นิยาย King of the North ราชาแห่งแดนเหนือ [จบแล้ว] Ebook&Coin : Dek-D.com

คะแนนรีวิวจากนักอ่าน

5.0

จาก 5

เป็นนิยายที่มีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด

รีวิวถึงตอนที่ 30

เยี่ยมมาก

The King of North ราชาแห่งแดนเหนือ

(Blue Bell บ้านรับวิจารณ์นิยาย)

ทำความเข้าใจ : บทวิจารณ์นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้อ่าน ยังไม่นับเป็นบทวิจารณ์จากนักวิจารณ์มืออาชีพ ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน

สวัสดีค่า มาประเดิมบ้านวิจารณ์เป็นเรื่องแรก นักวิจารณ์(มือใหม่)อย่างเราจะทำอย่างเต็มความสามารถค่ะ! เนื่องจากใน comment ย่อยเราใช้ภาษาค่อนข้างจะทางการนิดหนึ่ง ทำให้บางทีอ่านแล้วรู้สึกเกรง ในบทวิจารณ์นี้เราจะ comment แบบง่ายๆก็แล้วกันค่ะ และต้องขอโทษด้วยที่ล่าช้า เพราะเราตั้งใจอ่านมากๆ แทบจะสแกนทุกประโยคเลยก็ว่าได้ 5555 เอาล่ะ! เลื่อนลงไปดูบทวิจารณ์ได้เลยจ้า

ชื่อเรื่อง The King of North ราชาแห่งแดนเหนือ เป็นชื่อที่อ่านแล้วเรียบง่ายไม่ค่อยมีอะไร อาจจะยังไม่ดึงดูดให้เห็นปุ๊บแล้วคลิ๊กปั๊บ แต่ก็เข้ากับธีมและเนื้อเรื่องค่ะ

เนื้อเรื่อง โครงเรื่อง (25/30 คะแนน)

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีสงครามทะลุมิติ เปิดฉากได้อย่างสวยงาม โดยการเท้าความหลังก่อนที่ยู ชาร์นจะถูกพาตัวมายังโลกซันคาเดียร์ โดยฝีมือของดัลลายะ แม่มดสาวที่ยัดเยียดความเป็นราชาแดนเหนือให้กับตน ผู้เขียนวางโครงเรื่องได้ดี ไม่มีออกทะเลเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ในความเป็นแฟนตาซีของนิยายเรื่องนี้ยังไม่เด่นชัด เหมือนผู้เขียนยึดโลกปัจจุบันเป็นแบบอย่างในการสร้างโลกในจินตนาการ ทำให้เวลาอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นประเทศไทยที่ถูกดัดแปลงให้มีกลิ่นอายแฟนตาซี

เนื้อหาในตอนต้นจะเน้นไปทางสาเหตุของการเกิดสงครามระหว่างราชาแห่งแดนเหนือและเจ้าชายแห่งความมืด ยังไม่มีปมที่ชัดเจนจนกระทั่งเข้ามาบทที่ 18 ที่ทำให้รู้ว่าสาเหตุของสงครามคืออะไร ต่อด้วยปมของตัวละครอย่างเรน ยู และซูโซ

ส่วนเรื่องความสมเหตุสมผลยังถือว่ายังทำได้ไม่ค่อยดี โดยเฉพาะเรื่องเวลา ยูที่ถูกพามายังโลกที่ไม่คุ้นเคย เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คิดถึงบ้านและพ่อบุญธรรม รวมถึงไว้ใจคนแปลกหน้าอย่างดัลลายะ ซึ่งผู้เขียนโฟกัสไปยังเรื่องนี้ได้ไม่ดีนัก เพราะเท่าที่อ่านมา มีน้อยมากที่ยูจะนึกถึงพ่อบุญธรรม โลกแห่งความเป็นจริงที่จากมา และการตัดสินใจยอมรับเป็นราชาในเวลาอันสั้น รวมถึงระยะเวลาการเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เช่น สงคราม การเดินทาง การเจรจาการเมือง ควรจะระบุไว้ชัดเจน ถ้าแก้ตรงนี้ได้จะดูเรียลมากขึ้นค่ะ

