[Fanfiction ARMS] Dream of bluewish

ข้อมูลเบื้องต้น

แฟนฟิกชั่นจากเรื่อง ARMS (สนพ.สยามอินเตอร์ คอมมิกส์ )
ชอบคู่นี้มากๆ ทาเคชิกับอลิสจัง แต่ตอนนั้นหาแฟนอาร์ทกับแฟนฟิคอ่านยากมากๆ 
.....จนกระทั้งตอนย้ายบ้านเจอ ARMS  22 เล่มเลยเอามานั่งจนจุใจ ทำให้เกิดแรงฮึดเขียนฟิกคู่นี้ออกมา
อาจจะมีข้อผิดพลาดหลายๆที่ จะค่อยๆแก้ไปค่ะ

เนื้อเรื่อง

Dream of Bluewish

อะไรกัน...ที่นี่?

ชายหนุ่มลืมตาขึ้น มองไปรอบๆ เค้ายืนอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้นานาพันธุ์เบื้องหน้ามีโบสถ์ที่ดูคุ้นตาอยู่ แต่ที่คุ้นตามากกว่านั้น คือดอกกุหลาบสีน้ำเงินที่บานเป็นช่อปะปนกับพุ่มดอกไม้นานาชนิดมากมาย กุหหลายที่โทโมเอะ ทาเคชิ จะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

Blue wish

"ทาเคชิคุง" เสียเรียกดังมาจากเบื้องหลัง ทาเคชิหันกลับไปอย่างรวดเร็ว

สาวน้อยผมสีทองในชุดสีน้ำเงิน กับกระต่ายขาวใส่ชุดทักซิโด้ยืนอยู่ข้างตัว

" ไวท์แรบบิท อลิส!? "

" ฮิๆ " สาวน้อยผมทองยิ้มให้อย่างยินดี

" ทำไมถึงได้...ก็ตอนนั้น " อลิสเดินเข้ามาใกล้ ทาเคชิ มือน้อยๆนั้นจับเข้ากับมือของทาเคชิ

" พวกเรามาทักทาย "

" ทักทาย? " ชายหนุ่มดูจะงงกับคำนั้นมาก

" ใช้ แล้วก็มาขอบคุณด้วย " อลิสหันตัวกลัวสายตาเหม่อมองไปที่ทุ่งดอกไม้และท้องฟ้าสีฟ้าไกลสุดตา

" ดูสิ มันสวยใช้มั้ย ดอกไม้สีสันมากมาย ชมพู เหลือ ส้ม ขาว แดง สีที่ชั้นไม่เคยเห็นในห้องทดลอง ท้องฟ้าสีฟ้าจัดจ้านที่ชั้นได้แต่เคยจินตนาการถึง " ทาเคชิจ้องมองด้านหลังของอลิส ที่บัดนี้ดูจะไม่หงอยเหงาเท่าครั้งแรกที่เห็น ที่เธอดูกลืนไปกับความมืดมากกว่า

" สวยใช้มั้ย ในโลกนี้ยังมีอะไรๆ อีกเยอะแยะที่เธอยังไม่เคยเห็นน่ะ " ทาเคชิเดินตามมาหยุดยืนที่ด้านหลังของอลิส

" จริงเหรอ! " เด็กสาวหันกลับมาพร้อมทั้งตาโตด้วยความสงสัย

" จริงสิ " ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างเอ็นดู

" ถ้างั้น ทาเคชิคุงต้องพาชั้นกับไวท์แรบบิทไปดูน่ะ " เด็กสาวสั่งอย่างมาดมั่น ใบหน้าฉายแววยินดีอย่างปิดไม่อยู่

" ได้สิ ชวนทาคาสึงิคุง ฮายาโตะคุงแล้วก็คุณเคย์ไปด้วย ดีไหมล่ะ ทุกคนไปด้วยกัน " ชายหนุ่มขำกับเด็กสาวตรงหน้า พอเป็นอย่างนี้แล้วก็เป็นแค่เด็กสาวธรรมดาๆจริงๆ

" อื้ม ไปด้วยกันทุกคนน่ะ "

บรรยากาศผิกแผก ท้องฟ้าเริ่มวูบไหวอย่างประหลาด ชายหนุ่มมองด้วยความประหลาดใจ

" เธอคงใกล้จะตื่นแล้ว " อลิสตอบความสงสัยที่ปรากฏบนใบหน้าชายหนุ่ม

" ถ้างั้น...เราก็ต้องลากันแล้วสิ " ทาเคชิมองไปทางสาวน้อยอย่างเศร้าๆ เค้ายังอยากจะให้เด็กสาวคนนี้ รู้จักสถานที่ต่างๆ ความงดงามบนโลกมากกว่านี้

" ไม่ต้องกังวลหรอก " อลิสตอบคำถามที่อยู่ในใจของทาเคชิ ทำให้ชายหนุ่มประหลาดใจมาก เมื่อเค้าหันไปมองเด็กสาวก็พบว่าเธอกำลังลอยขึ้น เหนือเธอขึ้นไป มีไวท์แรบบิทรอยู่

