วอนบุปผชาติ​

   "หากเลือกได้​ ข้ายอมดับขันธ์​ข้ามสะพานไน่เห่อ​ กลับไปเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารอีกหมื่นชาติ​ ยังดีกว่าต้องมาพานพบมารชั่วช้าเฉกเช่นท่าน" 

  "ในยามนี้ข้ายังเหลือทางเลือกด้วยหรือ​ เสด็จพ่อรังเกียจที่ข้าตั้งครรภ์​ลูกของท่าน​ ท่านทำเหมือนข้าไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก​ ข้ายังเหลือทางใดให้เดินได้บ้าง​ เท่านี้สาแก่ใจท่านรึยัง"

"หลงเจิ้ง​ ข้าเองก็เคยได้ยินมาบ้างว่าเผ่ามารนั้นชั่วช้า​ เลวไปเสียแล้วเก้าส่วน​ ไม่คิดว่าเจอกับตัว​ มันจะหนักหนากว่าที่คนเขาลือกันนัก"