ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #43 : EP : 43 คนรู้จัก

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.17K
      346
      11 ก.ย. 63






     

     

    EP : 43 คนรู้จัก





     

    “อย่าบอกนะว่าอยู่ในงานนี้ด้วย” อลิซหันไปมองคาโลก่อนจะถามพร้อมกับแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น เธอมองคาโลที่กระตุกยิ้มแล้วก็พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้น


    “ฉลาดนี่”


    “เดี๋ยวพาไปหาครอบครัวพวกฉันนะ” บาร์ลอนบอกเพราะพวกเขาตกลงกันแล้วว่าจะพาทั้งสามไปแนะนำกับครอบครัวของพวกเขา เพราะตอนนี้ครอบครัวของพวกเขากำลังรวมตัวกันอยู่พอดี


    “อืม” อลิซรู้สึกได้ว่าพวกเขากำลังมองมาที่พวกเธออยู่ เหมือนกำลังจะประเมินพวกเธออยู่เงียบๆ


    “เธอคืออลิซสินะ”


    “ค่ะ” อลิซตอบก่อนจะมองอลันที่มายืนเบียดเธออยู่ด้านหลังพอหันไปมองตามสายตาของอลันแล้วก็พอรู้สาเหตุ


    “แววตาใช้ได้นี่ ว่าแต่เธอเป็นแฟนบาร์ลอนเหรอ” บาร์เลียนาแม่ของบาร์ลอนพูดขึ้นก่อนจะพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะยังไม่เคยเห็นลูกชายของเธออยากจะแนะนำผู้หญิงคนไหนให้ครอบครัวรู้จักมาก่อน


    “ไม่ใช่ค่ะ” อลิซตอบทันทีแบบไม่เสียเวลาคิด


    “ไม่ใช่อย่างแน่นอนครับ” อลันรีบตอบทันทีเมื่อได้ยินคำถามของบาร์เลียนา


    “แล้วเธอเป็นแฟนของใครกันล่ะ” อลิซหันไปมองผู้ชายคนหนึ่งดูแล้วน่าจะเป็นพี่ชายของอิลไล เพราะเขามีรูปร่างน่าตาเหมือนกับอิลไลแต่ดูมีอายุมากกว่าอิลไลนิดหน่อยเขามองเธอนิ่ง


    ตระกูลแต่ละตระกูลจะมีสีผมและสีตาเหมือนกัน หากใครมีสีผมกับสีตาไม่เหมือนกันก็คือลูกครึ่งหรือลูกผสม อย่างเช่นเธอที่เป็นลูกผสม แต่ไม่รู้ว่าอะไรผสมกับอะไร


    “ทำไมพวกคุณถึงคิดว่าฉันจะต้องเป็นแฟนกับพวกเขาด้วยละ” อลิซถามกลับก่อนจะเหล่ตาไปมองห้าหนุ่มที่พากันหลบสายตาของเธอ


    “อย่าเสียมารยาทสิครับทุกคน ผมโอคาลอสครับ พวกคุณหน้าตาดีกันทั้งบ้านจริงๆ”  โอคาลอสเอ่ยขัดเพราะจำได้ว่านี่คือนางแบบนายแบบที่น้องของเขาหามาให้


    “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ” พวกเธอพูดพร้อมกัน


    “นี่เธอไม่สนใจพวกเขาเลยเหรอ”


    อลิซหันไปมองเด็กสาวที่มองอลันก่อนหน้านี้ไม่วางสายตา จากนั้นก็เอ่ยตอบ


    “ไม่ล่ะ” อลิซตอบก่อนจะมองเห็นว่าพวกผู้ใหญ่กำลังชวนพ่อของเธอคุยอยู่เห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติก็เลยปล่อยไป


    “เธอไม่รู้สึกอะไรกับพวกพี่ๆ เลยเหรอ” เด็กสาวบาร์ลีนายังคงถามอลิซต่อไปด้วยความอยากรู้เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่มีผู้หญิงคนไหนจะไม่สนใจพวกพี่ๆ ของเธอ หล่อรวยแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ เลยนะ


    “เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันยาวนะ” อลิซหันไปมองทั้งห้าหนุ่มพอจะเดาได้แล้วว่าเป้าหมายที่ชวนเธอมาที่นี่เพราะอะไร


    “พรุ่งนี้ฉันลาป่วยนะ” บาร์ลอนตอบอลิซทันที

     





    บ้าชะมัด ยัยนั่นดันเป็นคนรู้จักของพวกมีอิทธิพลไปซะได้ งานนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายซะแล้ว แมททิวคิดพลางกระดกแก้วไวน์ดื่มไปด้วยอย่างหงุดหงิด พร้อมกับหันไปพูดคุยกับผู้คนที่คอยเข้ามาทักทายตัวเองไปด้วย


    “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณแมททิว” แมททิวหันไปมองผู้หญิงคนหนึ่งก่อนจะแสร้งยิ้มตอบ รู้ดีว่าอีกฝ่ายเข้าหาเขาเพราะอะไร แค่มองตาก็รู้


    “ครับ คุณพ่อของคุณเป็นยังไงบ้าง”


    “สบายดีค่ะ”

     





    “นั่นสามีเก่าของคุณหรือเปล่า” ชาร์ลอตพูดขึ้นเพราะเขาจ้องมองผู้ชายคนนั้นอยู่นาน ก่อนจะหันไปถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ กับเขา