การดำเนินเรื่อง และการใช้ภาษา (35/40 คะแนน)

สำหรับการดำเนินเรื่องถือว่าทำได้ดีในระดับหนึ่ง อาจจะมีการยืดเยื้อไปหน่อยสำหรับบางบท แต่โดยรวมแล้วไม่ช้าและไม่เร็วเกินไป ส่วนการใช้ภาษา (อันนี้ยาวมาก) ในตอนแรกเราไม่ค่อยชินกับการบรรยายแบบกริยานำประธาน ทำให้เวลาอ่านมันติดขัด แต่เมื่ออ่านไปสักสี่ห้าบทก็เริ่มชิน จนรู้สึกได้ว่านี่เป็นเอกลักษณ์และเสน่ห์อย่างหนึ่งของเรื่องนี้ แต่ในเรื่องมีการใช้คำซ้ำค่อนข้างเยอะ เช่น เด็กสาวผมสีเงิน นัยน์ตาสีเทา แม่มดสาว ฯลฯ แต่ก็ได้มีการแก้ไขในบทหลังๆ

สิ่งที่อยากจะให้เพิ่มเติมคือ รายละเอียดของสถานที่ จริงอยู่ที่ผู้เขียนบรรยายได้ค่อนข้างดี เห็นภาพรวม แต่ในส่วนที่ปลีกย่อยยังทำได้ไม่ค่อยดี จนทำให้รู้สึกว่าแต่ละเมืองมีลักษณะคล้ายๆกัน ที่แยกออกได้เพราะความเจริญทางด้านต่างๆของเมืองเท่านั้น

ทางด้านการบรรยายตอนต่อสู้ อ่านแล้วเห็นภาพ เหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นตอนปล่อยพลังใส่กัน 555 อ่านแล้วลุ้น ตื่นเต้นไปตามตัวละคร ส่วนบทเศร้าก็เศร้ากินใจเสียน้ำตาจะไหล บางบทอ่านแล้วก็บีบหัวใจเสียเหลือเกิน ประหนึ่งว่ามันเกิดขึ้นกับเราเอง ทำได้ดีมากค่ะ อ่านแล้วอิน ส่วนการใช้เครื่องหมายต่างๆ เราจะขอไม่วิจารณ์ในนี้ เพราะได้เขียนไว้ใน comment ย่อยแล้ว

คำผิดมีให้เห็นประปราย บางบทก็เยอะ บางบทก็แทบไม่มี ในส่วนนี้ผู้เขียนควรตรวจทานสักสองรอบก่อนจะเผยแพร่ลงในบทความค่ะ อีกปัญหาหนึ่งที่พบเยอะที่สุดในบทที่ 18 คือการใช้คำซ้ำเยอะในหนึ่งประโยค (อ่านรายละเอียดได้ที่ comment ย่อย) การแก้ไขคืออ่านทวนแล้วลองตัดคำใดคำหนึ่งออก หากยังคงความหมายเดิมและไม่ติดขัดก็ตัดมันออกซะ

ตัวละคร (15/20 คะแนน)

ตัวละครในเรื่องนี้ยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เท่าที่อ่านมา คนที่อยู่ในความทรงจำได้นานสุดคือ ยู ดัลลายะ เรน และเดียคา เนื่องจากผู้เขียนโฟกัสไปยังบุคคลเหล่านี้มาก ทำให้รายละเอียดและเอกลักษณ์ของตัวละครอื่นๆดูด้อยลงแทบจะไม่มีตัวตน โดยเฉพาะสี่จตุรเทพที่ควรจะเด่นมากกว่านี้ เพราะเป็นถึงผู้คุ้มกันให้กับราชา แต่ในเรื่องบทน้อยมาก ลักษณะหน้าตาของแต่ละคนก็ไม่ละเอียด ทำให้ไม่ตรึงใจพอ (จริงๆถ้าใส่รายละเอียดให้มากกว่านี้ รับรองว่าผู้อ่านกรี๊ดสี่จัตุรัสเทพเป็นแถวค่ะ)

