7.7 ARCHIVE : Blue Archive Fanfiction - นิยาย 7.7 ARCHIVE : Blue Archive Fanfiction : Dek-D.com - Writer
×

    7.7 ARCHIVE : Blue Archive Fanfiction

    โฮโซกาวะ โฮชิ ชายผู้จบจากสถาบันทำขนม ที่ตอนนี้ได้กลายเป็นหัวหอกขององค์กรสืบสวนนามว่าชาเล่ต์ และในวันนี้เขาได้เดินทางมาที่เขตแดนแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยทะเลทราย เพื่อมาจับกุมนักเรียนแหกคุกคนหนึ่ง

    ผู้เข้าชมรวม

    12,905

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    81

    ผู้เข้าชมรวม


    12.9K

    ความคิดเห็น


    135

    คนติดตาม


    334
    จำนวนตอน :  38 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 67 / 19:50 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    คิโวทอส เป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในญี่ปุ่น และถูกเรียกว่าเป็น “เมืองแห่งการศึกษา” เมืองนี้มีสถานศึกษามากกว่าพันแห่ง และเต็มไปด้วยนักเรียนที่มีวงแหวนพิเศษอยู่เหนือหัวและมีความสามารถในการใช้ปืน หลังจากที่มีการก่อตั้งองค์การนักเรียนขึ้น ก็ได้มีการผลักดันนโยบายเกี่ยวกับการดึงเอาเยาวชนทุกคนในเมืองเข้ามาอยู่ในระบบการศึกษา ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใดก็ตาม พวกที่ต่อต้านนโยบายเหล่านี้ต่างพากันมาประท้วงด้วยการใช้กำลังยึดครองตามจุดต่างๆในเมือง และมีเป้าหมายในการทำลายโรงเรียนกว่าพันแห่งทั้งหมดในคิโวทอส เหล่านักเรียนเรียกคนเหล่านั้นว่า พวกนอกกฎหมายหรือแยงกี้ นับวันจำนวนแยงกี้ในคิโวทอสยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บวกกับว่าทางองค์การนักเรียนเองก็มีปัญหาภายในเหมือนกัน และยิ่งไปกว่านั้น ภัยอันตรายจากผู้รุกรานทั้งหลายก็ยิ่งคืบคลานเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที ทำให้ตอนนี้ คิโวทอสได้กลายเป็นนรกบนดิน

    เห็นแบบนี้แล้วท่านผู้อ่านก็คงจะสงสัยว่า คนที่จะมาเป็นอาจารย์ในเมืองนี้ได้ จะต้องถูกฝึกมาเพื่อรับมือกับเรื่องพวกนี้โดยเฉพาะเลยรึเปล่า? แต่จะบอกความลับอะไรบางอย่างให้ฟัง ว่ากันว่าอาจารย์แต่ละคนที่อยู่ในเมืองนี้ ต่างถูกคัดเลือกโดยองค์การนักเรียนทั้งสิ้น โดยจะต้องฝึกทหารมาไม่ต่ำกว่า 5 ปี มีความสามารถในการวางแผน และต้องไม่กลัวเสียงปืน และแม้ว่าจะมาจากต่างชาติ ต่างภาษา หรือต่างสาขาวิชา แต่สิ่งที่อาจารย์ทุกคนจะได้เจอเหมือนกันหมด คือนักเรียนที่เป็นอาชญากรคนหนึ่ง อาจารย์คนไหนที่มีผลงานโดดเด่นๆ โดยเฉพาะการไปปราบปรามพวกนอกกฎหมายแล้วล่ะก็ เขาคนนั้นค่อนข้างจะมีอายุขัยสั้นเป็นพิเศษ อาจารย์ที่ได้ยินข่าวลือพวกนี้ต่างพากันเขียนใบลาออกไปกันหมด แต่หารู้ไม่ว่า พวกเขายิ่งเร่งให้วันหมดอายุของตัวเองมาเร็วขึ้นไปอีก เพราะฉะนั้นถ้าอยากจะอยู่เมืองนี้อย่างสงบสุขในฐานะคนนอก ขอให้ทำตัวจืดจางให้ได้มากที่สุด แล้วจะไม่มีใครมาทำอะไรคุณ ยกเว้นว่า เด็กๆจะสนใจคุณเป็นพิเศษอะนะ

