คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 10 สัญญาณผิดปกติ ยินดีที่ได้รู้จัก..... 5
“มาไหม ในห้อน้ำ็ไ้ หนูทำใหุ้เอ”
เรายืนเผิหน้าันอยู่ เทเห็นอาารที่นูนึ้นมาเหนือาเ ผมอารม์้ามามาลอเวลาอยู่ับลิน สายาเริ่มไม่ีแล้วเวิเผลอ้อนมเพื่อนแฟนเยเลย เทำลัับมือผมลาูมือให้เินามเธอเ้าห้อน้ำ ผมเินามเธออย่านไร้สิ วามยั่วยวนสะโพเธออี อืม....
แ๊!
เปิประูเ้ามาในห้อน้ำันสอ่อสอ ผมยืนให้เทเล้นลึอาารใ้าเ้วยมือเล็ๆ และเล็บสีแอเธอ เทเป็นานมา ผมอารม์้ามา้วยัปาผ่อนลมหายใำลัะปล่อยัวปล่อยใ มือเทะล้วลไปในาเที่ผมสวมอยู่
ไม่! ไม่! เี๋ยว่อน ผมึมือเธอออไม่ให้ับล้วลไป หน้าผมเลิ้มแบบเ็บอาารไว้ไม่อยู่ ใผมสั่น ัวผม้วย เทึมือัวเอออย่อัวนั่ลุเ่า ผม้มหน้าลมอหน้าอเธอ มือผมับอบอ่าล้าหน้าเอาไว้แน่น นิ้วเล็ๆ อเทำลัะรูิปาเอผมลโบอิ้ เ็เ็เ็ แอร์บัส อีเิ้ล ...... หยุ! เรื่อบินลำนี้อผมเป็นอลิน ผมับหัวเทแล้วผลัออ่อนที่เธอะึาเผม
“เทหยุ! เมาแล้วไปนอนะ” ันหัวเธอออาัวรูิปาเึ้นรีบเินออมาาห้อน้ำเินมาปิเาในรัวว้าสมาร์โฟนับุแรถ
ปั!
ปิประูเินลมาาห้ออลิน ผมำลัทรมานับอาารพวนี้ และหลายเือนที่ผมไม่ไ้นอนับใรเลย ลินเอ็ยั่วผมมาลอ้วยเทอี ถอนหายใปวเนื้อปวัว เหนื่อยไหมเวิผมไ้แ่ถามัวเอมันเหนื่อยมาไม่่ายเลยไม่เย้อมาอทนออารม์เพื่อเ็ที่ไม่รู้ประสามา่อน ผู้หิ้าวเ้าห้อผมไม่เยรอลับไปโยไม่มีรอยสัน
ลินเป็นนแร เธอเป็นนแรในสิ่ที่ผมไม่เยทำ....
ันลืมาึ้นหนัมาลิ่นน้ำหอมุนึ มอูแน และูน้าๆ เทเ้ามาอนไหน ลินไปเปิประูให้อนไหน ันหิว้าว และ่วปวหัวมา้วย ร้อไห้ไปเยอะอ่านหนัสือไปอีเลยเผลอหลับอาะเบลอเินไปเปิประูให้เธอ เทมาห้อลินบาทีอนใล้เ้าอบมานอนอ และมานอนหลับ้วย ัวเหม็นมาเทลิ่นน้ำหอมเทแรมา เธอหลับ และรนอยู่ ันึแนเธอออ
“หาวววว”
หาวอ้าปาว้าลุลมาาเีย ุเวิล ใ่ เหมือนุ้นๆ ว่าเมื่อืนันนอนอเา ิถึเาั อยาุ๊บ้วย ันเินเ้ามาในรัวะหยิบนมิน แ่มอไปยัอ่าล้าานมีผัับเนื้อสัว์วาไว้ หม้อ้มน้ำอี ันทำ้มืเอ้วยวัถุิบในอ่าเหมือนมันะมีไว้ทำ้มื ลอโทรถามุแม่ะลอทำเอู ุแม่บอวิธีทำ และลิน็มั่นใับอในอ่าล้าาน ุเวิลอาื้อมาไว้ให้ เาอบื้ออมาเ็บไว้ให้ในู้เย็น และเียนโน้แปะไว้ลอ
“ิน้วยนะ เ็ี” บาที็นมบาที็ผลไม้ ลินินหมลอมีแ่ออร่อยื้อเอไม่ไ้แน่แพมาบาอย่า ้มืเสร็แล้ว แ่ไม่มี้าว อร่อยี เินไปหาเทที่เีย และเย่าัวปลุเธอ
“เท เท ิน้าว”
“อืม...”
เทยับัวลุึ้นมอหน้าัน และึัวไปอ ลูบหัวเบาๆ ัวเทเหม็นน้ำหอมเหลือเิน
“ุ๊บ”
เทหอมแ้มัน และปล่อยัวันออ เธอึุที่สวมล เพราะมันร่นึ้นมายัท้อน้อย เทลุลาเียเินไปเปิู้เย็นหยิบโ้ออมาื่ม และมานั่ลบนเ้าอี้
“เท มาอนไหน” ันถาม
“เ้า แฟนแให้เ้ามา”
“เอ๋! ุเวิ”
“เออ หยิบ้อนมาที อร่อยไหม อะไรเนี่ย ุปอะไรวะ”
“้มื้ะ”
ันมอูเทที่ำลัิน้มื สสัยนะ เ้ามาันไ้ยัไ อารม์แปลๆ เวลาเทพูถึุเวิล หัวใอันมันแว่ไปมาลอทำให้นึถึรอยยิ้มอนทัู้่ ันว่าันำลัะร้อไห้ ันะเินเ้าไปในห้อน้ำ และล้าหน้าออมาิน้มื
ความคิดเห็น