ความสัมพันธ์ของตัวละครค่อนข้างซับซ้อน ซึ่งเราก็วิจารณ์ในส่วนนี้ได้ไม่มาก เพราะมีข้อมูลไม่เพียงพอ แต่ผู้เขียนควรระวังในการเฉลยปมความสัมพันธ์ของตัวละครด้วย โดยรวมแล้วตัวละครในเรื่องนี้เป็นตัวละครกลมที่มีทั้งด้านดีและด้านไม่ดี อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าคนนี้แสนดีเกินไป หรือคนนั้นร้ายกาจอย่างอภัยให้ไม่ได้

แก่นเรื่อง และความประทับใจ (10/10 คะแนน)

นิยายเรื่องนี้ให้อะไรหลายๆอย่างกับเราค่ะ ตามความคิดเห็นส่วนตัว เรื่องนี้ต้องการสื่อว่ามนุษย์ไม่ได้มีเพียงด้านเดียว ทุกคนล้วนแต่มีความดีความชั่วอยู่ในตัว ส่วนจะมากน้อยแค่ไหนก็แล้วแต่จิตใจและการกระทำของบุคคลนั้นๆ สิ่งที่ประทับใจมากที่สุดในเรื่องคือ เหตุการณ์ซึ้งๆและประโยคสวยๆ ที่อ่านแล้วตรึงใจ เช่น “เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด! เรารักกัน ความรักของเราไม่ใช่เรื่องผิด!”

โดยรวมแล้ว เราเห็นการพัฒนาของผู้เขียนตั้งแต่บทแรกจนถึงบทล่าสุด จากที่มีข้อผิดพลาดเยอะก็ค่อยๆลดลงจนไร้ที่ติ ขอให้ผู้เขียนพัฒนาตนเองแบบนี้ไปเรื่อยๆ ขอบคุณที่สร้างสรรค์นิยายดีๆและแบ่งปันให้กับคนอื่นๆได้อ่าน หวังอย่างยิ่งว่าเราจะได้อ่านจนถึงบทสุดท้ายของเรื่องนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คะแนนรวม 85/100 คะแนน

อย่าลืมเข้าไปกรอกแบบฟอร์มในบทความด้วยนะคะ

อ่านต่อ

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ในนามราชา จะนำสันติภาพมาสู่ซันคาเดียร์ได้หรือไม่

รีวิวถึงตอนที่ 23

เยี่ยมมาก

_______ยู ชาร์น เด็กสาวธรรมดาวัยสิบหกปีจากประเทศญี่ปุ่น ต้องรับหน้าที่อันใหญ่หลวงที่เป็นความหวังของ “โลกซันคาเดียร์” อย่างไม่คาดคิด นั่นเพราะว่าในอดีตกาลเธอนั้นคือ “ราชาแห่งแดนเหนือ” แสงสว่างหนึ่งเดียวของซันคาเดียร์ที่เอาชนะฝ่ายความมืดในสงครามได้ตลอดมา...มันเป็นสงครามทำลายล้างที่คุกคามทุกดินแดนในซันคาเดียร์โดยเจ้าชายแห่งความมืดร่วมด้วยพ่อมดเดียคา ซึ่งในกาลนี้ราชาและเจ้าชายได้ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง เป็นยุคสมัยของสงครามอย่างแท้จริง โดยฝ่ายเจ้าชายก็เป็นเด็กหนุ่มอายุสิบหกปีจากญี่ปุ่นเช่นเดียวกัน แต่เขามีพลังมากมายมหาศาลนัก แล้วอย่างนี้ สองมือของเด็กสาวจะสามารถหยุดการทำลายล้างโลกได้หรือไม่ หรือตำนานแห่งราชากับเจ้าชายต้องมีอันเปลี่ยนผันไป

_______เป็นพล็อตแฟนตาซีสงครามที่ค่อนข้างน่าสนใจ เปิดเรื่องมาโดยการที่ยูถูกพาตัวมายังโลกหนึ่งด้วยความไม่อิโหน่อิเหน่ และข้อมูลต่าง ๆ ของโลกซันคาเดียร์ก็ค่อย ๆ ถูกเปิดเผยออกมาโดยแม่มดนามว่าดัลลายะ ซึ่งนั่นเกี่ยวกับสงครามของฝ่ายแสงและฝ่ายความมืดที่มีชนวนมาจากการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์และความเจ็บแค้นของพ่อมดเดียคาที่มีต่อพ่อมดแม่มดและชาวแสง โดยจุดประสงค์ของสงครามคือการทำลายและสร้างโลกขึ้นมาใหม่ ในช่วงแรก ๆ ของเรื่องนั้นเหมือนจะเป็นเรื่องราวการผจญภัยธรรมดาและบอกเล่าถึงความเป็นไปของดินแดนที่ประสบภัยสงคราม นับว่าการเปิดเผยข้อมูลในการปูพื้นเรื่องทำได้ดี นักอ่านจะไม่รู้สึกเลยว่าเป็นการยัดเยียดข้อมูล แต่จะรู้สึกว่าเป็นการเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับยู ดังนั้นจึงมีความน่าติดตามในระดับหนึ่ง

_______เท่าที่ได้อ่านมาสิบเจ็ดตอน และตอนที่สิบแปดอีกสี่สิบเปอร์เซ็นต์ เรื่องนี้ (ยัง) ไม่ค่อยมีการผูกปมปริศนามากนัก สิ่งเด่นที่ทำให้นักอ่านสงสัยใคร่รู้ในเรื่องราวเป็นอาจเพียงชนวนที่แท้จริงของสงคราม การตัดสินใจที่ผิดพลาดของราชาพระองค์ก่อน และการเฝ้าติดตามพัฒนาการของยูเอง ทั้งนี้ดูเหมือนว่าเรื่องราวยังเป็นผัก (ปูพื้นเรื่อง) อยู่ ยังไม่ค่อยถึงเนื้อเน้น ๆ มีการต่อสู้และสงครามย่อย ๆ เกิดขึ้นประปราย นอกจากนี้ยังรู้สึกว่าฝ่ายความมืดนั้นยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ยังไม่ได้เปิดเผยออกมา

_______การดำเนินเรื่องนั้นเป็นจังหวะที่ดี ไม่เร่งเร็วจนเกินไปแต่ยังนับว่าช้าอยู่ ด้วยเนื้อหาพื้นฐานที่น่าจะมีอยู่มาก โดยเรื่องมีความสนุกสนานและความรื่นรมย์ระหว่างที่ยูอยู่กับดัลลายะในช่วงเวลาปกติ และมีความตื่นเต้นลุ้นระทึกในช่วงที่มีภัยอันตราย สงคราม หรือการต่อสู้ ซึ่งในแต่ละส่วนนับว่าทำได้ดีมาก

_______แต่ก็ใช่ว่าเรื่องราวจะโฟกัสไปที่ยูและดัลลายะเพียงอย่างเดียว ยังมีการบอกเล่าถึงข้อมูลต่าง ๆ ของแต่ละดินแดนมาอย่างอ้อม ๆ ด้วย อย่างเช่นสภาพบ้านเมือง ภูมิประเทศ หรือการเมืองการปกครองต่าง ๆ นับว่าเป็นการปูทางที่ดีพอสมควร

