ใครซักคน...??

เนื้อเรื่อง

บางครั้งชั้นนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรด และมองออกไปนอกหน้าต่าง

มันช่างเหมือนกับทุกๆ วัน เวลาหมุนไปอาจเปลี่ยนแปลง แต่ทำไมชั้นถึง\"ไม่เคย\"ได้รับการเปลี่ยนแปลงนั้นด้วย

ชั้นเริ่มรู้สึกเกลียดตัวเอง และความเหงาในจิตใจก็เพิ่มมากขึ้น  

ทำไม? ชั้นถึงไม่เคยลืมเค้า

ทำไม? ชั้นถึงไม่กล้ารักใคร

ทำไม? ชั้นถึงต้องปิดกั้นตัวเอง

ทำไม? ชั้นถึงเหงา

ทำไม? ชั้นถึงเกลียดตัวเอง

ทำไม? ชั้นถึงไม่เคยมีความสุขที่แท้จริง

ทำไม? ชั้นถึงร้องไห้

ทำไม? ชั้นถึงอ่อนไหวกับทุกเรื่องราวในชีวิต

ทำไม? ทุกครั้งที่หลับตาถึงมีแต่ภาพเค้า

ทำไม? ทุกครั้งที่หายใจจึงมีแต่คำถามว่า \"เราอยู่เพื่ออะไร\"

ทำไม? ทุกครั้งที่เห็นสิ่งใดที่อยู่เป็นคู่ จึงเหงาและเศร้า

ทำไม? คำถามนี้ไม่เคยได้รับคำตอบ หัวใจของชั้นยังคงว่างเปล่า และเงียบเหงา

และทำไม? ทำไม? ทำไม?

ทำไม? ถึงไม่มีใครซักคนที่เข้าใจ

พระเจ้ามีจริงมั้ย? ทำไมท่านถึงทำให้ผู้หญิงคนนึงต้องเจ็บปวดถึงเพียงนี้..

หรือเพราะท่านไม่สนใจต่อคำอธิฐานของเธอคนนั้น หรือเพราะเธอเองที่ไม่เข้าใจคำตัดสินของท่าน

บางครั้งชั้นรู้สึกอยากมีใครซักคน แต่ทำไมล่ะ ทำไม? หัวใจดวงนี้ถึงไม่เปิดรับใคร

ทำไม? ถึงจมปรักอยู่กับอดีตที่ไม่มีวันเป็นจริง อดีตที่แม้แต่ตัวเธอเองยังต้องปวดร้าว

ความรักทำไมถึงยากเย็นนัก ทำไมผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่ทั้งชีวิตไม่เคยทำผิด ไม่กล้าแม้แต่จะทำบาป

แต่เธอกลับต้องรำไห้และปวดร้าวทุกครั้งที่ได้ฟังเรื่องความรักของใคร ทำไม? เธอจึงไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านั้นบ้าง

เพราะอะไร?

เธอผิดตรงไหน?

และใคร? ที่สามารถช่วยได้