【May your heart be mine】 หัวใจพี่นี่นี้... มนต์จอง

"เกิดมาจะยี่สิบสามปี เธอทั้งรักทั้งหวงพี่ชายพอๆ กับพ่อแม่แท้ๆ ผู้หญิงคนไหนจะมาแย่งพี่นนท์ไปจากเธอก็อย่าหวัง เธอจะคอยกันท่าและเขี่ยผู้หญิงพวกนั้นออกจากชีวิตพี่นนท์มาตลอด แต่สาบานได้ว่าน้ำมนต์ไม่มีนโยบายเอาแฟนพี่มาทำเมียแน่นอน"

.

“รู้สึกดีไหมจ๊ะ”

ใบหน้าขาวของนาถเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ เช่นเดียวกับน้ำมนต์ที่ป่านนี้คงเป็นลูกตำลึงสุก เรี่ยวแรงที่มีพลันหายไปเสียดื้อๆ มนต์ได้แต่หอบเหนื่อยแทนคำตอบ สายตาของทั้งคู่จ้องประสานกันอยู่นานก่อนที่คนโตกว่าจะโน้มหน้าเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว ปลายจมูกของทั้งสองแตะกันชั่วครู่เหมือนนาถกำลังขออนุญาตเธออยู่ แต่จะให้เธออนุญาตอะไรอีก ในเมื่อเจ้าหล่อนก็สัมผัสทั่วร่างเธอไปแล้ว...

“นะ... น้องมนต์”

“เรียกมนต์เฉยๆ ก็พอค่ะ”

.

...อนิจจาว่ารักก็หักร้าย บุหงากลายคล้ายกงจักรเป็นหนักหนา

แม่นางนี้นี่หรือชื่อสุดา บุญกรรมพาผ่านมาพบบรรจบกัน...

.

...อ่อยอยู่นี่พี่ไงใยไม่รู้ ลองตรองดูรู้แน่แม่ยาหยี

แม่ใสซื่อหรือใจไร้ไมตรี โถน้องพี่มีใจหรือไม่กัน...

.

สวัสดีค่ะ

เรื่องนี้มีลงที่ ReadAWrite ด้วยนะคะ เป็นเรื่องเดียวกัน คนเขียนคนเดียวกันค่ะ

ยังไงก็ขอฝากนิยายด้วยนะคะ