คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : My Vampire 30
ฮันกยองมองดูใบหน้าหวานของฮยอกแจที่เหลือบมองดูใบหน้าคังอินบ่อยๆ แถมยังไม่ยอมพูดอะไรออกมาซักที ซึ่งคังอินเองก็ได้แต่นั่งนิ่งๆด้วยใบหน้าเป็นมิตรสุดๆ นี่มันบรรยากาศอะไรกันว่ะเนี่ย นอกจากจะทำให้เขาอึดอัดแล้ว แถมยังทำให้เขาคิดมากเข้าไปอีก
“พูดมาเลย ฉันแค่ถามเฉยๆ”ร่างสูงพยายามพูดให้เสียงดุปกติที่สุด นั่นทำให้ฮยอกแจอ้าปากจะพูดอะไรซักอย่าง แต่คังอินก็เอื่อมมือมาจับมือเรียวของฮยอกแจไว้
“จริงๆแล้วพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากครับคุณฮันกยอง เราอธิบายออกไปค่อนข้างลำบาก ถ้าเปลืยบเทียบแล้ว เราก็เหมือนเป็นคนๆเดียวกัน”ชายหนุ่มพูด นั่นทำให้เขาเองแทบจะลมจับไปตรงนั่นเลย ไม่น่ะ ฮยอกแจมีแฟนแล้วหรือ??? แถมยังอะไรคือความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ????
“ฉันไม่เข้าใจ”ร่างสูงบอกเสียงอ่อย จริงๆแล้วเขาค่อนข้างจะเข้าใจดีเลยและ ไม่น่ะ แบบนี้ถ้าคังอินมารับตัวฮยอกแจไปละก็ แล้วตัวเขาจะทำยังไงละ แค่คิดก็ใจหายวูบแล้ว
“คือ...”
“ฉันพูดเองดีกว่าคังอิน”ฮยอกแจบอก ทำให้ฮันกยองแทบจะวิ่งออกไปจากตรงนั่น เขาไม่อยากฟัง!
“คือ จะเรียกง่ายๆก็คือ คังอินเป็น...”
“เป็น....”ร่างสูงแทบจะบอกได้ว่า หัวใจเขาเต้นจนแทบจะออกมาข้างนอกอยู่แล้ว
“ลูกชายของฉัน” สิ้นเสียงของร่างเล็กฮันกยองก็เงียบไปหลายอึดใจ
“ห๊า????????????????????????????????????”
“ก็อย่างที่ได้ยินนะและ เป็นคำนิยามที่ ใกล้เคียงที่สุดแล้ว”ฮยอกแจบอกแล้วหันไปมองคังอินยิ้มๆ
“นี่...นี่...นี่นายมีลูกชายด้วยหรือ?? โตขนาดนี้แล้วหรือ???”ฮันกยองถามเสียงสูง พลางมองดูชายหนุ่มตัวโตที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตัวเอง
“คุณฮันกหยองครับ ในฐานะที่คุณอยู่กับคุณฮยอกแจ ผมยินดีจะเล่าให้คุณฟัง”คังอินว่า
“ครั้งหนึ่งตอนสมัยสงครามโลก ผมเดิมทีแล้วเป็นแพทย์ทหารของประเทศญี่ปุ่นครับ ผมกำลังจะตายในสนามรบ เพราะถูกยิง แต่เพราะคุณฮยอกแจช่วยผมไว้ ทำให้ผมกลับมา...เป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งได้”คังอินบอกยิ้มๆ
“??”
“ฉันเป็นผู้สร้างของคังอินไงเล่า เจ้าซื่อบื่อ!! คนที่ทำให้คังอินเป็นแวมไพร์ เข้าใจมั่งไหมเนี่ย?”ร่างเล็กบอก
“จริงๆแล้ว ผมมีเรื่องหนึ่งจะต้องพูดกับคุณนะครับ คุณฮยอกแจ”คังอินหันมาหาร่างเล็ก ทำให้ฮยอกแจถอนหายใจนิดๆ
“เอาสิ พูดได้..เจ้าซื่อบื่อตัวโตนั่นไม่มีอันตรายหรอก”ร่างเล็กบอกปัดๆ พลางมองเหล่ไปทางฮันกยอง
“ผู้หญิงคนนั่น ตอนผมอยู่ที่ญี่ปุ่น เธอมาหาผมครับ...”