    โฮชิ โฮโซกาวะ ที่ท่านผู้อ่านเห็นชื่อของเขาในคำโปรยไปแล้วนั้น เอาจริงๆ เขาก็ไม่ได้มีอะไรที่ต่างจากอาจารย์คนอื่นๆเท่าไหร่ อายุอานามของเขาที่ถึงจะไม่ได้เยอะมาก แต่ก็คงจะหนุ่มไปไม่ได้มากกว่านี้แล้ว รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้โดดเด่นเท่าไหร่ จากคำโปรยก็เห็นอยู่แล้วว่า จบมาจากสถาบันทำขนม แล้วยังไง? มันพิเศษตรงไหน? คนเรียนจบคหกรรม ในโลกนี้มีไม่รู้กี่ล้านคน แถมหลายๆคนก็มีฝีมือในระดับที่จะใต่เต้าชื่อเสียงของตัวเองให้เป็นที่รู้จัก แต่กับเขาที่เรียนจบมาแล้วก็หลายปี ทำงานมาก็ไม่รู้กี่ที่ แต่ก็ไม่เห็นจะมีใครรู้จักเขาเป็นวงกว้างขนาดนั้นเลย แล้วทำไมพวกเราถึงเลือกให้เขาเป็นตัวเอกในเรื่องนี้ เชื่อเถอะครับ เขามีบางอย่างที่ไม่เหมือนคนอื่น ไม่เหมือนใครในโลกนี้เลยด้วยซ้ำ อย่าลืมว่าความสามารถในการวางแผนที่คนเขาบอกกันว่าเป็นสิิ่งที่สำคัญที่สุดของอาจารย์ในเมืองนี้ เพราะต้องใช้ในการสั่งการนักเรียนให้ปฏิบัติภารกิจได้ตามแผน แต่ว่า นิยามของอาจารย์กลายเป็นการสั่งการคนอื่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ หน้าที่ของอาจารย์คือการสั่งสอนไม่ใช่เหรอ? เขาสงสัยอย่างนี้มาตั้งแต่ที่เข้ามาภายในเมืองแห่งการศึกษาวันแรก นี่คือที่ๆเขาจะได้รู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่าอาจารย์งั้นเหรอ? แล้วพอเข้ามาในเมืองนี้แล้ว ความตั้งใจที่อยากจะเป็นอาจารย์ของเขาจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? นี่คือคำถามของเขาที่ต้องการคำตอบในสักวันหนึ่ง และคุณเอง ก็สามารถจะช่วยเขาได้

    โดยการอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณครับ

    ยินดีต้อนรับครับ, San Levantino ครับ

    นับเป็นเวลากว่า 5 ปีแล้วที่ผมเริ่มทำนิยายลงเว็บไซต์ แต่สุดท้ายนี่ก็ยังคงเป็นแฟนฟิคชั่นอีกจนได้ แต่ถึงจะเป็นแฟนฟิคชั่นเราก็จะทำอย่างถึงที่สุดเพื่อจะทำให้นิยายออกมาสนุก สำหรับเราอะนะ เพราะฉะนั้นถ้าถามว่าคาดหวังกับเรื่องนี้ได้หรือไม่ เราก็คงตอบไม่ได้ เพราะขนาดผมเองยังไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้จะโดนเทเมื่อไหร่ เพราะลำพังผมก็มีโปรเจกต์หลักที่กำลังทำอยู่แล้ว (แก้ไข : ตอนนี้โปรเจกต์หลักได้กลายเป็นเรื่องนี้แล้วครับ ฮา) และเรื่องนั้นเพิ่งจะเริ่มต้นเอง ฉะนั้นถ้าถามว่าเรื่องนี้จะลงบ่อยมั้ย เราก็คงตอบไม่ได้อีก

    ทำไมถึงทำเกี่ยวกับเรื่องนี้? เป็นคำถามที่น่าสนใจครับ ถ้าเป็นผมเองก็คงจะตอบว่า ชอบตัวละครล่ะมั้ง หรือว่าชอบบรรยากาศภายในเมือง แต่มันคงจะดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ถ้าผมจะบอกว่า ผมไม่เคยเล่นเกมนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว ที่ผมรู้จักเรื่องนี้เพราะเลื่อนไปเจอรูปจากอินเทอร์เน็ต เวลาอีกเกือบเดือนผมก็ต้องไปโหลดมาเล่นเพื่อเก็บข้อมูลอีก แล้วเราจะทุ่มเวลาแทบจะทั้งวันทั้งคืนเพื่อนิยายที่ลำพังยังขายไม่ได้เลยเพราะว่าเป็นแฟนฟิคชั่นไปทำไม เพราะฉะนั้นคำตอบที่ดูดีที่สุดก็น่าจะเป็น เพราะว่าอยากทำ หรือทำแล้วมีความสุข ล่ะมั้ง

    สุดท้ายครับ ขอบคุณที่ติดตาม ยินดีต้อนรับอีกครั้ง และหวังว่าจะยังไม่หายไปไหนนะ หมายถึงตัวผมเนี่ย

    และ ติดตามนิยายของพวกเราได้ที่นี่เลยครับ https://novel.dek-d.com/RiccardoCons/profile/writer/

     

    มีอะไรก็ชวนคุยกันได้นะ ระหว่างเขียนบางทีมันก็นึกอะไรไม่ออกจริงๆอะ จะชวนเข้าดิสเข้าอะไรทักส่วนตัวหรือคอมเมนท์ก็ได้นะ เหงาจริงๆนะ 555

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น