_______ในส่วนของการดำเนินเรื่องก็ยังตัดสินอะไรไม่ค่อยได้นัก อย่างที่บอกกล่าวไปว่าเหมือนจะเพิ่งปูพื้นเรื่อง มีการเร้าความน่าสนใจของเรื่องไปทีละนิดทีละนิด อีกหน่อย (คาดว่า) คงระเบิดออกมาเป็นสงครามและความเข้มข้นมากกว่านี้ ยังอยากให้มีการเปิดเผยถึงชนวนสงครามที่มีน้ำหนักมากเพียงพอ และความสามารถที่เดียคาซึ่งตอนนั้นอาจเป็นเพียงพ่อมดสามัญชนที่ถูกเนรเทศชักจูง (ขอความช่วยเหลือ) ให้เจ้าชายแห่งความมืดก่อสงครามได้ จะได้ช่วยสนับสนุนความสมเหตุสมผลของการเกิดสงครามได้มากยิ่งขึ้น ทุกอย่างต้องมีเหตุผลรองรับที่มีน้ำหนักมากพอเสมอ

_______ในส่วนของตัวละคร ยังไม่ค่อยมีเอกลักษณ์และจุดเด่นมากมายนัก ยังต้องการการดึงความเป็นตัวตนของแต่ละตัวมามากกว่านี้ ซึ่งในเรื่องนี้เป็นการสร้างตัวละครที่ไม่ใช่สีเทา นั่นคือจะสีดำก็ดำไปเลย จะสีขาวก็ขาวไปเลย ที่สังเกตได้ชัดเจนคือยู ชาร์น, เรน, และเดียคา

_______ยู ชาร์น – ราชาแห่งแดนเหนือ เด็กสาววัยสิบหกปีจากประเทศญี่ปุ่น ถูกแม่มดดัลลายะจับตัวมาด้วยความไม่รู้ เธอมีจิตใจที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ และค่อนข้างเชื่อมั่นในสันติภาพ เห็นได้ชัดจากการที่เธอเห็นภาพของสงครามย่อย ๆ ในแดนใต้ จากนิมิตภาพของดัลลายะแล้วเกิดแรงผลักดันที่จะต่อสู้เพื่อยุติสงคราม หรือมุมมองที่มองว่าทุกอย่างมีสองด้านเสมอ แม้แต่กับชาวสีดำหรือความมืดที่ยังต้องมีด้านดี ไม่ใช่เพราะชาติกำเนิด ซึ่งขัดกับความเชื่อดั้งเดิมของชาวแสง ส่วนบุคลิกของเธอก็สดใสตามแบบฉบับที่เด็กสาวควรจะเป็น อีกทั้งยังไม่ถือตัวอีกด้วย

_______เรน – เจ้าชายแห่งความมืด เป็นตัวละครที่ร้ายอย่างไม่ลืมหูลืมตา (ขอเรียกอย่างนี้) ซึ่งเพราะเรายังมีความสงสัยในตัวเด็กหนุ่มวัยสิบหกจากญี่ปุ่นคนนี้ ถึงเหตุผลที่เขาต้องเดินตามรอยของอดีต ที่เขาต้องกระทำการชั่วร้ายรุนแรงเพียงเพราะตำนานบันทึกผ่านมา ทั้งที่เขามีทางเลือกจะไม่ทำก็ได้ ซึ่งเราไม่เข้าใจในกรณีนี้ และในเรื่องก็ยังไม่ได้บอกถึงผลเสียที่จะเกิดแก่เรนหากเขาไม่ทำ แต่ถึงกระนั้นเราก็ยังพอจะเข้าใจว่าในเมื่ออยู่ในโลกที่ไม่รู้จักแล้ว จะถูกพ่อมดเดียคาทำอย่างไรก็ได้หากปฏิเสธ แต่อยากให้เรื่องบ่งบอกถึงเหตุผลที่รองรับมากกว่านี้

