ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #81 : EP : 81 แผนที่ถูกวางเอาไว้

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 796
      56
      5 พ.ค. 64




    EP : 81 แผนที่ถูกวางเอาไว้



     

    “พี่มาดูนี่สิครับ” อลันร้องบอกพี่สาวที่กำลังเดินลงมาจากบันได พร้อมกับกวักมือเรียกอลิซให้มาหาเขาที่กำลังเปิดทีวีดูอยู่


    “ดูเหมือนโอคอนเนอร์จะทำงานได้ดี” อลิซที่มองทีวีก็พูดขึ้นเมื่อตอนนี้มีแต่ข่างเก่าๆ ของตาแล้วก็แม่ของเธอเต็มไปหมดแถมยังมีข่าวของชาร์ลอตสามีใหม่แม่ของเธออีกด้วย


    “หวังว่าอยู่ๆ คนพวกนั้นคงจะไม่มาหาพวกเราหรอกนะ” อลันพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้


    อลิซได้ยินแบบนั้นก็ยักไหล่ ก่อนจะหันไปมองโซสามเตียนที่ตกของกินมาให้กับพวกเธอไปด้วย อืม จะว่าไปแล้ว โซมาสเตียนเขาเหมะกับพ่อบ้านมากกว่าเจ้าชายเสียอีก


    “จริงสิ วันนี้พ่อออกไปทำงานนี่ครับ จะไม่ถูกทางนั้นไปตามตัวที่ร้านดอกไม้เหรอครับ” อลันเอ่ยถามเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าโคลันออกไปทำงานที่ร้านดอกไม้ของตัวเอง


    “อ่า จริงด้วย สงสัยต้องให้พ่อปิดร้านเร็วๆ แล้วละวันนี้” อลิซบอกก่อนที่จะทำหน้าชั่วร้ายวูบหนึ่งแล้วเปลี่ยนมายิ้มนิดๆ กับแผนที่ตัวเองวางเอาไว้ ถ้าเป็นไปตามที่เธอคิดละก็คงจะดีไม่น้อย


     




    เพล้ง!!


    “นี่มันเรื่องบ้านอะไรเนี่ย!” เสียงหวานร้องขึ้นดังหลังจากที่ปัดจานผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะลงกับพื้นด้วยความโมโห เมื่อเห็นข่าวของตัวเอง ซึ่งมันไม่น่าจะมีใครรู้เรื่องนี้ได้ หรือว่าจะเป็นโคลัน แต่เขาไม่น่าจะเรื่องรายละเอียดเยอะขนาดนี้นี่น่า


    “ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณลีอา” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยบอกพร้อมกับรีบเรียกสาวใช้คนอื่นๆ มาทำความสะอาดไปด้วย


    “จะให้ฉันใจเย็นอย่างนั้นเหรอ ถ้าเป็นเธอจะทำยังไง” ลีอาพูดขึ้นด้วยความโมโหพร้อมกับชี้นิ้วไปยังจกทีวีที่กำลังออกข่าวครอบครัวของเธออยู่ด้วยนี้


    “คุณพ่อคะ เราจะทำยังไงกันดีคะ” ลีอาหันไปถามพ่อของตัวเองที่ตอนนี้นั่งนิ่งด้วยใบหน้าซีดเซียว


    “โทรหาชาร์ลอตสิ” เทเลอร์เอ่ยบอกลีอาเพราะตอนนี้ชาร์ลอตไม่ได้อยู่บ้านด้วยเพราะพึ่งออกไปทำงาน คาดว่าน่าจะยังไม่ได้ดูข่าวพวกนี้


    “ค่ะ” ลีอาตอบรับก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาชาร์ลอตทันที แต่ก็ไม่มีการรับสายนั้นทำให้เธอเริ่มขมวดคิ้วด้วยความกังวลใจ


    “ไม่รับสายค่ะ” ลีอาหันไปบอกเทเลอร์หลังจากที่สายถูกตัดไป ก่อนจะโทรไปอีกรอบ


    “โทรไปซ้ำๆ” เทเลอร์บอกเขารู้สึกว่าตอนนี้เส้นเลือดในหัวของเขากำลังจะระเบิด เพราปัญหากับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา ตอนนี้เขากำลังจะล้มละลายแล้ว ถ้าหากไม่มีเงินมาใช้หนีที่พวกเขายืมเงินมาลงทุน


    และอีกอย่างเรื่องพวกนี้ ไม่น่าจะมีใครรู้ แต่ว่ามันกลับมีข่าวออกไปเสียได้ ซึ่งเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วมันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง


    วันก่อนที่ลูกสาวของเขาให้ข่าวไปก็ยังดีๆ อยู่เลย แถมหุ้นในบริษัทของเขาก็ยังขึ้นมาตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ


    ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร ลีอาก็ยิ่งไม่สบายใจเพราะชาร์ลอตไม่ยอมรับสายเธอเสียที ซึ่งมันน่าสงสัยมาก ปกติเขารีบเธอเร็วจะตายไป


    “นี่มันเรื่องอะไรกัน” เทเลอร์พูดขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาเอาแต่คิดว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวพวกนี้จนปวดหัวไปหมดแล้ว ต่อให้คิดยังไงก็คิดไม่ออก และอีกอย่างเรื่องที่ออกข่าวนั้นเป็นเรื่องที่พวกเขาสามคนเท่านั้นที่รู้


    หรือจะเป็นชาร์ลอตที่ปล่อยข่าวเรื่องพวกนี้ แต่มันไม่ใช่หรอก เพราะมันก็มีข่าวของชาร์ลอตอยู่ด้วยนี่ มันไม่น่าจะเป็นไปได้


    “พ่อคะ แล้วตอนนี้เราจะเอาเงินจากไหนไปใช้หนีเหรอคะ” ลีอาถามอย่างจนปัญญาเราะตอนนี้บริษัทของพ่อเธอนั้นกำลังเกิดปัญหาอย่างหนัก


    “มีอยู่วิธีเดียว” เทเลอร์พูดขึ้นพร้อมกับนึกถึงใบหน้าของคนที่น่าจะช่วยพวกเขาได้ แม้ว่าเขาจะเสียหน้าก็ตามแต่มันไม่มีทางที่ดีกว่านี้อีกแล้ว


    “อะไรละคะ” ลีอาเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ เพราะอยากรู้วิธีแก้ปัญหาจะแย่อยู่แล้ว


    “โคลัน สามีเก่าของแก่ยังไงล่ะ” เทเลอร์หันไปสบตากับผู้เป็นลูกสาวนิ่งก่อนจะเอ่ยบอกด้วยสีหน้าจังจริง เขารู้ดีว่าโคลันนั้นรักลูกสาวของเขามาก ซึ่งมันน่าจะดีหากเขาให้ลีอาไปง้อโคลัน


    “ห้ะ! พ่อจะบ้าเหรอคะ” ลีอาร้องขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงดัง


    “ฉันไม่ได้บ้า หมอนั่นมันรักเธอจะตายไป แค่เธอบอกว่าจะกลับไปคืนดีด้วย โคลันจะต้องช่วยพวกเราแน่” เทเลอร์เอ่ยบอกลีอาที่กำลังทำหน้าไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด โคลันนะมันโง่จะตายไป ยังดีที่ตอนนี้พวกมันรวยแล้ว ทำให้เขาพอจะให้โอกาสมันคืนดีกับลูกสาวของเขา


    ลีอานิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น แม้จะไม่อยากทำเท่าไร แต่เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ เพราะตอนนี้เธอติดต่อชาร์ลอตไม่ได้เลย ทำให้ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกเลย


    “รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกนักข่าวจะมาก่อน” เทเลอร์เอ่ยบอกเพราะไม่อยากเจอนักข่าวตอนนี้

     





    “พ่อคะ วันนี้เปิดร้านเร็วหน่อยนะคะ” อลิซที่เดินเข้ามาในร้านดอกไม้ที่มีลูกค้าสาวๆ เยอะมาก ก็เอ่ยบอก และพอสาวๆ พวกนั้นได้ยินก็หันมามองเธอทันที


    “มีอะไรเหรอ” โคลันที่เร่งจัดดอกไม้ให้สาวๆ อยู่ก็เอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะว่าวันนี้พวกเขาไม่น่าจะมีธุระที่ไหน


    “เราต้องไปทำธุระด่วนนะคะพ่อ” อลิซบอกพลางเดินไปดูดอกไม้อย่างสนใจ โดยไม่สนใจว่าจะมีคนมองหรือคนพูดถึงตัวเองหรือเปล่า


    “น่าจะอีกนาน ลูกไปรอที่ดีมั้ย หรือว่าอยากจะรอที่นี่” โคลันถามเพราะกลัวว่าจะทำให้ลูกทั้งสองของเขาต้องรอนาน


