พิรุณไม่ได้ร้องไห้ | #นรกภูมิ8G

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่มีจิตใจอ่อนไหวง่าย สตรีมีครรภ์และผู้ป่วยโรคซึมเศร้า เนื้อหามีการกล่าวถึงการเสียชีวิตของตัวละครและการใช้ถ่อยคำหยาบคาย หากนักอ่านท่านใดเริ่มรู้สึกไม่ไหวกับเนื้อหาต่อไปนี้ ขอให้หยุดการอ่านนิยายเรื่องนี้ทันที

—————**********—————

‘พิรุณ’ คือชื่อของเขาที่ผู้เป็นพ่อตนตั้งให้ด้วยเหตุผลที่ว่าตอนแม่เจ็บท้องคลอดตอนฝนตกพร้อมแดดออก พ่อเขาบอกว่าวันนั้นพ่อกับแม่นั่งมองภาพด้านนอกบ้านด้วยความตื่นเต้น เพราะสายรุ้งขนาดใหญ่ที่มองเห็นได้ใกล้ๆ ไหนจะสีของท้องฟ้าที่ตัดกับที่ราบและภูเขาสีเขียวขจี ทั้งหมดนั่นทำให้พ่อของเขามองว่าชื่อพิรุณไม่ได้แย่อย่างที่ใครหลายคนทัก

‘เมฆา’ คือชื่อของคนเพียงไม่กี่คนที่เขายังคงสามารถติดต่อได้ในตอนนี้ แม้จะเป็นถึงบอสใหญ่ในวงการธุรกิจอีกทั้งอายุยี่สิบปลายๆกันแล้ว ทว่ายังคงชอบทำตัวเหมือนเป็นวัยรุ่นจบใหม่ ขยันหาสารพัดสิ่งมาสร้างความปวดหัวให้เขาไม่หยุดไม่หย่อน จากนักเรียนเรียบร้อยขวัญใจคุณครูกลายร่างมาเป็นคนสายพันธุ์โกลเด้นได้ยังไงก็ไม่รู้

‘นภา’ เด็กชายที่รับเลี้ยงในฐานะลูกบุญธรรมด้วยกับเมฆาตั้งแต่เด็กน้อยยังแบเบาะ เด็กชายถูกทิ้งในห้องน้ำสาธารณะ โชคดีที่ได้คนกวาดถนนแถวนั้นช่วยเอาไว้ ปัจจุบันอายุห้าขวบและไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าเด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งเริ่มน่าปวดหัวพอกับเมฆา

“เมฆา นายแน่ใจใช่ไหมว่าไม่เคยไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหนนะ”

“โฮเธอ เจ็บจี๊ด พูดงี้เขาเสียเครดิตนะ”

“แล้วสรุปว่ายังไง”

“สาบานเลยครับท่าน ว่ากระผมไม่เคยมีใครอื่นเลยนอกจากท่านพิรุณ”

“พ่อครับ! ผมเคยเห็นป๊าเขาเอาเงินให้สาวด้วย”

“นภานั่นพนักงานเก็บเงินบนทางด่วน ถ้าป๊าโดนไล่ให้นอนนอกห้องป๊าจะตัดค่าขนมเรา”

“…”

โอ้ย ปวดหัว