_______เขาทำลายได้ทุกอย่างและมีความมุ่งมั่นแน่วแน่ที่จะทำลายโลกตามแผนการของเดียคา ทั้งนี้ยังมีบุคลิกที่น่าสนใจ เขารู้จักการวางตัวกับศัตรู รู้ว่าจะทำอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้าเดียคา อีกทั้งสำหรับลูกน้องแล้วเขายังเป็นนายที่น่าเกรงขาม และค่อนข้างไม่สนใจคนที่อยู่ต่ำกว่าตัวเองเท่าไร

_______ดัลลายะ เดลิยา – แม่มดสาวพี่เลี้ยงของยู ผู้รู้เรื่องหลายอย่างแต่ไม่เปิดเผยออกมาง่าย ๆ เธอเป็นทั้งพี่เลี้ยง พี่สาว และทำหน้าที่อย่างกับเป็นแม่ของยูเอง มีไหวพริบดี

_______เดียคา – จากเด็กหนุ่มชนชั้นล่างที่อยู่ในสังคมที่เหยียดหยามและถูกแบ่งแยกจากชนชั้นสูง จนตอนนี้กลายเป็นพ่อมดผู้เป็นชนวนและอยู่เบื้องหลังของสงครามฝ่ายความมืด เป็นตัวละครที่น่าสนใจมากแต่ยังไม่ค่อยมีอะไรที่ขับความเป็นตัวเขาออกมาให้รู้มากนัก

_______ส่วนตัวละครอื่น ๆ นั้นไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไรในขณะนี้ แม้แต่นางพยากรณ์ผู้หยั่งรู้ทุกความเป็นไปของโลกก็ตาม ไม่แน่ใจว่าจะมีตัวละครใหม่ ๆ มาอีกหรือเปล่า ก็คงต้องติดตามดูต่อไป

_______เรื่องนี้มีการบรรยายที่ดี บรรยายได้อย่างเห็นภาพชัดเจน เป็นฉาก ๆ ไปอย่างไม่สับสน เหมือนอย่างผู้สั่งสมประสบการณ์มาพอสมควร แม้ว่าการบรรยายจะค่อนข้างดูเป็นทางการอยู่สักหน่อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เข้าใจยากเหมือนกับหนังสือเรียน (ฮา) มันค่อนข้างเลยคำว่าสละสลวยไปสักหน่อยในความรู้สึกของผู้อ่านเอง แม้ว่าจะคำที่ใช้จะเป็นคำง่าย ๆ ก็ตาม ส่วนพวกคำราชาศัพท์ก็ใช้ได้ดีทีเดียว ดังนั้นในส่วนของการบรรยายจึงไม่มีอะไรจะติติงมากนัก นอกจากคำซ้ำในย่อหน้าเดียวกัน ซึ่งในย่อหน้าหนึ่ง ๆ ไม่ควรมีคำเดียวกันซ้ำอยู่ถึงหรือเกินสามที่ นอกจากนี้ยังมีการละรูปประธานในประโยคบางประโยคด้วย ซึ่งผลดีของการใช้วิธีนี้คือป้องกันการใช้คำซ้ำมากเกินไป ซึ่งทุกอย่างเป็นดาบสองคมเสมอ มันมีข้อเสียคือนักอ่านที่อ่านใหม่ ๆ จะรู้สึกแปลก ๆ (ไม่ได้แนะนำให้แก้นะคะ มันดีอยู่แล้ว) ซึ่งส่วนตัวเราเคยอ่านนิยายที่ละรูปประธานมาหลายเรื่องแล้วจึงไม่รู้สึกแปลกใจมากมายนัก ชอบเสียด้วยซ้ำ ^^

_______นอกจากนี้ยังมีกรตัดฉากที่เหมาะสม นั่นทำให้เนื้อเรื่องไม่ยืดเยื้อหรือมากเกินไปและส่งผลให้มีความสมจริงมากขึ้น

_______แต่การบรรยายถึงลักษณะของตัวละครนั้นมีค่อนข้างมากจนดูจำเจไปนิดหนึ่ง ซึ่งไม่จำเป็นเลยที่จะบอกบ่อย ๆ ว่าตัวละครใดมีสีตาสีผมอย่างไร แต่ก็ไม่นับว่ามีมากจนเกินไป