“ว่าไงน่ะ?”ร่างเล็กเด้งตัวขึ้นมาทันที
“เธอมาหาผมแล้วบอกว่า เธอคิดถึงคุณมาก เธอมีความสุขกับการรับรู้ว่าคุณต้องการฆ่าเธอ แล้วจะกลายเป็นมนุษย์เหมือนเดิม หลังจากนี้เธอตัดสินใจจะมาที่เกาหลีเพื่อมาหาคุณ และเริ่มออกล่าแวมไพร์ฮันเตอร์กับแวมไพร์ชั้นสูงตัวอื่นๆด้วย”
“...”ร่างเล็กมองหน้าชายหนุ่มข้างๆอย่างไม่เชื่อสายตา ครั้งสุดท้ายที่เขาเจอกับยัยนั่น ยอมรับว่าตัวเขาเองก็เกือบตายเพราะการเล่นอะไรสุดซาร์ดิซของยัยบ้านั่น ยัยปีศาจนนั่น...เขาไม่อยากเจอเธออีกจนกว่าจะรู้วิธีการกลับเป็นมนุษย์เหมือนเดิม
“..เธอ...ทำอะไรนายหรือเปล่า”ร่างเล็กเอ่ยเสียงสั่น ทำให้คังอินยิ้มออกมานิดๆ
“ผมคือลูกชายของคุณ ผู้หญิงคนนั่นไม่ได้ทำอะไรผมครับ แต่เธอเตือนผมไม่ให้ฆ่าแวมไพร์อีก ไม่งั้นเธอจะตามมาฆ่าผม..”
“ฮยอกแจ...นายไม่เป็นไรน่ะ”ร่างสูงพูดขึ้นมา เมื่อเห็นสีหน้าของฮยอกแจที่เปลื่ยนไปอย่างเห็นได้ชั้น เท่าที่เขาฟังเรื่องรามมา มันจะต้องมีอะไรแน่ๆเกียวกับผู้หญิงคนนั่น คนที่ชายหนุ่มทั้ง2คนพูดถึง
“วันนี้ผมว่าผมกลับก่อนดีกว่าครับ...คุณพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่ข้างคุณเอง ผมจะช่วยคุณในทุกๆเรื่อง อย่ากังวลเลยนะครับ”คังอินบอกเสียงเบา ก่อนที่เขาจะเอื่อมมือทั้ง2ข้างออกไปขาข้อมือเรียวของฮยอกแจ ก่อนจะยึดมันไว้แน่น
“ขออนุญาตครับ..”คังอินพูดขึ้นข้างใบหูนิ่ม ก่อนจะแยกเขี้ยวยาวของตัวเองออกมา
“อย่าน่ะคังอิน ไม่...”ร่างเล็กพยายามขัดขืน แต่คังอินก็ฝังเขี้ยวลงมาที่คอของเขาซะแล้ว ฮยอกแจอ้าปากค้างนิดๆ เมื่อรู้สึกถึงเลือดอุ่นๆกำลังไหลเข้าตัวเขาเข้ามา คังอินถ่ายเลือดให้เขา...และมันก็เป็นเลือดของแวมไพร์ทั้งนั่น แน่นอนที่คังอินทำแบบนี้ เพราะมันจะทำให้เขาแข็งแรงขึ้น เก่งขึ้น กระหายมากขึ้น สัญชาติญาณดีขึ้น เพื่อป้องกันยัยนั่น กับพวกแวมไพร์ฮันเตอร์
“...”
“ขอโทษครับ..”คังอินบอกเสียงเบา นั่นทำให้ฮยอกแจหันมามองคนข้างๆก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ฉัน...ไปพักผ่อนก่อนนะ”ร่างเล็กพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบตรงขึ้นไปยังชั้นบนทันที
“ฮยอกแจ..”
