์ที่ริมฝีปากระเรื่อของคนตัวเล็กพูดออกมาอีกแล้ว...
“จำไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกับกูนะอีแบ๋ม”
แบมแบมที่ซบไหล่มาร์คอยู่ถึงกับต้องหยุดลมหายใจไปทั่วขณะ
มือเนียนขึ้นมาลูบไล้ที่คางของบนที่ตัวเองนอนพิงอยู่เบาๆ
ก่อนที่ปากบางจะเอ่ยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง
“หา? เอ๊ะ คุณคือ...อ๋อออออ เจ้าบอสงี่เง่าจอมปากแข็งนี่เองงงง~”
ยัง...ยังจะมาว่าเขาปากแข็งอีกนะ
ไอ้เด็กแรดเอ๊ย!
“จำได้ก็ดี...และเมื่อจำได้มึงก็ต้องตอบคำถามกูก่อนว่าใครสั่งให้มึงกินเหล้า”
“ไม่มี๊...ม่ายมีคายทั้งน้านนนนน~ หนูนี่ยกเหล้านะ เป็นขวดเลยนะ ยกขึ้นอึกเดียว อาวอยู่เลย คิกกก~”
ยังจะอวดสรรพคุณความเก่งของตัวเองอีกนะ!
แถมเจ้าเด็กนี่เวลาเมายังชอบเลื้อยไปเลื้อยมายั่วเขาอยู่นั่นแหละ
ถ้าไปทำกับใครเขานะพ่อจะตีก้นให้ลายเลย!
อดทนไว้มาร์คต้วน...อดทน!!!
“แล้วนึกยังไงกินเหล้า…เด็กบ้า ถ้ากูไม่มานี่มึงคงเลื้อยไปเรื่อยเลยสินะ”
“ฮึก...บอส
เวลาบอสเจอแฟนเก่าอ่ะ แบบจบไม่บิวตี้ฟูลเท่าไหร่ บอสจะทำไงวะ! แม่ง..”
เปลี่ยนเรื่องซะมาร์คคนนี้วิ่งตามไม่ทันเลยนะแบมแบม...
“บอสแม่งไม่เข้าใจหรอกว่ะ...ฮึก
ฮือออออ”
ร้องไห้อีกแล้ว...
ปกติเขาชอบจะตายเวลาเห็นน้ำตาของคนอื่น
รู้สึกว่าตัวเองนั้นได้รับชัยชนะอย่างบอกไม่ถูก
แต่สำหรับเด็กที่ชื่อแบมแบมคนนี้...
แค่เขาเห็นน้ำตา
หัวใจมันก็แน่นไปหมดแล้ว...
นิ้วเรียวส่งไปเช็ดน้ำตาอุ่นที่ใบหน้าเนียนไข่ของคนตัวเล็กเบาๆ
แบมแบมยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้องไห้ ทั้งสะอื้นตัวสั่นจนมาร์คยังอยากจะร้องไห้แทน
ว่าแล้วก็โอบไล่บางเข้ามาใกล้ๆเพื่อให้ไออุ่นหวังว่าจะช่วยแบมแบมได้
“ถ้ามึงจะร้องวันนี้ก็ร้องออกมาให้หมดเลยละกัน
กูไม่ชอบน้ำตามึง จำไว้ด้วย”
“อือ...ฮึก”
“รักเขามากป่ะ...คนที่ชื่อพี่ฮุนอะไรนั่นน่ะ”
เหมือนกับว่ามันมีอะไรบางอย่างทำให้เขาพูดออกไป
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนกับเขาจะเสียอะไรบางอย่างไปโดยที่ตัวเองไม่ทันได้เตรียมใจ...
แบมแบมไม่ตอบทำแต่เพียงพยักหน้าแรงๆหนึ่งที
เหมือนกับเอาปืนมายิงที่หัวใจมาร์คต้วนคนนี้อีกแล้ว...
แค่ปากแข็งนิดหน่อยแค่นี้ไม่ทนหน่อยเหรอวะ...ไอ้เด็กบ้า
“งั้นก็รักกูที่สุดคนเดียวก็พอ...”
“…”
“เพราะกูรักมึงมากกว่าใครเหมือนกัน...แบมแบม”
“บอสสสส ไม่กลับเว้ยยยย
ไม่ไปหนายทั้งน้านนนนนน~”
เด็กดื้อบนแขนแกร่งของมาร์คต้วนเริ่มงอแงอีกครั้งหลังจากหลับไปได้ไม่นาน
ตอนนี้เขาต้องพาเด็กขี้เมาคนนี้กลับห้องที่คอนโดให้เร็วที่สุด
เพราะนอกจากจะชอบเลื้อยแล้ว ยังชอบจับสะเปะสะปะไปทั่วอีกต่างหาก
มาร์คเลิกสนใจคนในอ้อมแขนก่อนจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างลอดออกมาจากซอกในไนต์คลับแห่งนี้
เขาตั้งใจว่าจะไม่สนใจมันแล้วพาแบมแบมไปที่รถแต่ชื่อที่ออกมานั้นทำให้ขาเรียวของคนตัวสูงต้องหยุดชะงัก
“เซฮุน...ฉันเจ็บนะ
อื้มมมม...”
เซฮุน...?
ดวงตาคมดุจเหยี่ยวปรายตามองไปทางต้นเสียง
ร่างบางของหญิงสาวในชุดเดรสสั้นกุดแค่ขาอ่อนนั้นกำลังอยู่บนร่างสูงที่แข็งแรงของคนข้างหน้า
เพียงเห็นแค่ด้านข้างนั้นมาร์คต้วนก็ดูรู้เลยว่าคนคนนี้นั้นหน้าตาดีเพียงใด
พลอดรักกันในไนต์คลับเนี่ยนะ...
ไก่อ่อนว่ะ...
“บอสสสส
แบมบอกว่าไม่กลับไง!”
แล้วเจ้าเด็กดื้อก็แผดเสียงออกมาอีกครั้งทำให้การกระทำร้อนแรงของคนที่ชื่อเซฮุนกับผู้หญิงคนนั้นต้องหยุดกะทันหัน
ใบหน้าคมเรียวค่อยๆหันมามองผู้แอบดูอยู่เบื้องหลังก่อนจะจิ๊ปากเบาๆเป็นเชิงอารมณ์เสียปนตกใจด้วยเช่นกัน
ดีนะที่แบมแบมกำลังเมาไม่ได้สติดี...ขืนมาเจอสภาพเขากับจีมินตอนนี้คงจะอาละวาดไม่เหลือชิ้นดีอีกแน่...
แต่ทำใจดีสู้เสือ
ร่างสูงนามโอเซฮุนค่อยๆวางร่างของผู้หญิงลงบนพื้นก่อนจะจัดเสื้อผ้าตัวเองให้ดูดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น
การกระทำทุกอย่างถูกตกอยู่ในสายตาของมาร์คต้วนทั้งหมด
นอกจากชื่อจะไม่สบอารมณ์แล้ว
หน้าตายังกวนประสาทเขาอีก...
แถมยังต้องรู้ด้วยว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับแบมแบม
อารมณ์ก็ขุ่นมัวไปอีกสองเท่าตัว!
“คุณจะพาแฟนผมไปไหนเหรอครับ?”โอเซฮุนเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร สรรพนามที่เรียกแทนตัวแบมแบมนั้นทำให้มาร์คถึงกับร้องเหอะออกมาเพราะรู้สึกอยากจะอาเจียน
“แน่ใจเหรอครับว่าใช่แฟน?
เห็นคุณกำลังเซ็กซ์จัดกับผู้หญิงคนนั้นอยู่เลยนี่...”คำพูดเรียบๆนั้นกลับเหมือนมีดแสนเย็นเยือกที่ทำให้เซฮุนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ
นี่เขาเล่นกับเจ้าพ่อมาเฟียหรือเปล่าวะเนี่ย...
“อ๋อ...นั่นก็แค่ เพื่อนร่วมเตียง”
“ร่วมเตียงในขณะที่คุณคิดอยากจะสานสัมพันธ์ต่อกับแบมแบมงั้นเหรอ?”
“แบมแบมไม่คิดมากหรอกน่า
เรื่องนี้ใครๆเขาก็ทำกัน”
“เหอะ
ผมเพิ่งเคยเห็นคนแบบคุณก็วันนี้แหละ มั่นใจมากว่าเด็กนี่ยังรักอยู่”
“ก็เรื่องจริงนี่ครับ...ผมกับแบมแบมก็เคยเป็นเพื่อนร่วมเตียงมาก่อนแล้วด้วย
เค้าก็ค่อนข้างที่จะโอเคนะ เสียงก็ใช้ได้
แต่ยังขาดตกเรื่องลีลาอยู่นิดหน่อยผมก็ลองมาจนเบื่อแล้ว”
คำพูดที่แสนน่ารังเกียจนั้นกระทบเข้าโสตประสาทของมาร์คอย่างชัดถ้อยชัดคำ
มาร์คมองคนตัวเล็กที่กลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมอกเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร...