_______ส่วนบทสนทนานั้นทำได้ดีค่ะ ลื่นไหลดี

_______หน้าแรก (คำโปรย) เปิดมาด้วยบทกลอนสุภาพที่บอกเล่าเรื่องราวคร่าว ๆ ของเรื่องได้อย่างดี ครบถ้วน ภาษาที่ใช้ในกลอนนั้นหลากหลายดี และแต่งได้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์ แต่ในคำสุดท้ายของกลอนบทที่สี่ (คำว่า เดิม) ที่ต้องส่งสัมผัสสระไปยังคำสุดท้ายของบาทที่สอง บทที่ห้า (วรรครับ) ซึ่งคือคำว่า ได้ นั้นมันไม่สัมผัสกัน ซึ่งถือว่าผิดฉันทลักษณ์

_______ส่วนกลอนในบทที่ 8 คำสุดท้ายของวรรครับในบทที่สาม ต้องมีสัมผัสสระกับคำที่สามหรือห้าของวรรครองและวรรคส่ง ซึ่งในวรรคส่งไม่มีคำที่สัมผัสตามนี้เลย ยังไงถ้าเป็นไปได้อยากให้ลองปรับแก้กลอนที่ผิดพลาดดูค่ะ

_______ในส่วนของคำผิดนั้นพอมีอยู่บ้างแต่ก็นับว่าน้อยมาก ๆ อยากให้ลองตรวจสอบดูนะคะ ที่ผิดจริง ๆ ก็คือคำว่า “หรอ” (ที่เป็นคำถาม ไม่ใช่สึกหรอ) ซึ่งที่ถูกคือ “หรือ” หรือถ้าต้องการอรรถรสด้านเสียง อาจใช้คำว่า “เหรอ” ได้

_______การใช้เครื่องหมายต่าง ๆ นับว่าใช้ได้ค่อนข้างดีค่ะ แต่ที่จะแนะนำคือการใช้เครื่องหมายอัญประกาศคู่ (เครื่องหมายคำพูด) ที่ไม่ต้องเว้นวรรคระหว่างเครื่องหมายกับคำในเครื่องหมายนั้น เช่น “ คุณหนู ว่าป้าอ้วนอย่างนั้นหรอคะ! ” ที่ถูกต้องคือ “คุณหนู ว่าป้าอ้วนอย่างนั้นหรอคะ” ส่วนเครื่องหมายยมก (ๆ) นั้น เวลาใช้ต้องวรรคทั้งหน้าและหลัง เช่น ...มีความสุขไปวันๆมากกว่าจะ... ต้องเป็น ...มีความสุขไปวัน ๆ มากกว่าจะ... อีกทั้งยังไม่ควรใช้หลายตัวติดกัน เช่น ฮ่าๆๆๆ (ฮ่าฮ่าฮ่า) เครื่องหมายอัศเจรีย์ก็เช่นกัน อย่าง ย๊าก!!! ก็ต้องเป็น ย๊าก! (ตัวอย่างที่ยกมาอาจไม่มีในเรื่อง เสนอแนะเท่านั้น)

_______ส่วนข้อควรระวังในการใช้ยมกอีกข้อหนึ่งคือ “เมื่อคำที่เป็นประธานหรือกรรมเป็นคำเดียวกันกับคำสันธาน จะใช้ไม้ยมกไม่ได้” ตัวอย่าง คน ๆ หนึ่ง จะเห็นว่ามันแบ่งออกได้สองคำ คือ คน กับ คนหนึ่ง มันใช้คนละสถานะกัน ที่ถูกต้องเป็น คนคนหนึ่ง

