เด็กดื้อหวงรัก

เมื่อขวัญเดือนจะต้องให้หลานชายของสามี(ปลอมๆ)มาอาศัยอยู่ด้วย เนื่องจากกลับมาจากเมืองนอกเพื่อกลับมาเรียนต่อมหาลัย แต่แล้วความรู้สึกแปลกๆ ก็เกิดขึ้นกับเธอ

“พี่ขวัญ” เมฆาเอ่ยเรียกขวัญเดือน ที่ดูไม่ค่อยจะมีสติอยู่กับตัวเองเท่าไรด้วยความเป็นห่วง

“มะ…มีอะไรเหรอ” ขวัญเดือนที่ถูกเรียกก็ได้แต่เอ่ยถามอย่างสงสัย และคิดว่าเมฆาต้องว่าเธอเกี่ยวกับเสื้อของเขาอย่างแน่นอน 

“พี่ยั่วผมอยู่เหรอ” เมฆาเอ่ยถามพลางมองการแต่งตัวของขวัญเดือนไปด้วย เขาไม่ชอบให้ใครแตะต้องข้าวของของเขา แต่พอเป็นขวัญเดือนแล้วเขากลับรู้สึกชอบมันเสียอย่างนั้น ยิ่งเห็นกระดุมด้านบนสองเม็ดที่ไม่ได้ใส่ ไหนจะข้างในที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยอีก เขาคิดว่ามันดูดีสุดๆ 

“เปล่านะ คือว่าพี่ขอโทษที่ขโมยเสื้อของเรามาใส่ แต่ว่าพี่ไม่ได้จะยั่วเรานะ พอดีใส่แบบนี้มันสบายดีนะ” ขวัญเดือนร้องบอกอย่างร้อนรน แต่อีกประโยคหนึ่งที่เธอไม่กล้าพูดออกไปนั้นคือก็เพราะด้านล่างของเธอยังคงใส่อะไรไม่ได้ในตอนนี้ เพราะมันบวมมาก ถูกนิดหน่อยก็เจ็บแล้ว

“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ” เมฆาเอ่ยบอกพลางยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นท่าทีร้อนรนของขวัญเดือน เขารู้แล้วว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะอะไร

ปล.เรื่องนี้เขียนตั้งแต่ปีทีแล้วค่ะ พอดีช่วงนั้นกำลัเขียนนิยายจีนอยู่แล้วเกิดตันขึ้นมา ก็เลยแอบมาเขียนนิยายเรื่องนี้เอาไว้ ตอนนี้ว่ายังไงไม่อัพ แต่กลัวว่าถ้าไม่อัพแล้วเราจะไม่เขียนอีก เพราะมีนิยายอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องเขียน อีกอย่างวันนี้เป็นวันเกิดของแม่พอดี ก็เลยอัพวันนี้แหละ เพราะเป็นวันดี

เปิดเรื่อง12/03/65

ปิดเรื่อง…….

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน่าาาา 

การบรรยายบางอย่างอาจจะดูไม่สมจริงต้องขอโทษด้วยนะคะ