กลเล่ห์บ่วงเสน่หา
กลิ่นกายหอมกรุ่นของเธอยังติดอยู่ที่ปลายจมูก.. น้ำเสียงหวานหูยังดังชัดอยู่ในความรู้สึก.. แล้วตอนนั้นจะให้เขาหยุดได้อย่างไร เมื่อปฏิกิริยาตอบสนองของคนตัวเล็กกว่านั้นมันเร่าร้อนจนเกินกว่าที่เขาจะหยุดได้
ผู้เข้าชมรวม
925
ผู้เข้าชมเดือนนี้
19
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
‘ช่วยพาพรีมไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดหน่อยได้ไหมคะ เอ่อ... พรีม... เริ่มจะไม่ไหวแล้ว’
หญิงสาวได้แต่กำมือของตัวเองแน่นเข้า ก่อนจะหลับตาเพื่อตัดภาพต่างๆ ออกไปจากหัวสมองให้เร็วที่สุด แต่ทว่า
‘ฉันคิดว่าเธอไม่ได้ปวดท้องนะ’
เสียงกระซิบนั้นดังชิดขึ้นที่ใบหู มันทำให้เธอถึงกับขนลุกซู่ สติสัมปชัญญะที่มีอยู่ก็เหือดหายออกไปหมดจนแทบจะไม่เหลือ
ภริตาหันขวับไปมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างตื่นตระหนก แต่เจ้าตัวคงจะไม่รู้เลยว่าสายตาที่เธอมองไปที่เขานั้นมันแฝงไปด้วยความร้อนรุ่มจนทำให้ให้คนที่ได้มองนั้นต้องกดเลื่อนที่กั้นรถขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ลมหายใจของเธอเริ่มหอบกระเส่า ร่างกายก็รู้สึกวูบวาบอย่างน่าประหลาด
ยิ่งถูกเขาจ้องกลับมาด้วยสายตาคาดคั้นแบบนั้น เนื้อตัวภายในนั้นยิ่งร้อนผะผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้
‘ไม่ค่ะ หนูปวดท้อง ขอร้องคุณช่วยขับรถเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหมคะ’ ภริตากัดริมฝีปากล่างจนรู้สึกเจ็บพลางส่ายหน้าปฏิเสธสิ่งที่เขายัดเยียด
‘อย่าโกหก... รู้ไหมว่าฉันเกลียดคนโกหกที่สุด’
คราวนี้หญิงสาวกลับมาจนมุมอีกครั้ง
ในยามปกติแล้วเธอก็เป็นคนที่โกหกไม่เก่ง พอได้มาเจอเขากดดันด้วยสายตาแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เธอประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม
‘ฉันจะให้โอกาสพูดอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นฉันคงทำตามความต้องการของเธอไม่ได้’
ตอนนี้ภริตาอยากจะหนีไปให้ไกลเหลือเกิน แต่ทว่าสายตาของกฤษณ์กับตรึงเธอเอาไว้กับที่
‘พรีม... พรีม ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรค่ะ มันร้อนไปหมด’ จนสุดท้ายเธอก็ไม่สามารถโกหกกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
ริมฝีปากร้ายกาจจึงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจ
แน่ล่ะ... เธอไม่รู้ แต่เขารู้
***********************************************
‘พรีมอยากให้พี่ช่วยยังไงไหนบอกมาซิ’
เสียงกระซิบแหบพร่านั้นยังชัดเจนอยู่ในความรู้สึก เหมือนมันฝังลึกไปทุกอณูในร่างกายของเธอไม่จางหาย
ไม่ว่าจะสลัดหนียังไงมันก็หนีไม่พ้น
'เหมือนว่าพรีมจะร้อนนะ เหงื่อออกเยอะเลย’
ทุกสิ่งที่เขาพูดมันไม่เกินจริงไปเลย เพราะในตอนนั้นร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มจนแทบจะทานทนไม่ไหว เธอต้องการสายน้ำเย็นๆ มาดับความร้อนผ่าวเหล่านั้นเหลือเกิน
แม้จะได้รับความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ แต่ทว่านั่นมันก็ยังไม่มากพอที่จะดับไฟร้อนพวกนั้นลงได้เลย
ในสภาวะที่สติหลงเหลืออยู่น้อยนิด เธอได้แต่ส่ายหน้าและกัดริมฝีปากอย่างคับข้องใจ
และเมื่อเป็นแบบนั้นนัยน์ตาดำขลับก็หรี่ลงเล็กน้อย แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้นก่อนจะวางมือบนต้นขาด้านใน
พลันความปรารถนาบางอย่างในกายเธอก็ปลุกเร้าขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ดูเหมือนว่ามันจะมีอำนาจครอบงำความนึกคิดส่วนอื่นๆ ไปทั้งหมด !
*** ฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ด้วยนะคะ ***
*** หากถูกใจ กดหัวใจ กดเข้าชั้นกันไว้เยอะๆ นะคะ ****
*** ขอบพระคุณมากค่ะ ***
*** รัตติกาลรัก ***
กลเล่ห์บ่วงเสน่หา
และฝากเรื่องอื่นๆ ของไรท์ไว้ด้วยนะคะ
คุณสามีที่ (ไม่) น่ารัก
กลรักเล่ห์ตะวันร้าย
กลรักเล่ห์ปรารถนา
โซ่ร้ายมัดใจรัก
รักนี้อยากมีเธออยู่เคียงข้าง
ผลงานอื่นๆ ของ รัตติกาลรัก ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รัตติกาลรัก
ความคิดเห็น