_______การใช้เครื่องหมายปรัศนีนั้น ไม่แนะนำให้ใช้ในประโยคคำถามค่ะ เพราะในภาษาไทยมีคำเชิงถามอยู่แล้ว เช่น หรือ ใคร ที่ไหน อย่างไร เท่าใด สิ่งใด ดังนั้นจึงไม่จำเป็นเลย นอกจากการทวนคำเชิงถาม ซึ่งจะไม่มีการใช้คำสำเร็จ (ใคร อะไร...) นั้นสามารถใช้เครื่องหมายปรัศนีได้ ถือว่ากรณีอนุโลม

_______และจุดสามจุด (...) ก็มีการใช้มากเกินไปด้วย โดยเฉพาะในบทสนทนา แม้มันจะช่วยให้เหมือนคนพูดลากเสียง เว้นวรรค ก็ไม่ควรจะมีการใช้มากเกินไปอยู่ดี เพราะจุดสามจุดนี้มีหน้าที่ย่นคำฟุ่มเฟือยหรือประโยคไม่สำคัญให้หายหรือสั้นลงไป แต่ยังรู้สึกว่ามีการกล่าวถึงอยู่

_______เท่าที่อ่านเรื่องนี้มาสิบแปดตอนยังรู้สึกว่ายังไม่มีการเปิดเผยแก่นเรื่องมามากมายเท่าใดนัก รู้สึกได้เพียงสงครามที่กำลังจะเกิดและการหยุดยั้งที่กำลังกระทำเท่านั้น ดังนั้นจึงอยากให้มีการสะท้อนบางประเด็นออกมามากกว่านี้ อย่างเช่นกรณีความตกต่ำทางจิตใจของเดียคาที่ส่งผลให้เกิดสงคราม หรือการแบ่งแยกชนชั้นต่าง ๆ สุดท้ายแล้วทุกสงครามย่อมมีเลือด หยาดเหงื่อ หยดน้ำตาและความสูญเสีย แต่ถึงกระนั้นแล้วสิ่งแท้จริงที่เป็นสัจธรรมเท่าที่สงครามจะให้ได้คืออุทาหรณ์และข้อคิด ไม่มีสงครามใดที่เกิดมาแล้วหายไปจากความทรงจำ ไม่มีสงครามใดที่จะไม่ได้รับการบันทึก ซึ่งสิ่งที่เรา-นักอ่านคนหนึ่งคาดหวังคือผลจากสงครามที่ทุกฝ่ายจะได้รับ เมื่อนั้นเองที่แก่นเรื่องจะแสดงออกมาได้ชัดเจนที่สุด

อ่านต่อ

King of the North ราชาแห่งแดนเหนือ [จบแล้ว] Ebook&Coin

อีบุ๊ก

ข้อมูลเบื้องต้น

สารบัญจำนวน 64 ตอน

ตอนแรกสุด

รีวิวจากนักอ่าน

เป็นนิยายที่มีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ในนามราชา จะนำสันติภาพมาสู่ซันคาเดียร์ได้หรือไม่

ผลงานอื่นๆ ของ นัทโตะณัฐธิดา ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ นัทโตะณัฐธิดา

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

328ความคิดเห็น

328ความคิดเห็น

King of the North ราชาแห่งแดนเหนือ [จบแล้ว] Ebook&Coin

อีบุ๊ก

ข้อมูลเบื้องต้น

คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด

สารบัญจำนวน 64 ตอน ตอนแรกสุด

รีวิวจากนักอ่าน รีวิว

เป็นนิยายที่มีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ในนามราชา จะนำสันติภาพมาสู่ซันคาเดียร์ได้หรือไม่

คะแนนรีวิว

null

ผลงานอื่นๆ ของ นัทโตะณัฐธิดา ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ นัทโตะณัฐธิดา

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

328ความคิดเห็น

328ความคิดเห็น

สารบัญจำนวน 64 ตอน

ตอนแรกสุด

รีวิวจากนักอ่าน