ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฉันคือ...อลิซ

    ลำดับตอนที่ #5 : EP : 5 โรคจิต

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.01K
      571
      4 ส.ค. 63






    EP : 5 โรคจิต

     




    รุ่งเช้าอลิซตื่นขึ้นมาก็ทำอาหารให้กับทุกคนก่อนจะทิ้งโน้ตเอาไว้ว่าออกไปข้างนอก อลิซยืดกล้ามเนื้อก่อนจะเริ่มวิ่ง เธอวิ่งช้าๆ วิ่งไปเรื่อยๆ จนได้สามรอบ ถือว่าเกินความคาดหมาย จากนั้นเธอก็เดินเล่นอีกรอบหนึ่ง


    ก่อนจะหาที่นั่ง สายตาของเธอก็หันไปมองเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะเก้าปีสิบปีได้กำลังวาดรูปอยู่


    เธอจ้องเด็กคนนั้นนิ่งๆ ด้วยความรู้สึกว่าเด็กคนนั้นจะวาดรูปที่ตัวเองต้องการได้หรือไม่ เพราะเห็นผ่านกระดาษที่เธอวาดไม่ได้ดั่งใจก็จะถูกขวางทิ้งแถวๆ นั้  ดูท่าแล้วจะเป็นลูกคุณหนู


    “โอ้ย วาดไม่ได้ โอ๊ย! ฉันต้องไม่มีการบ้านส่งอาจารย์แน่” เด็กสาวร้องขึ้นเสียงดังพร้อมกับทำหน้าหงุดหงิดเอามาก


    “นี่ ให้พี่วาดให้เอามั้ย” อลิซบอก และเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเธอจะต้องทำแบบนี้กับเด็กคนนี้ด้วย


    “พี่วาดได้เหรอ” เด็กสาวหันไปถามอย่างไม่มั่นใจเพราะดูยังไงมันก็ไม่เข้ากับบุคลิกของพี่สาวตัวโตคนนี้เลย


    “ลองก่อนมั้ยละ”  อลิซบอกก่อนจะยื่นมือไปขอกระดานวาดรูปของเด็กสาวตัวน้อยที่ทำหน้าไม่มั่นใจในตัวเธอสุดๆ


    “เอ่อ”


    “ถ้าวาดไม่สวย จะเลี้ยงไอติมแทนแล้วกัน” เธอบอก จนเด็กสาวคนนั้นยอมส่งของมาให้เธอ อลิซวาดภาพตรงกลางเป็นแม่น้ำก่อนจะวาดด้านบนเป็นภูเขาพร้อมกับพระอาทิตย์ที่กำลังตกดินแล้วแสงมันสะท้อนลงกับแม่น้ำพอดี ด้านล่างเป็นพื้นหญ้าแล้ววาดเด็กสาวนั่งหันหน้าไปยังแม่น้ำ เหมือนกับเด็กสาวคนนั้นกำลังนั่งมองพระอาทิตย์ตกดิน อลิซคิดว่าภาพมันดูเศร้าๆ ไปหน่อยก็เลยวาดหมาตัวใหญ่ให้นั่งข้างกับเด็กสาวไปด้วย


    “โห้! ดูดีมากเลย สื่อความหมายได้”


    “ดีใจที่ชอบ พี่ไปนะ” อลิซหันไปยิ้มให้กับเด็กสาวก่อนจะส่งภาพวาดให้กับเด็กสาวตัวน้อยที่มีท่าทีดีใจ


    “เอ่อ ขอบคุณค่ะพี่สาว” เด็กสาวตะโกนบอกเพราะพี่สาวตัวใหญ่เดินไปไกลแล้ว เสียดายที่ไม่ได้ถามชื่อพี่สาวคนนั้น


    “โธ่ แบบนี้นาเดียจะเอาไปส่งอาจารย์ได้ยังไงกันล่ะ” นาเดียพึมพำเพราะมองดูแล้วมันเหมือนเธอชัดๆ แถมพี่สาวคนนั้นยังเขียนชื่นตัวเองเอาไว้อีก สงสัยเธอจะต้องนั่งวาดทั้งวันแน่ๆ


     



    อลิซกลับมาบ้านก็ไม่มีใครอยู่แล้วเธอก็นั่งกินข้าวก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวออกไปด้านนอกและจุดหมายของเธอคือร้านเน็ตนั้นเอง วิธีนี่หาเงินได้ง่ายมาก


    อลิซเข้าไปร้านเน็ตก่อนจะจ่ายค่าเน็ตสามชั่วโมง แล้วไปเลือกมุมในสุดของร้านจะได้ไม่เป็นที่สังเกตของคนอื่นนัก ยังดีที่ชุดฮูดของอลันช่วยปกติร่างกายของเธอได้บ้าง


    อลิซยิ้มเมื่อได้จับคอมพิวเตอร์ เธอเข้าไปยังเว็บไซต์หนึ่งที่เขาเรียกว่าเทรดหุ้น เธอกรอกรายละเอียดทุกอย่างลงไปจนครบ เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วก็ทำการเทรดหุ้นทันที และนี่คือการหาเงินของเธอที่ได้เงินเร็วที่สุด เพราะอะไรนะเหรอ ก็เธอเคยเล่นมาก่อนจนรู้หมดแล้วนะ


    ผ่านไปครึ่งชั่วโมงอลิซก็ได้เงินมาเป็นแสนๆ เธอค่อยๆ พยายามเบิกเงินออกมาเรื่อยๆ และไม่เบิกออกมามากจนเกินไป


    และแล้วเวลาก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงอลิซก็ได้เงินมาสองล้าน แล้วในตอนนี้ เธอนั่งเล่นไปเรื่อยๆ จนได้ครบสามชั่วโมงเธอก็ได้เงินสิบล้านเข้ามาอยู่ในบัญชีพอดี


     อลิซทำการออกจากระบบก่อนจะเดินออกจากร้านไปเพื่อไปที่กดเงินออกมา เธอแค่จะตรวจดูเงินเฉยๆ และอีกอย่างเธอต้องการให้คนที่เดินตามเธอตลอดตั้งแต่ออกจากร้านเน็ตแล้วและเธอก็รอให้เผยตัวออกมา


     “ไปหาอะไรกินดีกว่า” อลิซพูดขึ้นก่อนจะเดินไปซื้อน้ำ โดยทำเป็นไม่รู้เพื่อให้อีกฝ่ายลดความระมัดระวังจากเธอ เมื่อได้น้ำตามที่สั่งเธอก็ไปนั่งมุมร้าน เพราะคิดว่าอีกไม่นานอีกฝ่ายคงต้องมาหาเรื่องเธออย่างแน่นอน

     

    “ไม่คิดจะมาเจอยัยหมูอย่างเธอที่นี่ เห็นแล้วเกะกะขวางตาชะมัด” อลิซไม่สนใจคนที่พูดจาหาเรื่องตัวเอง แถมยังดูดน้ำในแก้วด้วยท่าทางอย่างสดชื่น


    ปึง!


    “นี่! เมินฉันหรือไง” คาโลเอามือตบกับโต๊ะพร้อมกับถามอีกฝ่ายที่กล้าเมินเขาถึงสองครั้งอย่างไม่ชอบใจ


    “โรคจิต” อลิซพูดขึ้นมาเบาๆ แต่คาโลก็ได้ยิน


    “ห้ะ! เมื่อกี้เธอว่าไงนะ!” คาโลถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกเมื่อเจอยัยหมูตอนที่อยู่ตรงหน้าต่อว่าเขาแบบนั้นถึงสองครั้ง


    “ไปหาหมอซะ” อลิซเอ่ยบอกคาโลที่ดูจะมีปัญหากับเธอเหลือเกิน ทั้งที่จริงๆ แล้วตอนอยู่ด้านนอกโรงเรียนไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเธอก็ได้นี่ แถมหมอนี่อยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ยิ่งดูน่าสงสัยเข้าไปใหญ่


     “เป็นแค่หมู กล้าเกินไปแล้ว” คาโลพูดขึ้นมืออีกข้างที่เคยล้วงในกระเป๋ากางเกงก็เอื้อมมือมาจับคางของอลิซแล้วบีบแน่น


    “หนักหัวนายหรือไง” เธอรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มีอิทธิพลของโรงเรียนอีกคนหนึ่ง แต่แล้วไงล่ะก็เธอไม่ชอบหมอนี่นี่น่าทำไงได้


    “ยัย!!


    “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับลูกค้า” คนขายน้ำตะโกนถาม นั้นเลยทำให้คาโลหยุดแล้วก็นั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเธอหน้าตาเฉย


    “ดีใจซะที่ได้นั่งกับคนหล่ออย่างฉัน” คาโลบอกก่อนจ้องมองอลิซไม่หยุด


    “ไม่ล่ะ” อลิซตอบกลับก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับจงใจทำน้ำหกใส่คาโล


    “เธอ!


    “โทษที” อลิซตอบกลับหน้านิ่งไม่สนใจคาโลที่มีอารมณ์เดือดปุดปุดเหมือนกาต้มน้ำ เธอเดินจากร้านน้ำแล้วไปหาร้านเน็ตใหม่เพราะเธอใช้ร้านเน็ตเดิมไม่ได้แล้ว


    อลิซใช้วิธีหาเงินด้วยการเทรดหุ้นเหมือนเดิม เธอนั่งเทรดหุ้นจนได้เงินมากตามที่ต้องการแล้วก็ออกจากระบบแล้วก็ออกจากร้านเน็ต แล้วไปกดเงินออกมาเพื่อจะไปซื้อของแต่เพราะใกล้ได้เวลาที่อลันจะกลับบ้านแล้วเธอเลยต้องรีบหน่อย


     




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×