หมับ
“...”ร่างสูงหันมามองแรงดึงที่แขนของเขาทันที สายตาคมมองดูมือของคังอินบนแขนของตัวเอง แล้วเงยหน้ามองดูชายหนุ่มข้างๆอย่างต้องการคำตอบ
“ผมพอรู้ว่าคุณเป็นใคร จากความทรงจำของคุณพ่อเมื่อกี่...ผมขอบอกคุณได้ไหมครับ”
“เดิมทีแล้ว คุณฮยอกแจเองกำลังโดนตามล่าตัวโดนผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ เธอสนุกกับการเห็นคุณฮยอกแจโกรธแค้น เศร้าโศก เสียใจ คุณถือว่าเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ทางทีที่อย่ามายุ่งกับเรื่องแบบนี้จะดีกว่า ไม่งั้นคุณจะถูกฆ่าเอาง่ายๆ หลังจากนี้ผมจะค่อยดูแลคุณฮยอกแจ ถ้าเกิดอะไรที่ไม่น่าไว้วางใจ ผมจะพาคุณพ่อไปจากที่นี้”คังอินว่า
“ฉันจะอยู่ข้างๆฮยอกแจ ฉันจะปกป้องเขา”ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ
“เรื่องนั่นผมก็จะไม่ขัดขวางคุณ ถ้าคุณยืนยันที่จะทำก็ได้ครับ แต่พึงระวังไว้อย่าง...ถ้าเธอคนนั่นรู้ว่าคุณคือคนที่ยืนอยู่ข้างๆคุณฮยอกแจ เธอจะพยายามฆ่าคุณ เรื่องตัวคุณเอง ผมไม่สนใจอยู่แล้ว... แต่อย่าทำให้คุณพ่อเสียใจ ถ้าคุณทำ ผมเองเนี่ยละจะฆ่าคุณก่อนเธอคนนั่น”คังอินบอกเสียงเย็นก่อนที่สีตาของเขาจะกลายเป็นสีแดงอย่างน่ากลัว
“ฉันก็จะฆ่าทุกคนที่ทำให้ฮยอกแจเสียใจเหมือนกัน”ร่างสูงว่า พลางมองสบตาของคังอินที่สีตาคุ่สวยเปลื่ยนไปเรื่อยๆอย่างน่าพิศวง
“ถ้าคุณกำลังพยายามสะกดจิตผมละก็ ผมว่าคงทำไม่ได้หรอก”ฮันกยองพูดอีก ทำให้ดวงตาของคังอินกลายมาเป็นสีดำเหมือนเดิม
“แวมไพร์ฮันเตอร์สิน่ะครับ...”
“เปล่า ผมเป็นแค่คนธรรมดา”ฮันกยองบอก นั่นทำให้คังอินยิ้มออกมา
“คุณคงเป็นคนที่โชคดีมาก ที่ได้รับความสามารถของแวมไพร์ฮันเตอร์ แม้ว่ามันจะไม่มีทางเป็นไปได้เลยก็ตามที ถ้าคุณยืนยันแบบนั่นก็ได้ครับ แต่ว่ากลิ่นของคุณ แม้จะเป็นแค่จางๆ แต่ว่ามันมีกลิ่นของแวมไพร์ฮันเตอร์ ระวังตัวไว้ก็ดีครับ”
“ขอบใจ ฉันจะขึ้นไปหาฮยอกแจ”ฮันกยองบอกอีก “กลับเองได้ใช่ไหม”
“ขอบคุณครับ”คังอินว่ายิ้มๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตูบ้าน ซึ่งสายตาคมก็ทำได้แต่เพียงมองตามไป ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นบนทันที
เขาเป็นห่วงคนตัวเล็กมาก ฮยอกแจไม่เคยเป็นแบบนี้ อย่างน้อยๆตอนกลางคืนฮยอกแจจะอารมณ์ดีสุดๆ จะไล่ปลุกเขาไม่ให้เขานอน เปิดคอมเขาดูหนังโป๊ หรือลงมาดูหนังผี หรืออะไรก็ตามตลอดทั้งคืน แต่วันนี้กลับปิดห้องเงียบ จะบอกว่าเหนื่อยก็ไม่น่าจะใช่ ขนาดบางครั้งสู้กับคยูเกือบครึ่งคืนยังลงมาเล่นดีด๊าไม่ยอมให้เขานอนได้เลย
“ฮยอกแจ..”ร่างสูงถามออกไป แต่ก็ไร้ซึ้งเสียงตอบกลับมา เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ของของฮยอกแจยังคงมืดทึบอยู่จนแทบจะมองไม่เห็นอะไรเพราะเจ้าตัวไม่เปิดไฟในห้อง แต่ฮันกยองก็พอจะรู้ว่าเจ้าตัวอยู่ไหน เพราะเห็นเงาดำๆขยับอยู่บนเตียง ร่างสูงจึงค่อยๆปิดประตูห้องแล้วก้าวเข้าไปใกล้ร่างเล็ก
“ฮยอกแจ ไม่เป็นอะไรน่ะ..”ฮันกยองพูดเสียงต่ำ พลางก้มลงเหนือร่างเล็กที่ยังคงนอนขดอยู่เหมือนเดิม แต่ฮยอกแจก็ไม่ตอบอะไรเขา มือหนาจึงเลื่อนขึ้นไปยังไหล่บางที่นอนตะแคงข้างใส่เขา แต่กว่าที่เขาจะได้ทำอะไร ฮยอกแจก็สะดุ้งขึ้นมา ก่อนที่คนตรงหน้าจะถอยหนีเขาทันที
“นี่ฉันเอง.. นายโอเคไหม?”ฮันกยองถามออกไป ทำให้ฮยอกแจหันมามองคนตรงหน้า ดวงคมจ้องตอบดวงตาสีแดงเข้มของฮยอกแจ ที่ดูจะเห็นชัดในความมืด คนตัวเล็กยังคงไม่ตอบอะไรเขา..
