ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #42 : EP : 42 งานเลี้ยง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.25K
      317
      10 ก.ย. 63







    EP : 42 งานเลี้ยง





     

    “พวกนายไม่มีเกมเหรอ” อลิซถามมองไปยังทีวีจอขนาดหนึ่งร้อยนิ้วที่กำลังมีข่าวของแมททิวอยู่ หึ! ดังจังเลยนะ ทั้งๆ ที่ธุรกิจก็เอาของเธอไปเป็นของตัวเองแท้ๆ คอยดูสิ เธอเป็นคนสร้างมันขึ้นมาได้ก็ทำลายมันได้เหมือนกัน


    “ไม่มี” คาโลตอบก่อนจะหันไปคว้าไก่ทอดมากิน


    “ฉันโตแล้วไม่เล่นเกม” โอคอนเนอร์ตอบพร้อมกับยึดอกอย่างภาคภูมิใจ


    “ฉันว่ามันปัญญาอ่อน” อิลไลเอ่ยตอบพร้อมกับเช็ดมือที่เลอะซอสไปด้วย


    “เรื่องไร้สาระแบบนั้นฉันไม่เล่นหรอก” โลแวนหันไปบอกอลิซ เพราะสำหรับเขามันไร้สาระมากที่จะเอาเวลาที่แสนมีค่าของเขาไปเสียเวลากับการเล่นเกมพวกนั้น


    “ของแบบนั้นเขาเอาไว้ให้เด็กเล่นเท่านั้นแหละ” บาร์ลอนหันไปบอกอลิซบ้าง


    “คาโลพวกนี้อ่อนเรื่องเกมเหรอ” อลิซไม่สนใจกับคำพูดของทั้งสี่ เธอหันไปถามคาโลทันที เพราะจำได้ว่าเคยเห็น คาโลเข้าร้านเน็ตนั้นหมายความว่าคาโลจะต้องเล่นเกมเป็น


    “อืม พวกนี้มันตกยุคนิดหน่อยนะ” คาโลตอบพร้อมกับยักไหล่ใส่เพื่อนของตัวเองที่มองมาที่เขา


    “ฉันพนันได้เลยพวกนี้ไม่มีทางชนะฉันได้หรอก” อลิซหันไปพูดกับคาโลพร้อมกับยิ้มนิดๆ เมื่อ เห็นว่าทั้งสี่เริ่มมีแววตาอยากจะเอาชนะในสิ่งที่เธอพูด


    “ไม่มีทาง อย่างฉันไม่เคยแพ้ใครหรอก” โอคอนเนอร์พูดขึ้นทันทีอย่างอดไม่ได้ที่จะถูกอลิซพูดจา ดูถูกตัวเองแบบนี้


    “เหรอ” อลิซหันไปตอบสั้นๆ อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะมองเห็นว่าอลันกำลังเดินเข้ามาพอดีด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์


    “เมื่อกี้นายพูดว่าอยากจูบอลิซเหรอ” คาโลตั้งใจหาเรื่องให้โอคอนเนอร์เพราะความหมั่นไส้ และ ก็เป็นไปตามที่เขาคิด


    “อะไรนะ! นี่นายคิดเรื่องทุเรศๆ กับพี่สาวฉันเหรอ” อลันร้องขึ้นเสียงดัง ก่อนจะตะคอกถามโอ คอนเนอร์ด้วยท่าทางหาเรื่อง


    “เฮ้! ฉันเปล่านะ!” โอคอนเนอร์ร้องบอก พร้อมกับรั้งมือของอลันให้ออกจากคอเสื้อของเขา ไอ้คาโลนี่มันตั้งใจหาเรื่องเขาชัดๆ


    “มากินไก่ทอดอลัน” อลิซบอกแค่นั้นอลันก็ยอมปล่อยคอเสื้อของโอคอนเนอร์ทันทีแล้วยอมทำตามที่อลิซบอกอย่างว่าง่าย แต่ก็ไม่วายกระซิบบอกโอคอนเนอร์


    “ครั้งหน้านายไม่รอดแน่”


    “ให้ตายสิ แรงเยอะทั้งพี่ทั้งน้องเลย” โอคอนเนอร์พูดขึ้นหลังจากที่อลันปล่อยคอเสื้อของเขา


