ฉันคือ...อลิซ

ลำดับตอนที่ #4 : EP : 4 หาเงิน

EP : 4 หาเงิน

“พี่วันนี้ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย” อลันเมื่อมาถึงบ้านก็รีบตรงมาหาพี่สาวทันทีก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

 ส่วนอลิซก็ส่ายหน้าไปมาก่อนจะคิดว่าต้องออกเริ่มออกกำลังกายได้ เธอไม่ไหวกับร่างกายแบบนี้จริงๆ

“อืม พี่ทำอาหารเอาไว้แล้วนะหิวก็กินก่อน” อลิซบอกกับอลัน ช่วงนี้พ่อยังไม่กลับเธอจะลองยืดกล้ามเนื้อสักหน่อย เพราะเวลาจะออกกำลังกายจริงๆ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก

“พี่จะไปไหน” อลันตะโกนถามตามหลังเมื่อเห็นผู้เป็นพี่สาวที่ยังไม่หายดีเดินออกไปจากบ้าน

“เดินเล่นแถวนี้ ฝากบ้านด้วยนะ”  อลิซตะโกนบอก่อนจะเดินออกจากบ้านไป รู้สึกว่าไม่ไกลจากที่นี่เหมือนจะมีสวนสาธารณะอยู่ด้วยไปวิ่งก็คงจะดีไม่น้อย

“อืมบรรยากาศดีกว่าที่คิด” อลิซพึมพำเมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบๆ นี่กำลังได้ที แถมยังมีฟิตเนตสาธารณะให้เล่นอีกด้วย

อลิซเดินไปตามถนนได้หนึ่งรอบก่อนจะเริ่มวิ่ง แต่วิ่งได้แค่ครึ่งทางก็เหนื่อยหอบแล้ว ดูท่าจะไม่ไหวจริงๆ เพราะเหงื่อของเธอออกเยอะมากราวกับว่าเธอเพิ่งไปวิ่งตากฝนที่ไหนอย่างนั้นแหละ

เมื่อไม่ไหวก็เดินไปอีกครึ่งรอบ ก่อนจะหามุมนั่งพักให้หายเหนื่อย ก่อนจะเดินกลับบ้าน พรุ่งนี้เช้าเธอจะมาอีกครั้ง

“ไปอาบน้ำก่อนที่พ่อจะมาเลยพี่” เมื่อมาถึงอลันก็ดันตัวเธอไปยังห้องน้ำทันที ซึ่งเธอก็รีบอาบน้ำทันที เพราะรู้สึกไม่สบายตัวอยู่แล้วด้วย

“พี่ถูกเพื่อนแกล้งใช่มั้ย” เมื่ออลิซออกจากห้องน้ำ อลันที่รอเธออยู่หน้าห้องน้ำก็ถามทันที เพราะดูจากรอยต่างๆ ตามร่างกายพี่สาวของตัวเองแล้วมาต้องบอกก็รู้ได้

“อืม” อลิซตอบก่อนจะเช็ดผมสีแดงของตัวเองไปก่อนจะเงยหน้ามองลันที่ตัวสูงใหญ่เกินเด็กอายุสิบห้า

และปีหน้าน้องชายเธอก็จะเข้าโรงเรียนเดียวกันกับเธอแล้ว แม้ใบหน้าของน้องชายเธอจะหล่อเหลามากก็ตามแต่เพราะว่าพวกเธอมันจน ยังไงก็ถูกพวกคนรวยเหยียดหยามอยู่ดี ทำไมไม่มีแมวมองหลงมาแถวนี้บ้างนะ

“ถ้าผมไปอยู่กับพี่ผมจะปกป้องพี่เอง” อลันบอกสายตาแน่วแน่นั้นทำให้เธอพยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินเข้าห้องเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาในบ้านแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพ่อเธอต้องมาแล้ว

อลิซพยายามคิดว่าเธอจะหาเงินยังไงดี ก่อนจะคิดออกว่าเธอจะทำอะไร เมื่อคิดออกเธอก็ยิ้มออกมา

จำได้ว่าตอนนั้นพ่อเธอเคยเปิดบัญชีให้เธอเมื่อตอนยังเด็ก และเงินในบัญชีมีแค่ห้าร้อย แต่เท่านี้ก็เพียงแล้วสำหรับการหาเงินของเธอ พรุ่งนี้ไปร้านเน็ตหน่อยดีกว่า

“อลันพี่ละ”

“อ๋อ เห็นพี่บอกเหนื่อยจากการสอบนะครับ ก็เลยขอไปนอนก่อน”

อลิซยิ้มนิดๆ เมื่อได้ยินอลันหาทางช่วยเธอ เธอลืมไปเลยว่ายังไม่ได้กินข้าว อลิซส่ายหน้าไปมาก่อนจะนั่งเหยียดขาตรงแล้วยื่นมือไปแตะที่ปลายเท้าของตัวเอง แต่มันก็ยากเสียเหลือเกินเพราะว่าพุ่งของเธอนั้นเองที่เป็นสาเหตุ

“เอาน่าเราต้องทำให้ได้ อีกนิดเดียว” อลิซให้กำลังใจเองก่อนจะแตะได้สำเร็จ แม้จะเป็นเพียงห้าวินาทีก็ตาม แต่ก็ถือว่าสำเร็จ

“พี่ผมเข้าไปนะ” อลันร้องบอก จริงๆ พวกเขาสองคนนอนด้วยกันตลอดนั้นแหละยกเว้นเมื่อคืนเท่านั้นเอง

“อืม” อลิซบอกพร้อมกับนอนหอบนิดๆ

“กินข้าวก่อนพี่” อลันเอ่ยบอกอลิซที่กำลังนอนหอบอยู่แม้ว่าเขาจะสงสัยว่าพี่เขาทำอะไรถึงได้ดูเหนื่อยหอบแบบนี้

“ชอบใจ”

“เห็นพ่อบอกว่าบริษัทที่พ่อทำงานอยู่จะล้มละลาย และพ่อต้องหาที่ทำงานใหม่” อลันเอ่ยบอกผู้เป็นพี่สาวที่นั่งกินข้าวเงียบๆ ยิ่งพวกเขาเห็นโคลันพ่อของตัวมีร่างกายซุบผอมลงก็ยิ่งเป็นห่วง

แถมงานที่พ่อไปทำก็เป็นงานแบกหามต้องใช้แรงงานอีกด้วย พอพวกเขาบอกว่าจะเลิกเรียนก็ไม่ยอมเพราะบอกว่ายังส่งพวกเขาไหวอยู่เลยห้ามไม่ให้ทำงาน

“อืม พรุ่งนี้สอบวันแรกก็สู้ๆ ล่ะ” อลิซพยักหน้ารับ ก่อนจะกลืนข้าวลงไปก่อนจะเอ่ยบอกน้องชายตัวเองไปด้วย

“เดี๋ยว พรุ่งนี้พี่จะไปร้านเน็ตใกล้ๆ นี้” 

“พี่จะทำงานเหรอ” อลันถามทันทีเพราะถึงยังไงพี่เขาไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองอดตายแน่ๆ

“อืม พรุ่งนี้คิดเอาไว้เลยว่าอยากกินอะไร” อลิซบอกก่อนจะกินยาตามลงไป เพราะจะได้หายเร็วๆ

อลันทำหน้างงนิดหน่อย แต่ก็มีเมนูโปรดอยู่ในใจอยู่ อยากจะกินขอแพงๆ เหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้ เพราะไม่มีเงินเหมือนเมื่อก่อน

“เดี๋ยวผมเอาไปเก็บให้” อลันบอกเมื่อเห็นว่าอลิซกำลังจะยกจานไปเก็บ อีกพี่เขาไม่สบายอยู่เขาอยากให้พี่สาวของเขาพักให้มากที่สุด

“อลันหลังสอบเสร็จเราไปออกกำลังกายกันมั้ย” เมื่ออลันกลับเข้ามาในห้องอลิซก็เอ่ยชวนผู้เป็นน้อง เพราะถ้าอลันเล่นกล้ามนิดหน่อยจะดูดีมาก

“ครับ พี่น่าจะหายพอดี” อลันตอบย้ำ ก่อนจะเอาหนังสือออกมาอ่านเพราะพรุ่งนี้ต้องสอบแล้วที่จริงเขาอ่านมาบ้างแล้ว เลยไม่ได้ยากอะไร

“ไม่เข้าใจถามได้นะ” อลิซบอกก่อนจะนอนกับที่นอนพลางมองอลันที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ

“ผมเก่ง” อลันหันไปมองอลิซด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ จนอลิซอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบหัวอีกฝ่ายๆ เพราะชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ไม่มีหรอกพ่อแม่หรือพี่น้อง

“ถ้าเกรดออกได้เต็มทุกวิชาจะเลี้ยงมื้อใหญ่” อลิซบอกอลันที่มีความมั่นใจอย่างมาก

“ผมเตรียมล้างท้องรอเลย” อลันบอกด้วยรอยยิ้มหวานกระชากใจสาวๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มคลุมตัวให้กับผู้เป็นพี่สาวของตัวเองแล้วพูดต่อ

“นอนได้แล้วครับ”

“เฮ้อ ก็ได้ๆ อยากหักโหมมากล่ะ” อลิซถอนหายใจอย่างยอมแพ้ก่อนจะเอ่ยบอกอลันแล้วก็หลับตาลงในที่สุดเพราะเธอจะได้หายเร็วๆ และอีกอย่างพรุ่งนี้เธอจะต้องตื่นแต่เช้าด้วย

มาแล้วเดี๋ยวมาอีกตอนด้วยจร้า

ถ้าเราขึ้นเรือบาปจะมีใครว่าอะไรมั้ยเนี่ย(อันที่จริงขึ้นแล้วจร้า ฮ่าๆๆ)

อย่าถามหาความสมเหตุสมผลจากนิยายเรื่องนี้นะคะ เพราะพิมพ์ตามใจตัวเองทั้งนั้น