    “ไหนคะ สงสัยมาเป็นพนักงานเสิร์ฟแน่ๆ เลยค่ะ” ลีอาหันไปมองรอบๆ พร้อมกับพูดขึ้นอย่างดูถูกและเยาะเย้ยโคลันไปด้วย เฮ้อ ไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอยอมแต่งงานมีลูกกับคนแบบนั้นไปได้ยังไงกัน ลีอาเมื่อเห็นโคลันชัดๆ เธอก็เงียบไปเลย เพราะโคลันที่ไม่เหมือนกันเหมือนก่อน


    “หมอนั่นไปสนิทกับพวกเขาได้ยังไงกัน” ชาร์ลอตพูดขึ้นอย่างสงสัยเพราะเขาได้ข่าวมาว่าโคลันหลังจากหย่ากับลีอาแล้วก็แยกตัวออกไปโดยไม่มีอะไรติดตัวไปเลยนอกจากลูกสองคน และคนอย่างโคลันไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม


    “เราไปทักทายกันหน่อยดีมั้ยคะ” ลีอาพูดขึ้นก่อนจะเดินควงแขนชาร์ลอตไปทันที


    “ฮาย~ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ โคลัน” ลีอาเอ่ยทักพร้อมกับส่งยิ้มไปให้กับโคลันที่กำลังพูดคุยกับกลุ่มคนที่มีอิทธิพลด้วยท่าทางนิ่งๆ


    “ฉันขอตัวคุณพ่อก่อนนะคะ” อลิซที่เห็นว่าใครกำลังทักพ่อของเธออยู่  เธอก็รีบปรี่ตัวเข้าไปดึงพ่อของเธอออกมาทันที


    “ขอตัวก่อนนะครับ” โคลันบอก โดยไม่ได้หันไปสนใจลีอาอีกเพราะตอนนี้เขาสนใจลูกทั้งสองคนของเขามากกว่า


    “ตามสบายนะ” บาร์เลียนาเอ่ยตอบเธอพอจะรู้มาบ้างเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของโคลันเพราะว่าพวกเธอสืบมาแล้วเรียบร้อย คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอลิซจะเป็นคนที่มีความสามารถมากขนาดนี้


    “อลิซเหรอลูกโตมาสวยเหมือนแม่จริงๆ” ลีอายังคงยิ้มแล้วทักถามต่อแม้จะถูกเมินก็ตาม


    “คุณเป็นใครคะ?” อลิซหันไปถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ส่วนอลันก็ไม่ได้สนใจ นั่นยิ่งทำให้ลีอาหน้าเสียอย่างมากเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครที่จะไม่รู้จักนางแบบชื่อดังอย่างเธอแถมเธอยังเป็นแม่ของเด็กคนนี้อีกด้วย


    “คนรู้จักเหรอ” คาโลถามอลิซทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว


    “ไม่น่ารู้จักนะ เพิ่งเคยเจอครั้งแรก” อลิซหันไปบอกด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง


    “นี่นายจะไม่ทักทายฉันหน่อยเหรอโคลัน” ชาร์ลอตพูดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าโคลันนิ่งเงียบเกินไปเมื่อเห็นพวกเขาสองคน


    เพราะตอนนั้นโคลันชอบทำหน้าเจ็บปวดเวลาเห็นเขาอยู่ด้วยกับลีอาตลอดเห็นแล้วทำให้รู้สึกสะใจและสมเพชอีกฝ่าย เพราะเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ ไม่มีอะไรเลยแต่กับได้แต่งงานมีลูกกับลีอา


    “พ่อรู้จักพวกเขาเหรอคะ” อลิซถามโคลันทันทีด้วยใบหน้าใส่ซื่อ

    “พ่อจำไม่ได้หรอก” โคลันเอ่ยตอบอย่างเย็นชาซึ่งนั่นทำให้อลิซชอบใจมาก คิดจะมาเยาะเย้ยพ่อของเธออย่างนั้นเหรอ หึ ไม่มีทางเสียหรอก


    “แปลกนะคะที่คุณจำฉันไม่ได้” ลีอาเอ่ยถามโคลันด้วยรอยยิ้ม ยิ่งดูใกล้ๆ เธอก็พบว่าโคลันเปลี่ยนไปมากจริงๆ เขาดูนิ่งขึ้นไม่ประหม่ากับงานพวกนี้ และที่สำคัญเขาดูดีและหล่อมากกว่าตอนนั้นอีก


    “ไม่แปลกหรอกครับ” โคลันตอบเขารู้ว่าทั้งสองอยากจะมาตอกย้ำเขาเหมือนที่ผ่านๆ มา


    “จริงสิ ผมลืมบอกไปเลย วันเสาร์นี้มีงานถ่ายแบบรองเท้ากีฬา ไม่ติดธุระใช่มั้ยครับคุณโคลัน” โอคอนเนอร์พูดขัดขึ้นเมื่อรู้ว่าสองคนที่มาใหม่ต้องการจะทำอะไร


    “ไม่ติด” โคลันตอบเพราะเขาตั้งใจจะหยุดทุกเสาร์อาทิตย์อยู่แล้ว


    “งั้นเดี๋ยวจะมีรถจากบริษัทของผมไปรับตอนเก้าโมงเช้านะครับ”  โอคอนเนอร์แจ้งกำหนดการทันที


    “นายไม่ได้เป็นผู้จัดการให้พวกฉันใช่มั้ย” อลิซหันไปถามทันที เพราะเรื่องแบบนี้จะต้องมีผู้จัดการจัดงานทุกอย่างให้


    “ใช่แล้วละ พอดีฉันว่าง” โอคอนเนอร์เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเขาถูกสายตาของเพื่อนๆ ของเขามองมาทันที





    มาแล้วๆ  น้องจะเป็นลูกผสมอะไรกับอะไรน่าาาา






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×