    “ขอถามหน่อยสิ พวกนายกับหมอนี่ใครมีอิทธิพลมากกว่ากัน” อลิซพูดขึ้นโดยที่สายตาจ้องไปยังแมททิวที่อยู่ในทีวีแล้วเอ่ยถามโดยไม่หันไปมองหน้าของห้าหนุ่ม


    “ก็ต้องพวกฉันอยู่แล้วสิ ตระกูลฉันอยู่มาเป็นพันๆ ปีมีธุรกิจต่างประเทศอีกมากมาย ส่วนหมอนี่ก็พึ่งจะดังเมื่อไม่กี่เดือนสองเดือนก่อนนี่เอง แล้วก็ใหญ่แค่ในประเทศตัวเองเท่านั่นแหละเทียบกับพวกฉันไม่ได้หรอก” โอคอนเนอร์พูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเมื่อมองไปที่แมททิว


    “ฉันเดาได้เลยว่าไอ้หมอนี่ที่อยู่ๆ ก็มีกิจการมากมายแล้วอยู่ๆ ก็พึ่งมาดังจะต้องไปปล้นใครเขามาแน่ๆ” บาร์ลอนจ้องมองแมททิวก่อนจะพูดขึ้นมาบ้างมันไม่มีใครที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นมากัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวอะไรเลยมีธุรกิจมากมายแบบนี้จะหมุนเงินยังไงให้ได้กำไรมากในระยะเวลาอันสั้น ถ้าไม่ใช่ไปโกงเขามาแล้วเอามาเป็นของตัวเอง


    “อย่าบอกนะว่าเธอสนใจหมอนี่นะ” บาร์ลอนเอ่ยถามนั้นทำให้คาโลและอลันที่กัดน่องไก่ทอดอยู่หันมามองอลิซทันที


    อลิซนั่งนิ่งแล้วทำหน้าครุ่นคิดไปด้วย ชอบเหรอ หึ! ออกจะเกลียดกันด้วยซ้ำให้เธอชอบคนแบบนี้เหรอไม่มีทาง เพราะเธอไม่คิดจะรักใครอยู่แล้ว


     “อืม ไม่รู้สิ ก็แค่ไม่ชอบขี้หน้าน่ะ” อลิซบอกก่อนจะหยิบไก่มากินบ้าง


    “ฉันว่าจะชวนครอบครัวเธอไปงานเลี้ยงที่จัดขึ้นวันนี้นะ แต่ถ้าไปเธอก็ต้องเจอหมอนั่นแน่ๆ” บาร์ลอนพูดขึ้นอย่างไม่แน่ใจว่าอลิซจะยอมไปหรือเปล่า


    “งานใหญ่ขนาดนั้นคงไม่ดวงดีเจอกันหรอกมั้ง” โอคอนเนอร์พูดขึ้นบ้าง ใช่ว่าอยู่ๆ จะเดินเข้าไปทักกันเสียเมื่อไร


    “ก็ไม่แน่หรอก” คาโลบอกรู้สึกได้เลยว่าพรุ่งนี้จะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นแน่ๆ


    “งั้นฉันไปก็แล้วกัน” อลิซหันไปบอกก่อนจะหันไปยิ้มให้อลันที่กำลังมองเธออย่างไม่เข้าใจ เธอมีแผนของเธอ


     





    “อลิซมันโอเคแล้วใช่มั้ยลูก” โคลันหันไปถามอลิซอย่างไม่แน่ใจเพราะเขาไม่ได้แต่งตัวแบบนี้มาเป็นสิบๆ ปีแล้วเลยไม่มั่นใจในตัวเอง


    “หล่อแล้วน่า พ่อก็แค่ทำตัวเองให้นิ่งๆ และเงียบยิ้มตอบทุกคนที่ส่งยิ้มให้พ่อก็เท่านั้นเองนะ” อลิซหันไปบอกโคลัน


    เธอรู้ว่าพ่อของเธอไม่มั่นใจในตัวเอง และเขาชอบประหม่ากับงานพวกนี้ แต่ถึงยังไงเธอก็จะต้องทำให้พ่อของเธอชินกับเรื่องพวกนี้ก่อน


    “พ่อทำได้อยู่แล้วครับ”  อลันบอกก่อนจะมองไปที่พี่สาวของตัวเองที่วันนี้อยู่ในชุดราตรีสีดำเปิดไหล่และอลิซก็ดูสวยกว่าวันไหนๆ เขาจะต้องทำหน้าที่ปกป้องพี่สาวของเขาให้ดีที่สุด


    “งั้นเราไปกันเถอะไปถึงโรงแรมก็น่าจะใกล้เริ่มงานพอดี” อลิซบอกก่อนที่ทั้งสามจะพากันเดินไปขึ้นรถโดยที่มีโซมาสเตียนเป็นคนขับรถให้


    “พวกนั้นขับรถตามเรามา” โซมาสเตียนพูดขึ้นหลังจากที่ขับรถออกมาจากหมู่บ้าน อลิซมองไปยังด้านหลังก่อนจะส่งข้อความไปถามคาโลว่ามีคนบอกคนตามเธอมา และไม่นานคาโลก็ตอบกลับมาบอกว่าคนคุ้มกัน


    “ไม่มีอะไรหรอก” อลิซตอบโซมาสเตียนด้วยท่าทีไม่ทุกข์ร้อน และพวกเธอก็ใช้เวลาไม่นานในการขับรถมาถึงโรงแรมที่จัดงาน พอลงจากรถก็มีคนเดินเข้ามาหาพร้อมกับบอกว่าจะเป็นคนเดินนำทางไป


    “ไม่ตรวจบัตรเชิญเหรอคะ” อลิซถามเพราะว่ามางานแบบนี้ต้องตรวจดูบัตรเชิญอยู่แล้วเพราะจะให้ใครที่ไหนเข้าไปในงานไม่ได้


    “เอ่อ มะไม่ต้องครับ” ผู้ชายคนนั้นเอ่ยตอบด้วยท่าทางเขินอายก่อนจะเดินนำทางพวกเธอเข้าไปในงาน


    ผู้คนที่อยู่ในงานต่างก็เป็นพวกนักธุรกิจใหญ่โตกันทั้งนั้น ตอนนี้อลิซยังงงอยู่เลยว่าบาร์ลอนเชิญเธอมาทำไม แม้เหตุผลของบาร์ลอนที่บอกว่าอยากจะแนะนำเธอให้รู้จักกับครอบครัวตัวเอง ฟังดูแล้วเหมือนจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร


    “เฮ้ ดูครอบครัวนั้นสิ ดูดีกันทั้งบ้านเลย”


    “ที่บ้านเขาทำธุรกิจอะไรกันนะ”


    “เข้าไปทำความรู้จักกันมั้ย”


    อลิซยืนนิ่งหันไปมองรอบๆ เพื่อมองดูว่าพวกนั้นอยู่ที่ไหนกัน และดูเหมือนว่าพวกนั้นกำลังหาทางแยกตัวออกมาจากครอบของตัวเองอยู่


    “หมอนั่นมองเธอใหญ่เลย” คาโลที่เดินมาหาเธอก่อนเพื่อนก็พูดขึ้นและหมอนั่นที่ว่าก็คือแมททิว จะบอกว่าหมอนั่นสนใจเธอไม่มีทางเป็นไปได้หรอก


    เพราะว่าตั้งแต่ทำงานด้วยกันมาหมอนั่นไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคน นอกจากคนนั้นจะเป็นเป้าหมายของหมอนั้น


    เฮือก! เดี๋ยวนะ หวังว่าหมอนี่คงไม่ได้เล็งฉันอยู่หรอกนะ แค่คิดก็ขนลุกแล้วล่ะ


    แต่ว่าคงไม่ใช่หรอก อาจจะเป็นเพราะว่าเธอคือเป้าหมายที่ควรถูกจับไปต่างหากเล่า


    “ฉันรู้ตัวคนร้ายแล้ว” คาโลบอกอลิซเบาๆ พร้อมกับที่พวกเพื่อนๆ ของเขาเดินเข้ามาพอดี และตอนนี้พวกเขากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆ คน


    อลิซที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่พูดในใจว่าเธอนั้นรู้ก่อนเขาอีก








    มาแล้วจร้า อลิซจะถูกใครหาเรื่องหรือเปล่าน่าาาา ใกล้จบภาคหนึ่งแล้วน่าาาาา






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×