The Blue Straight Line

เนื้อเรื่อง

 

The Blue Straight Line (เส้นตรงสีน้ำเงิน)

นี่เป็นเรื่องราวของเส้นตรงสีน้ำเงินเส้นหนึ่งที่ในแต่ละส่วนของเส้นตรงของเขานั้นเต็มไปด้วยเหตุการณ์มากมาย ทั้งเหงา เศร้า เจ็บปวดและท้อแท้ แต่เส้นตรงสีน้ำเงินก็ยังมีความรู้สึกดีๆอีกมากมายในส่วนของเส้นตรงของเขา

ส่วนของเส้นตรงสีน้ำเงินส่วนที่หนึ่ง : เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงิน

มีเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินอยู่เส้นหนึ่ง เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินเป็นเส้นตรงที่มีความทะนงในความเป็นเส้นตรงของตัวเองมาก ทุกๆวันเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินจะตั้งตรงอยู่อย่างนั้น ไม่เอียงเอน ไม่โอนอ่อน จนพวกเด็กๆเส้นตรงเส้นอื่นๆคิดว่าเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินหยิ่งและเย็นชาไม่น่าเข้าใกล้ทำให้เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินไม่มีเพื่อนเลย

ทุกๆวันเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินจะยืนนิ่งไม่ยอมไปไหน เขายืนเศร้าอยู่อย่างนั้น วันแล้ว วันเล่า เขาเหงาและว้าเหว่ ว้าเหว่เสียจนหัวใจของเขานั้นแทบจะว่างเปล่า ไม่มีเรื่องราวใดๆเลยนอกเสียจากการยืนตรงอยู่เส้นเดียว เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินรู้สึกว่าเขาไร้ซึ่งความทรงจำเพราะเขาได้แต่ยืนตรงอยู่ที่เดิมทุกวัน ทุกเวลา

แล้ววันหนึ่งเด็กชายตัวยูก็กระโดดเข้ามาในชีวิตของเส้นตรง เด็กชายตัวยูเอ่ยถามเส้นตรงสีน้ำเงินด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า

"เธอเป็นอะไรไปหรือ? ทำไมมาอยู่เส้นเดียวล่ะ?"

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินก็ตอบว่า

"ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ฉันสบายดี"

"แล้วเธอมาอยู่เส้นเดียวอย่างนี้ทำไมกัน? ไม่ไปเล่นกับเส้นตรงเส้นอื่นๆหรอกหรือ?"

เด็กชายตัวยูถามอีก ถึงตอนนี้เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินก็ได้แต่นิ่งเงียบเพราะเขาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ฝ่ายเด็กชายตัวยูก็ยืนรอคำตอบอย่างใจเย็น และในที่สุดเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินก็พูดขึ้นว่า

"ฉันไม่มีเพื่อนหรอก"

"งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ"

เด็กชายตัวยูพูดด้วยรอยยิ้มที่จริงใจและงดงามที่สุดเท่าที่เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินจะเคยเห็น ในที่สุดทั้งสองก็ได้เป็นเพื่อนกัน แล้วก็กลายเป็นเพื่อนรักกันในที่สุด

ทุกๆวันเด็กชายตัวยูจะกระโดดข้ามแม่น้ำใหญ่มาหาเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินเส้นตรงที่ไม่เคยขยับไปไหนเลย และทุกครั้งที่เด็กชายตัวยูกระโดดมาหาเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงิน เขาก็จะนำเรื่องราวต่างๆมากมายติดตัวมาด้วยทุกครั้งเพื่อทีจะเล่าให้เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินฟัง ทั้งเรื่องราวในหมู่บ้านตัวอักษรของเกชายตัวยู ทั้งเรื่องราวที่โรงเรียนเลขาคณิต และเรื่องราวอื่นๆอีกมากมายที่เรียกรอยยิ้มตรงๆของเส้นตรงสีน้ำเงินออกมาได้

เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินมีความสุขมาก เรื่องราวต่างๆที่ตัวยูเล่าให้ฟังทำให้หัวใจที่ว่างเปล่าของเขากลับมามีเรื่องราวมีความทรงจำอีกครั้งหนึ่ง ความทรงจำของเด็กทั้งสองที่แสนจะมีค่าสำหรับเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงิน

แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่เด็กชายตัวยูกำลังกระโดดข้ามแม่น้ำใหญ่มาหาเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงิน เด็กชายตัวยูก็กระโดดพลาด เขาตกลงไปในแม่น้ำที่ทั้งลึกและไหลแรงต่อหน้าต่อตาเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงิน

เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินได้แต่ยืนดูเด็กชายตัวยูตกน้ำและลอยหายไปด้วยใจที่แสนเจ็บ โดยที่เขาไม่อาจทำอะไรได้เลย ดวงใจดวงน้อยของเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินเริ่มเจ็บ และกลับไปว่างเปล่าอีกครั้งหนึ่ง

เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เขาไม่รู้สึกอะไรเลยหรือถ้าจะรู้สึกเขาก็คงรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่เหลือใครอีกแล้วกระมัง เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินยืนนิ่งอยู่นานจนตัวเขาค่อยๆเติบโตขึ้นทีละนิดๆ และในที่สุดเขาก็เริ่มคิดได้

…ทำไมตอนนั้นฉันไม่ไปช่วยตัวยูล่ะ?…

…ทำไมตอนนั้นฉันถึงได้ยืนดูอยู่เฉยๆนะ?…

…ทำไมฉันไม่หาทางทำอะไรสักอย่างที่จะช่วยเพื่อนรักของฉัน?…

…ทำไมฉันจะต้องตั้งตรงด้วยล่ะ?…

…ทำไมเส้นตรงเส้นอื่นๆถึงยืนเอียงได้แต่เขาก็ยังเป็นเส้นตรง?…

…ทำไมเส้นตรงเส้นอื่นๆดัดตัวเองให้โค้งแล้วยังเป็นเส้นตรงได้อยู่ล่ะ?…

…แล้วทำไมฉันทำแบบเขาไม่ได้หรือ?…

…ทำไมฉันต้องอยู่คนเดียว?…

…ทำไมตัวยูต้องทิ้งฉันไป?…

…ทำไมฉันต้องยืนอยู่ตรงนี้?…

…ทำไมฉันทิ้งตัวยูไป?…

…ทำไมฉันไม่ไปหาเขา?…

…ทำไมฉันไม่ช่วยเขา?…

…ทำไม…

…ทำไม…

เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินยืนคิดสงวสัยอยู่นานจนตัวของเขาสูงขึ้นไปอีกและในที่สุด เด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินที่กลายเป็นเด็กหนุ่มไปแล้วก็คิดได้ เขารู้แล้วว่าต่อไปเขาจะทำอะไร เขารู้แล้วว่าต่อไปเขาจะทำตนเช่นไรเพื่อความรู้สึกดีๆที่มีต่อเด็กชายตัวยูที่หายไป

เส้นตรงสีน้ำเงินกลายเป็นสะพานโค้งที่ทอดข้ามแม่น้ำใหญ่ที่ขวางกั้นหมู่บ้านตัวอักษรของเด็กชายตัวยูกับหมู่บ้านเส้นตรงของเส้นตรงสีน้ำเงินให้แยกออกจากกัน เพื่อว่าเด็กๆและเส้นตรงหรือตัวอักษรอื่นๆจะได้ข้ามผ่านไปมาได้อย่างปลอดภัย

เพราะเส้นตรงสีน้ำเงินไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนเด็กชายตัวยูอีก และเส้นตรงสีน้ำเงินก็คิดว่าเด็กชายตัวยูก็คงไม่อยากให้มีใครเป็นเหมือนเขาอีกเช่นกัน

ก่อนหน้านี้เขาเคยถามตัวเองว่า

…ทำไมเขาถึงคิดได้เอาตอนนี้?…

…ทำไมเขาคิดวิธีที่จะช่วยตัวยูไม่ออกในตอนนั้น ทำไมเขาเพิ่งมาคิดออกตอนนี้?…

และนี่คือคำถามสุดท้ายที่เขาถามตัวเองก่อนที่เขาจะกลายเป็นสะพาน

…ทำไมฉันไม่ช่วยคนที่ฉันช่วยได้ในตอนนี้ล่ะ?…

และแล้วเรื่องราวของเด็กชายเส้นตรงสีน้ำเงินก็จบลงเพียงเท่านี้…เพราะต่อจากนี้ไปเขาจะกลายเป็นนายเส้นตรงสีน้ำเงินแล้ว…

-----------------------------------------------------------