อรุณในดวงใจ

เช้านี้ยังเป็นเช้าที่สดใสของ "อรุณ หรือ ฝน" อย่างเช่นทุกวัน เธอเป็นผู้หญิงที่ยืนหยัดต่อสู้ชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยตัวของเธอเอง พ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นด้วยอุบัติเหตุ ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับ "น้าสาว" ของเธอตั้งแต่นั้นมา 

ตอนนี้เธออายุครบ 30 ปี ทำงานอยู่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ชีวิตประจำวันของเธอนั้นเรียกได้ว่าค่อนข้างจำเจเสียด้วยซ้ำ ตอนเช้าไปทำงาน เย็นกลับมาห้อง ทำอย่างนี้มาตลอดเกือบจะ 6 ปี ตั้งแต่เธอเรียนจบ และถ้าถามว่าเธอนั้นแต่งงานมีลูกแล้วหรือยัง คำตอบก็คือ...ไม่มีอย่างแน่นอน!!! ใช้ชีวิตแบบนี้จะเอาเวลาที่ไหนไปเจอคนก่อน

"ฝน มาแต่เช้าเชียว ได้กลับบ้านยังหรือนอนค้างที่นี่" พี่ร่วมออฟฟิตทักแซวเธอ

"ก็ต้องกลับสิคะพี่บีม ถ้านอนที่นี่ฝนไม่กล้าหรอกค่ะ กลัววว" เธอตอบกลับคำแซวนั้นทันที

"พี่ก็นึกว่าฝนอยากเปลี่ยนที่นอน แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้างงานฝั่งนั้นเยอะไหม ฝั่งพี่จะตายกันทุกคนเลย เหนื่อย ไม่มีเวลาจะนอน"

"เยอะอยู่ค่ะ แต่เท่าที่ดูช่วงนี้งานน่าจะเยอะกันหมดทุกทีมค่ะ"

"ขอให้อยู่รอดปลอดภัยกันทุกคน" 

"กลางวันนี้ไปกินก๋วยเตี๋ยวกันไหมคุณพี่" ทิม รุ่นน้องชายในที่ทำงานเอ่ยชวนฝน "หรือคุณพี่อยากกินอะไร จริงๆน้องก็กินได้หมดนะ"

"อืม..คุณพี่ก็กินได้หมด หิวแล้วไปกันเลยมั้ย" ครึ่งวันมานี้งานเข้าไม่ลดละ แทบจะทำให้ร่างของเธอพัง สิ่งเดียวที่จะเยียวยาทุกสิ่งได้คือของกิน "ได้เดี๋ยวน้องไปเอารถก่อน คุณพี่รอตรงข้างล่างแล้วกัน น้องจอดรถไกล"

ทิม ถือเป็นรุ่นน้องคนหนึ่งที่ฝนรักและไว้ใจเหมือนน้องชายของเธอจริงๆ ถือว่าเป็นน้องสนิทที่คุยกันเกือบทุกเรื่อง ทำให้หลายๆคนอาจจะมองว่าสองคนนี้ตัวติดกันตลอด

ร้านก๋วยเตี๋ยวที่มานี้เป็นร้านที่ต้องบริการตัวเอง อาจจะค่อนข้างร้อนไปหน่อยแต่ก็ได้บรรยากาศอีกแบบ ซึ่งเที่ยงๆแบบนี้คนมักเยอะเป็นธรรมดา ร้านนี้เป็นเพลิง ดูไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป เวลาจะทานจะต้องไปเลือกเส้น ตักเครื่องปรุงเอง คิดราคาตามถ้วยที่เรากิน ร้อนหน่อยแต่ก็อร่อย ทดแทนกันได้

"คุณพี่อยากกินไอติมด้วย ขากลับออฟฟิตเราแวะซื้อกันก่อนนะ"

"ได้คุณพี่ กินให้ตัวแตก แล้วค่อยไปหยุดตอน 100 โลนะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เดี๋ยวตีปากเลยคุณน้อง เราไม่ได้อ้วนเขาเรียกมีน้ำมีนวล" 

ก็ไม่แปลกที่ทางทิมจะแซวฝนเพราะถ้าเทียบตั้งแต่เข้างานมานั้น ทั้งทิมและฝนน้ำหนักขึ้นมาเป็น 10 กิโล แต่ถามว่าตอนนี้ดูอ้วนมากๆเลยหรือเปล่า ซึ่งก็คือไม่ได้อ้วนเผละขนาดนั้น ยังจัดอยู่ว่ามีน้ำมีนวล เพราะแต่ก่อนอาจจะเรียกว่าผอมโซไป

ไอติมร้านที่ฝนอยากกินนั้นเป็นร้านเล็กๆขายอยู่ข้างๆร้านก๋วยเตี๋ยว ราคาถูก ให้เยอะ แถมยังอร่อยอีกต่างหาก เวลาฝนกับทิมไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ทีไรก็ต้องซื้อไอติมร้านนี้ทุกที

"อิ่มมากกกก คุณน้อง" ฝนทิ้งตัวแผ่เมื่ออยู่บนรถ "ก็จะไม่ให้อิ่มได้ไง กินไปขนาดนั้น"

....เป็นกำลังใจ ร่วมพูดคุยกันได้นะคะ????