เหอะ
เลวได้โล่จริงๆ...
สมควรโดนทิ้งว่ะ!!!!
“แต่ผมไม่แคร์หรอกครับเรื่องนั้น
เพราะว่าผมจะค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่วู่วามอะไรเหมือนอย่างคุณที่สุดท้ายก็โดน ทิ้ง”
“…”
“จะสมน้ำหน้ามันก็กะไรอยู่นะครับคุณเซฮุน...แต่ว่าจำใส่สมองที่มีอยู่น้อยของคุณด้วยว่าตอนนี้แบมแบมเป็นของผม”
“…”
“และอีกอย่างปีศาจอย่างผมคงจะสู้เทวดาอย่างคุณไม่ได้...กรุณาปล่อยเด็กคนนี้ไปเถอะครับ”
“ว่าไงนะ...”
“ก็จริงอยู่ที่ว่าเทวดาต้องคู่กับนางฟ้า...แต่ว่าเทวดาอย่างคุณเหมาะกับพื้นที่ในนรกอย่างพอดีเสียด้วย...”
“…”
“แล้วผมก็ขอเตือนว่าเด็กคนนี้เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น
ขืนคุณยังจะมายุ่มย่ามทำให้แบมแบมเป็นแบบนี้อีกล่ะก็”
“…”
“ปืนนับสิบกระบอกจากผมและลูกน้องของผม
มันอาจจะลั่นไกใส่ขมับคุณโดยไม่ทันตั้งตัวก็ได้...:)”
ขาเรียวยาวก้าวออกมาจากพื้นที่ตรงนั้นทันทีที่พูดจบ
มาร์คเหล่มองเด็กเจ้าปัญหาที่นอนหลับสบายอยู่บนไหล่เขาอย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น
ทันทีที่ถึงรถคู่ใจร่างสูงเปิดประตูข้างคนขับออกและวางคนตัวเล็กไว้ด้านหน้า
ปรับเบาะให้สามารถนอนได้อย่างสบายจะได้ไม่งอแงอีก...พิจารณาใบหน้ารูปไข่เรียวสวยอีกครั้ง
นิ้วมือยาวถูกแต้มเข้าที่เปลือกตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้หนักเป็นเวลานาน
ริมฝีปากระเรื่อก็แดงสดจนอยากจะจับเข้ามาแกล้งซะให้หายซ่า แก้มอิ่มที่ถูกแต้มด้วยสีแดงนั้นกลับค่อนข้างจางลงแล้วอย่างเห็นได้ชัด...
แบมแบมที่เหมือนลูกแมวน้อยของเขานั้นจะให้ใครมาหามไปมันก็ไม่ถูกหลักไปหน่อยใช่มั้ยละ...
เพราะมาร์คต้วนคนนี้กำลังตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้ให้แบมแบมตกยังไงล่ะ...
ตกลงไปลึกจนขนาดที่ว่ายังหาทางออกไม่เจอ...
บางทีความรู้สึกของเขาในตอนนี้อาจจะมีตัวแปรอย่างแบมแบมควบคุมอยู่ก็ได้...
ใบหน้าโอเซฮุนลอยเข้ามาในหัวของร่างสูงอีกครั้ง
แค่นึกภาพที่มันกำลังทำอะไรกับแบมแบม ทั้งจูบ
ทั้งจับมือ...ทั้งอะไรต่างๆมากมาย...หัวใจเขาก็เหมือนโดนเหยียบไม่มีชิ้นดี...
ถ่านไฟเก่างั้นเหรอ...หึ
พอดีในมือกูมีปืนที่พอจะดับไฟนั้นได้อยู่วะ! โทษที!!!
เซฮุนนนน แกมันเลว ไอ้ชั่ววววว เห็นแบ๋มเป็นของตาย !!!!
บอสอ่ะ...มาบอกรักอะไรตอนที่เขาดราม่ากันขนาดนี้เนี่ยยย!
ช่วงนี้บ้านเน็ตไม่ดีเลยแก เราเซ็งจิตอ่ะ ฮือออออออ เพื่อไม่เป็นการเปลืองเน็ตเลยไม่ได้ใส่ธีม
ใส่เพลง ใส่รูปอะไรมาเลย เค้าขอโทษษษษษ!
ความคิดเห็น