    “อยู่ที่นี่ค่ะ” อลิซบอกพลางเดินไปรอบๆ ร้านไปด้วย


    “พี่ ผมเห็นคนแปลกๆ ตามเรามา” อลันเอ่ยบอกเมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากคนอื่นๆ แล้ว


    “รู้แล้ว” อลิซบอกเพราะเธอรู้ตั้งนานแล้ว แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ก็เท่านั่นเอง


    “พี่จะเอายังไง” อลันเอ่ยถามเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ถึงได้ตามพวกเขาแบบนี้


    “ไม่ต้องสนใจ” อลิซบอกเพราะรู้ดีว่าคนที่ตามเธอมานั้นเป็นใคร


    กริ้ง!


    เสียงเปิดประตูทำให้อลิซหันไปตามคนทั้งสองที่เข้ามาในร้านดอกไม้ด้วยท่าทางรีบร้อนโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นที่มองไปที่ตัวเอง


    “นั้นใช่ลีอานางแบบที่กำลังเป็นข่าวตอนนี้หรือเปล่า” เสียงของสาวๆ พากันพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าใครมาปรากฏตัวอยู่ในร้านดอกไม้


    “ใช่ๆ เธอคือลีอาที่ออกข่าวไม่กี่วันก่อน ที่ว่าคุณโคลันพาลูกหนีตัวเองไป จากนั้นก็มีข่างฉาวของตัวเองออกมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้ไง” หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นพลางรีบพูดขึ้นสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้มา


    “ฉันไม่เชื่อข่าวนั้นหรอก หากเธออยากได้ลูกๆ คืนตั้งแต่แรกคงจะประกาศหาตั้งแต่แรกสิ ไม่ใช่มาประกาศตอนที่ตั้งสองเป็นที่รู้จักแบบนี้” หญิงสาวอีกคนที่ถืออยู่ทิวลิปสีขาวอยู่ในมือก็หันไปพูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ กับตัวเอง


    เทเลอร์และลีอาที่พึงเข้ามาในร้านก็ได้ตาหน้าชา เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยเกี่ยวกับเธอ ตอนนี้เธอรู้สึกว่าปากของเธอนั้นหนักจนขยับไม่ได้


    ยิ่งเสียงรอบข้างพูดถึงเธอมากเท่าไร ลีอาก็คิดว่าเธอกับพ่อไม่น่ามาเลย แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ทำให้เธอต้องตัดสินใจว่าจะต้องทำมัน


    “โคลันฉันขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะ” ลีอาพยายามอย่างมากที่จะเดินไปหาโคลัน และเมื่อไปถึงก็เอ่ยถามพร้อมกับทำตัวให้นิ่งที่สุดเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองเผลอโวยวายอะไรออกเมื่อถูกพูดถึงต่อหน้า



     

     

    มาแล้วจร้า ดึกหน่อยน่า เพราะเรารีบปั่นมาก ยังไม่ได้ตรวจเนื้อหาเหมือนเดิมคร้าาา


    เรามีเรื่องจะบอก เราจำไม่ได้แล้วว่าเราเคยบอกทุกคนไปหรือยัง ตอนแรกที่เขียนนิยายเรื่องนี้เรากำหนดให้ห้าหนุ่มแวมไพร์เป็นพระเอกจร้า เพราะอยากได้แบบว่านางเอกโหดๆ แล้วควบพระเอกได้ แต่พอเขียนมาเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึกว่าไม่ใช่ ตอนนี้เลยหนักใจเรื่องพระเอกมากฮ่าๆ ตอนนี้ยังติดสินใจไม่ได้ว่าใครจะได้เป็นพระเอกให้ฮาเร็มนางเอกดี แต่บ้างครั้งเราก็คิดว่าหรือจะไม่เอาแบบฮาเร็มดี แต่กลัวว่าคนที่อ่านแล้วจะไม่ชอบก็เลยคิดหนักอีกนั้นแหละ 


    สรุปก็คือตอนนี้เรากำลังคิดว่าจะให้ใครเป็นพระเอกให้ฮาเร็มดี หรือจะไม่แต่งแบบฮาเร็ม หรือไม่ก็แต่งไม่ให้มีพระเอกไปเลยให้ทุกคนไปจิ้นกันเอาเอง


    ขอบคุณที่ตามอ่านจนถึงตอนนี้นะคะ บ้างครั้งไม่ได้อัพนานๆ แล้วคิดไม่ออกจริงๆ  ต้องขอโทษด้วยนะคะ

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×