“โอเค ฉันขอโทษ...อย่าโกรธเลยน่ะ”ฮันกยองว่าเสียงอ่อน
“ฮัน...”ฮยอกแจเรียกเสียงเบาจนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นเสียงกระซิบมากกว่า ร่างเล็กมองดูคนตัวสูงที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก่อนที่ตัวเขาจะเอื่อมมือออกไปโอบรอบลำคอของร่างสูง ตอนนี้ตัวเราร้อนไปหมด ร้อนจนเขาแทบทนไม่ไหว ดวงตากลมโตหลับตาลงเพื่อที่จะได้ฟังเสียงชีพจรของฮันกยองได้อย่างชัดๆ เขาต้องการ...เลือด
“เป็นอะไรไป?”ร่างสูงถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“คืนนี้ ..อยู่กับฉัน”ร่างเล็กพูดออกไปด้วยเสียงแหบพล้า เป็นเพราะที่คังอินถ่ายเลือดให้เขาแน่ๆ มันถึงเป็นแบบนี้ มันร้อนไปหมด นิ้วเรียวที่ตอนนี้กลายเป็นเล็บแหลมคม ออกแรงดึงเสื้อฮันกยองออกจนเสื้อตัวบางหล่นลงมาจนถึงเอว ก่อนที่เขาจะลากเล็บยาวไปบนแผ่นหลังกว้าง และนั่นเองก็ทำให้ฮันกยองครางต่ำออกมาในลำคอ และเสียงร้องนั่นยิ่งทำให้เขากระหายมากขึ้นไปอีก
“เลือด...”ร่างเล็กกระซิบเสียงเบา ก่อนจะไล้เลียลิ้นเล็กลงไปบนผิวหนังของร่างสูง
“ฮยอกแจ...”ฮันกยองกัดฟันแน่น เมื่อจู่ๆร่างเล็กก็กัดลงมาบนไหล่เขาแรงกว่าทุกที ราวกับว่าคนตรงหน้าไปอดอยากมาจากไหนอย่างงั้นและ มือหนาจึงเอื่อมออกไปรั้งเอวเล็กพอดีมือให้เข้ามาชิดตัวเองยิ่งขึ้น ซึ่งร่างเล็กเองก็ดูจะกระตือรือร้นในการที่จะใกล้ชิดเขา จนเบียดตัวเองเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น
“อ่า...”ฮยอกแจครางออกมาเบาๆเมื่อฮันกยองบีบก้นเขาแน่น และมันก็เป็นเพราะเขาเองนั่นและที่จิกลงไปบนแผ่นหลังกว้าง แน่มันยิ่งทำให้เขาชอบ ยิ่งเจ็บปวด มันยิ่งทำให้เขาเลือดร้อนขึ้นมา
“ฮัน...”เสียงหวานเรียกกระเซ้าข้างๆกรามแข็งแรงของฮันกยอง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะไล่ขึ้นมายังกลีบปากหยักของฮันกยอง
ร่างสูงดูจะตกใจนิดๆเมื่อฮยอกแจ กำลังขยับปากอยู่บนปากของเขา มันช่างอ่อนหวาน และเร้าร้อนจนร่างสูงเองก็มึนงงไปหมด นี้เป็นครั้งแรงที่เขาได้จูบกับฮยอกแจ แม้จะดีใจ แต่มันก็ปนความตื่นเต้นไว้ด้วย ลิ้นหนาขยับไปมาอย่างรู้งาน หยอกเย้าฮยอกแจจนร่างเล็กเองครางเสียงอื้ออยู่ในลำคอ มันยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง จนเผลอบีบก้นนิ่มไปอย่างมันเขี้ยว
“อือ...”ฮยอกแจครางออกมาเบาๆ กับรสจูบของร่างสูง ก่อนที่เขาจะกัดลงไปบนลิ้นหนาจนร่างสูงครางต่ำในลำคอ
“กัดลิ้นฉันงั้นหรือ..”ร่างสูงครางออกมาเบาๆ ก่อนที่จะออกแรงพลักร่างเล็กลงนอนแล้วแทรกตัวเข้าไประหว่างขาเรียวของฮยอกแจ
***********************************
ชอบคุณที่ติดตามค่ะ รักน่ะจุ๊บๆๆ
เม้นให้กำลังใจเขามั่งก็ได้น่ะ อิอิ
และก้ขอบคุณที่เม้นให้ค๊าาาา นั่งอ่านคอมเม้นแล้วก็เขิน >////////<
ความคิดเห็น