( Fic Reborn ) : Blood Road

สุดเส้นสายปลายทางเเห่งความเหงา
ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน
ไม่เหลือใครร่วมทางเลยซักคน
สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ด้วยลำแข้งสองแรงทั้งแขนขา
จะยืนหยั่งพาตนถึงจุดหมาย
แม้ข้างหน้าจะพบภัยอันตราย
พยุงกายเดินหน้าฝ่าแดนดง


เมื่อความเงียบเข้าล้อมรอบเป็นกรอบเหงา
ความหมองเศร้ามาเยือนเหมือนเพื่อนเก่า
มองรอบกายยามนี้มีเเต่เงา
กับตัวเราที่นั่งอยู่เปล่าดาย..
ในความเงียบมืดมิดความคิดพร่าง
ใสกระจ่างดั่งจันทร์ที่แสงฉาย
คิดพินิจเรื่องราวรอบๆกาย
ค่อยคลี่คลายหายห่างจากปมวน..


เติมแรง...
จะกี่คลื่นมรสุมที่รุมเร้า
กี่ปัญหาที่วิ่งเข้าให้แก้ไข
กี่เสียงที่ถอนข่มลมหายใจ
ก็ขอให้แกร่งกล้า...พร้อมฝ่าฟัน  บทพิสูจน์ความแกร่งแห่งเพชรแท้
ความแน่วแน่ที่จะไป...ให้ถึงฝัน
จะย่อท้อหวั่นไหวทำไมกัน
หวังและวันแห่งเส้นชัย...ไม่ไกลเกิน



ยืนอยู่บนความอ่อนไหว
ชีวิตดำเนินไปเพราะสับสน
ก้าวเข้าไปในหนทางที่วกวน
นี่หรือคือ..ทุกข์ทนบนหนทาง
เดินออกไปยิ่งไกล..ยิ่งโดดเดี่ยว
อยู่คนเดียว..เดินคนเดียว..อย่างอ้างว้าง
ไร้แม้แต่เพื่อนสักหนึ่ง..ซึ่งร่วมทาง
อยากมีใครสักคนบ้างที่เข้าใจ
เหนื่อยแรง...อ่อนล้าอยากหยุดพัก
ยิ่งเหนื่อยหนัก..มากภาระยิ่งโหมใส่
นี่นะหรือคือสิ่งที่...ต้องฝ่าไป
ด้วยหัวใจ...หญิงคนหนึ่งซึ่งทุกข์ทน
ผิดด้วยหรือที่เลือกทางให้ตัวเอง
ความอวดเก่งคงต้องใช้อีกสักหน
ในเมื่อไม่มีแม้...ใครสักคน
ต้องกล้าทน...จนอยู่ได้...ในความจริง