หนู ( L ) น้อยหมวกแดง

เนื้อเรื่อง

   ครั้งหนึ่งมีเด็กชายตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เป็นเด็กที่มีหน้าตาน่ารักแต่น่าเสียดายที่ขอบตาของเด็กน้อยคนนี้คล้ำไปหน่อยอาจเป็นเพราะชอบแอบกินขนมหวานจนดึกแถม เด็กน้อยคนนนี้ชอบสวมหมวกสีแดงอยู่เสมอ แม่เมลโลของเด็กน้อยเรียกเขาว่า L และที่เธอชอบใส่หมวกสีแดงชาวบ้านจึงเรียกเธอว่า "หนูน้อย L หมวกแดง"

วันหนึ่ง แม่เมลโลของหนูน้อย L  หมวกแดง ให้หนูน้อยไปเยี่ยมยายเนียร์ที่บ้านสวน โดยจัดขนมหวาน และไข่ นำไปฝากยายเนียร์ด้วย แม่เมลโลพูดกับหนูน้อย L หมวกแดงว่า "หนู L ไปเยี่ยมยายเนียร์ที่บ้านสวนนะจ๊ะ" หนูน้อย L หมวกแดงดีใจมาก รีบแต่งตัวเสร็จแล้ว รับตระกร้าขนมหวาน และไข่จากแม่เมลโลเดินออกจากบ้านไป

ทางที่จะไปบ้านยายเนียร์นั้น ต้องเดินผ่านป่าสองข้างทาง มีต้นไม้ใหญ่ครึ้ม ออกดอกออกผลเต็มต้น แลดูสวยงาม หนูน้อย L หมวกแดงเดินชมนกชมไม้ อย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้นมีหมาป่าตัวหนึ่ง โผล่ออกมาจากข้างทาง หมาป่าตัวนี้มีใบหน้าที่หล่อเหลาเอาการขนาดเป็นหมาป่านะเนี่ย หมาป่าตัวนี้เรียกตัวเองว่า  "เจ้าหมาป่าไลท์" หมาป่าไลท์ถามหนูน้อย L หมวกแดงว่า "จะไปไหนหรอจ๊ะ "หนูน้อย L หมวกแดงตกใจมาก แต่พยายามตอบหมาป่าไลท์ไปว่า "หนูจะเอาขนมไข่ไปให้ไปให้ยายเนียร์ที่บ้านสวน" หมาป่าไลท์เห็นเป็นโอกาสเหมาะ พลางออกอุบายชวนว่า "จะไปหายายเนียน์ ทำไมไม่เห็นเก็บดอกไม้ไปฝากยายเนียร์บ้างล่ะ"

หนูน้อย L หมวกแดง มองไปรอบๆ เห็นดอกไม้สวยๆ มากมาย จึงนึกในใจว่า ถ้าเก็บดอกไม้สวยๆ ไปฝากยายเนียร์ คงจะไม่ช้าเท่าไหร่หรอก แล้วหนูน้อย L หมวกแดงก็เลือกเก็บดอกไม้ ที่อยู่ข้างทางอย่างเพลินเพลิน ส่วนหมาป่าไลท์เห็นได้โอกาส ก็ออกวิ่งตรงไปยังบ้านของยายเนียร์โดยเร็ว ขณะนั้นยายเนียร์กำลังนอนอยู่บนเตียง เมื่อเห็นหมาป่าไลท์วิ่งเข้ามาในบ้าน ยายเนียร์ตกใจมากรีบวิ่งหนีออกไป ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้หลังบ้าน หมาป่าไลท์เข้ามาในบ้านไม่พบยายเนียร์ ก็รีบแต่งตัว สวมเสื้อผ้า และหมวกของยายเนียร์  แล้วกระโดดขึ้นไปบนเตียง ทำท่าเหมือนคนเจ็บ นอนรอหนูน้อยLหมวกแดง

สักครู่ใหญ่ หนูน้อยLหมวกแดงก็มาถึง เห็นใครคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ก็คิดว่าเป็นยายเนียร์นอนเจ็บอยู่ จึงเข้าไปยืนอยู่ข้างเตียง หนูน้อยLหมวกแดงรู้สึกสงสัย ในท่าทางของยายเนียร์ นึกในใจว่า "ทำไมยายเนียร์จึงมีท่าทางแปลกอย่างนี้นะ" หนูน้อยLหมวกแดงจึงถามว่า "ยายจ๋า ทำไมหูของยายจึงใหญ่นัก" หมาป่าไลท์แกล้งทำเสียงเหมือนคนแก่ ตอบว่า "หูของยายใหญ่ ก็เพื่อจะได้ยินเสียงพูดของหลานชัดเจน" หนูน้อยLหมวกแดงถามอีกว่า "ยายจ๋า ทำไมตาของยายจึงใหญ่นัก" หมาป่าไลท์ตอบว่า "ตาของยายใหญ่ เพื่อจะได้มองเห็นหลายได้ถนัด" หนูน้อยLถามอีกว่า "ทำไมฟันของยายจึงใหญ่นัก" หมาป่าไลท์รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที ตอบหนูน้อยLหมวกแดงว่า "ฟันของยายใหญ่ ก็เพื่อจะได้กินเจ้าได้ถนัด" ว่าแล้วหมาป่าก็กระโดดลงจากเตียง ออกวิ่งไล่จับหนูน้อย หมายจะกิน แต่แล้วแรงของเด็กน้อยก็ไม่สามารถป้องกันแรงของหมาป่าไลท์ได้หนูน้อย L หมวกแดงก็ตกอยู่ภายใต้ร่างของหมาป่าไลท์ที่กำลังจะขย้ำเธอ หนูน้อยหลับตาปี๋ " หนูต้องตายแน่เลย แม่จ๋าทำบุญทำทานให้หนูด้วยนะ ชาติหน้ามีจริงเราคงจะได้เจอกันอีก " หมาป่าไลท์มองร่างที่อยู่ตรงหน้าสักพักก็เปลี่ยนความคิดที่จะกินหนูน้อย L หมวกแดง แต่คิดอย่างอื่นแทน  - ถ้าได้เด็กคนนี้เป็นแม่พันธุ์ให้กับลูกหลานตระกูลเราก็คงดี เลี้ยงเก็บไว้ให้โตดีกว่า - หมาป่าไลท์คิด ว่าแล้วหมาป่าก็ใช้ปากคาบเสื้อของหนูน้อย L หมวกแดงกระโดดหายไปในป่า ทางด้านยายเนียร์ที่ซ่อนอยู่ตรงพุ่มไม้ก็ช็อคตายตั้งแต่เห็นหนูน้อย L หมวกแดงโดนหมาป่าไลท์รุก เอ๊ย! ขย้ำแล้ว 
       วันถัดมาหนูน้อย L หมวกแดงก็ยังไม่กลับบ้านทำให้แม่เมลโลเป็นห่วงมาก แม่เมลโลก็เลยตรอมใจตายจากไปโดยที่ไม่รู้ว่าหนูน้อย L หมวกแดงอยู่ที่ไหน

" จบแล้วครับนิทานเรื่องหนูน้อยหมวกแดงของผม ....เป็นไงครับคุณริวซากิ คุณไลท์ สนุกไหมครับ " มัตสึดะปิดหนังสือนิทานของตนแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจในการเล่านิทาน
" ทำไมนายต้องเอาชื่อพวกชั้นไปใส่ไว้ในนิทานเรื่องนี้ด้วยฟระ !!! "ทางด้านไลท์ที่ทำหน้าแหยงๆ กับนิทานเรื่องนี้โวยวาย ( หนูน้อยหมวกแดงเรื่องมันเป็นอย่างนี้เหรอวะ ตายกันทั้งเรื่องเนี่ยนะ ไม่เห็นหน้าสนุกเลย - ไลท์คิด ) ผิดกับ L ที่ตั้งหน้าตั้งตาฟังนิทานเรื่องนี้อย่างใจจดใจจ่อ
" สนุกสิ สนุกมากเลย นายเล่าได้สนุกมากมัตสึดะ "  L ทำตาโต
" นายไม่คิดเหรอว่ามันเพี้ยนๆ " ไลท์ เหล่มองไปทาง L
" ไม่นิ่ "
" เฮ้ออ~~~ " ไลท์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ พลางมองไปที่คนข้างๆที่ยังไม่รู้เรื่องกินขนมอย่างอเร็ดอร่อย เขาคงไม่เคยอ่านนิทานแบบนี้มั้ง  คิดอย่างเหนื่อยใจ
" แล้วนิทานเรื่องต่อไปจะให้ผมเล่าเรื่องอะไรอีกครับ ริวซากิคุง  ไลท์คุง " มัตสึดะเสนอนิทานเรื่องต่อไปที่คนตรงหน้าทั้งสองอยากฟัง
" เรื่องไรดีล่ะ ไลท์คุง "  L หันมาถามไลท์พลางคาบช้อนกาแฟไว้ที่ปาก
- ไม่รู้ว๊อย เรื่องอะไรก็ไม่อยากฟังทั้งนั้นล่ะ ถ้าไอ้หมอนี่เล่า - ไลท์คิดในใจ
" งั้น!! กระต่ายกับเต่านะครับ " มัตสึดะพูดพลางยิ้มแป้นกับนิทานเรื่องต่อที่เขาจะเล่า พร้อมเปิดสมุดนิทาน
" อื้ม!!~ เอาเลยๆๆ " L ทำสีหน้ากระตือรือร้นอยากฟังหนักหนา แต่ไลท์เดินหนีไปแล้ว
- ไอ้บ้าเอ๊ย!!!! หนูน้อยหมวกแดงต้องตายแบบนี้ใครจะไปฟัง เดี๋ยวพ่อเขียนชื่อลงเดธโน๊ตเดี้ยงไปซะเลย ไอ้มัตสึดะบ้า!! -

-----------------------------
จบอย่างไร้สาระ 555+ 

           เราเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยไม่ว่ากันนะ อ่านเอาสนุก
                    ขอคำแนะนำติชมด้วยนะ จะฟังนิทานเรื่องอะไรต่อไปก็บอกจะได้มาเขียนเล่าให้ฟัง แบบนี้แหละ เพี้ยนบ้างจริงบ้างเอาหนุก

    อ่านแล้วก็ช่วยเม้นด้วยน๊า ....... พลีส ......