" แล้วเราจะได้พบกันอีก ...ชั้นถึงได้จะมาทักทายยังไงล่ะ " ทาเคชิเดินเข้าไปจับมือของเด็กสาวที่กำลังลอยขึ้น ตอนนี้เธออยู่เสมอกับเค้าแล้ว

" ... " สายตาที่มองไปที่เด็กสาวแฝงไว้ด้วยความเศร้าที่จะแยกจาก น้ำตาไหลออกมา รู้สึกเศร้าเหมือนตอนที่ไวท์แรบบิทบอกลา

อลิสยิ้มเป็นยิ้มที่ดูอิ่มเอมในความสุขไม่มีวี่แววของความอมทุกข์เหมือนที่เค้าเคยเห็นในตอนนั้นอีกแล้ว

ในขณะที่กำลังจะลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าเด็กสาวโน้มลงจุมพิตแก้มชายหนุ่ม อย่างแผ่วเบา ก่อร่างนั้นจะลอยสูงขึ้นไปเรื่อยๆ มือเริ่มเลื่อนหลุดออกจากกัน

" แล้วเราจะได้พบกันอีก อย่าลืมสัญญาของเราน่ะ " เด็กสาวยิ้ม ก่อนที่ร่างนั้นจะค่อยเลือนหายไปกับท้องฟ้า

ทาเคชิลืมตาตื่น ยามเช้าสดใส แสงอาทิตย์ส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา แต่สิ่งที่แปลกในยามเช้าที่ดูอบอุ่นและแสนสบายคือน้ำตาที่ร่วงลงมาอย่างไม่หยุด

ชายหนุ่มปล่อยให้น้ำตาไหลต่อไปอย่างไม่คิดที่จะเช็ดน้ำตานั้นเลย

เวลาผ่านไปไม่รู้เนิ่นนานขนาดไหน แต่สิ่งที่ปลุกเค้าให้ตื่นจากภวังค์คือเสียงร้องของโทรศัพท์ เค้ารีบเช็ดน้ำตาแล้วเดินไปรับโทรศัพท์

" ครับ "

" ทาเคชิ? " เสียงหญิงสาวจากปลายสายดังขึ้น

" คุณเคย์!? "

" ทำไม แปลกมากเลยเหรอที่ชั้นเป็นคนโทรน่ะ "

" เอ่อ...เอ้อ เปล่าๆ แปลกใจน่ะไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนโทรมา "

" หยั่งงี้ทุกทีเลยน่ะ ทาเคชิ ไม่เหมือนเจ้าบ้าฮายาโตะหรอก ที่ไม่เคยสนใจอะไร " หญิงสาวยังบ่นไปเรื่อย คนฟังหัวเราะน้อยๆกับคำตักพ้อของหญิงสาวที่มีต่อแฟนหนุ่มของเธอ แต่เค้าก็รู้ว่าจริงๆแล้วทั้ง 2 คนเข้าใจกันมากขนาดไหน

" ...ก็น่ะทางทาคาสึคิก็คงวุ่นน่าดูเหมือนกัน "

" เอ๋...ทำไมล่ะ? " คนฟังถามเสียงฉงน

" ฮืม? ทาเคชิคุงคงจะยังไม่รู้เรื่องสิน่ะ ก็ไปอยู่ซะไกลเลยนี่น่ะ "

" คาสึมึคลอดลูกแล้ว " ที่นี้สิคนฟังถึงจะอึ้งไปจริงๆ

" คลอดแล้วเหรอ? "

" ใช้ เด็กผู้หญิงด้วยน่ะ ทาคาสึคิน่ะ ดูไม่ตกใจหรือดีใจสักนึด แค่บอกว่า เกิดมาแข็งแรงก็พอแล้ว น่ะ "

" ฮิๆ ก็สมกับเป็นทาคาสึคึคุงน่ะ แล้วทาคาสึคึคุงตั้งชื่อหรือยัง "

" อ๋อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ...ฮึๆ นายคิดว่าชื่ออะไรล่ะ " หญิงสาวต้นสายถามกลับ มันเหมือนกับว่ารู้ๆกันอยู่แล้ว

" อลิส...เหรอ? " ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไป พลางคิดถึงความฝันนั้น

หยั่งงี้เองสิน่ะ ถึงได้บอกว่ามาทักทาย...

หลังจากนั้น 2-3 เดือนทาเคชิถึงจะปลีกตัวมาเยื่ยมพวกทาคาสึคึได้ ชายหนุ่มจ้องมองทารกหญิงน้อยๆที่นอนอยู่เปล

มือน้อยๆนั้นเอื้อม ใบหน้าของทารกอิ่มเอิบไปด้วยความสุข ชายหนุ่มยิ้ม

...แล้วเราก็ได้เจอกันอีกครั้งแล้ว ...

End