สวัสดีค่ะ ชื่อ เรย์ นะคะ อายุ 14 ปี เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เเต่งเเบบสบายๆคะ โดยได้ไอเดียมาจากนิยายเรื่อง Another คะ ขอขอบคุณเจ้าของรูปด้วยนะค่ะ
------------------------------
เสียงฮัมเพลงเบาๆดังลอดออกมาจากลำคอของเด็กสาว ที่นั่งเเกว่งขาเล่นอยู่บนต้นไม้ในยามดึกสงัด เด็กสาวหลับตาเเล้วนึกถึงเรื่องราวในอดีต ทันใดนั้นน้ำตาเธอก็หลั่งออกมา ใช่เเล้ว มันเจ็บปวดมาก การที่ถูกคนที่ใกล้ตัวทำร้ายเเละหักหลัง ใช่เเล้ว เธอไม่ควรไว้ใจมากเกินไป เพราะความเชื่อใจจึงทำให้เธอต้องเป็นเเบบนี้ ตลอดเกือบยี่สิบปีเธอพยายามจะลืมเลือนมัน เเต่ยิ่งลืม ก็จำได้เเม่นมากขึ้น เเละเเล้วความขุ่นเเค้นก็เริ่มครอบงำเธอ เธอกำลังรอคอยเขาคนนั้น ชดใช้ในสิ่งที่ได้ทำไว้กับเธอ...
--------------------------------
เด็กสาวเเสยะยิ้ม ใครบางคนที่เธอรอคอย กำลังจะกลับมาเเล้ว
----------------------------------
วันที่ 7 พฤษภาคม
"หมอเสียใจด้วยนะครับ คนไข้เสียชีวิตระหว่างทาง หมอขอโทษจริงๆนะครับ"
"มะ...ไม่จริง คุณแม่...เเม่ของผมนะ ยัง"
"ทำใจเถอะนะเคน ท่านไปสบายเเล้ว"
"นั่นนะ ไม่ใช่เเม่ของเธอนี่น่า เธอจะเข้าใจอะไรล่ะ"
"เเม่นาย เเต่เป็นป้าของฉัน ทำไมฉันถึงจะไม่เข้าใจล่ะ"
เด็กสาวนั่งลงใกล้ๆกับ เคน คนที่เเม่พึ่งจากไป เธอนั่งเช็ดน้ำตาให้กับตัวเอง พร้อมกับนึกถึงอะไรบางอย่าง ช่วงสุดระทึกนั่น...
"กลับไปช่วยน้าจัดงานศพหน่อยสิจ้ะ เคน กับ เมย์" เธอเช็ดน้ำตา พร้อมกับ กอดเคนเเละเมย์ไว้พร้อมๆกัน
"ทำใจไว้ดีๆน่ะลูก" เสียงของกลับยิ่งสะอื้นมากขึ้นอีก เเต่ไม่ทันไร เคนกลับลงไปนอนสลบอยู่บนพื้น
วันที่ 15 พฤษภาคม
หลังจากที่งานศพเสร็จสิ้นไปเเล้ว เคนเเละเมย์เข้าเรียน ที่โรงเรียนใกล้บ้าน โรงเรียนที่เเม่เคยได้เข้าเรียนที่นั่น
"เคน เหม่ออะไรอีกเเล้วเนี่ย?" เด็กสาวเตือนสติเด็กชายที่ยืนเหม่อไม่ยอมเข้สมาซักที
"ปะ...เปล่า"
นั่นทีที่เคนย่างเท้าลงสัมผัสพื้นที่ในโรงเรียน ความรู้สึกบางอย่างกำลังมุ่งมาหาเขา
อดีตของเเม่... เขาคิดเเบบนั้น ขณะเดียวกัน เขาเห็นเด็กสาวในชุดนักเรียน ยืนอยู่บนดาดฟ้ากำลังมาที่เขา...
ผมสั้น
นัยตาที่เเสนเศร้า
เธอคนนั้น มองมาที่เคนเเล้วคิดอะไรบางอย่าง
ดวงตาคู่นั้น... เธอมองเห็นอะไรกันเเน่
-------------------------------------
จบไปเเล้วนะค่ะสำหรับบทนำ ฝากติดตามด้วยนะค่ะ
ปล. ผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น