เจ้าของผับโครตดุ

โถ่ชีวิตยังบัดซบไม่พอรึไงว่ะมีแฟนทั้งทีก็เสือกนอกใจไปเอากับอัลฟ่ารวยๆ อีก ไม่พอเสือกไปปากหมาใส่ไอ้มาเฟียเจ้าของผับอีกมันจะเอากูอีกโถ่ชีวิตไอ้เจฟ

“ฮึก...กลิ่นแม่ง"

เจฟที่กำลังหนีมาเฟียร่างยักษ์ที่ไปปากหมาใส่มาเมื่อได้กลิ่นฟีโรโมนของอีกฝ่ายก็ทำให้เขาหนีต่อไม่ได้

"หึ อยู่แถวนี้สิน่ะ"

เจอาร์รับรู้ได้ว่าคนที่ปากดีใส่เขาเมื่อครู่อยู่แถวนี้ก็แผ่กลิ่นฟีโรโมนให้เข้มข้นกว่าเพื่อให้อีกคนออกมา

"ไอ้เหี้ยหยุดปล่อยกลิ่นสักที"

เจฟที่เริ่มทนกลิ่นไม่ไหวก็ตะโกนบอกอีกคนอย่างลืมตัว ทนไม่ไหวที่ว่าไม่ใช่เพราะแรงกดดันแบบที่เคยแต่เขาได้กลิ่นอีกฝ่ายทำเขามีอารมณ์ทางเพศต่างหาก ทำไมเขาถึงมีอารมณ์เพราะได้กลิ่นอีกฝ่ายล่ะ อัลฟ่ากับอัลฟ่าไม่น่าเป็นไปได้

"อยากให้หยุด ก็ออกมาจากที่ซ่อนซะ"

เจอาร์พูดออกมาเพื่อให้กระทิงน้อยของเขาออกมาจากที่ซ่อนเขาอยากจะจัดการอีกฝ่ายใจจะขาดแล้วยิ่งได้กลิ่นยิ่งมีอารมณ์

"เออ ออกก็ออก"

เจฟที่ทนกลิ่นไม่ไหวเป็นฝ่ายยอมแพ้ออกจากที่ซ่อนไปหาอีกฝ่าย เมื่อเห็นหน้าของไอ้มาเฟียตรงหน้าทำให้เข่าทรุดลงอีกครั้ง

"ออกมาทีสักที กูอยากเอามึงใจจะขาดแล้ว"

"ไอ้เหี้ยกูเป็นอัลฟ่ามึงบ้าป่ะ"

"กูเป็นอินิกม่า"

#นิยายเรื่องนี้ เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งมีฉากร่วมรักที่โจ่งแจ้ง เนื้อหารุนแรง มีคำหยาบ มีฉากร่วมรักในเพศเดียวกันกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน