คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 8 ลอสแอนเจลิสมีแฟนแบบเปิดเผย 3
เผียะ! ฟาเบาๆ ลินสะุ้อนมัวเอแน่นเลย ผมลาปลายไม้ไล้สูึ้นพาายระโปรเธอร่นึ้นมา้วย หยุที่้นา้านหลัอลินเือบเห็น้นแล้ว ัวสั่นหมเลยเ็ี ผมัไม้ลับมาถือไว้ใหม่
“เ็บไหม”
“อ่ะ เอ่อ ไม่่ะ..”
เสียสั่นเียวิอะไรอยู่นะเ็ี ผมยืนึ้นเสมอับลินเอาไม้ในมือสอเ้าไปใ้ท้ายทอย ยเรือนผมสีำสนิทอเธอที่พันันใหู้เป็นทร ลาไล้ไม้ลมาลาหลั ัวเธอยัสั่นอยู่ ัวผม็สั่นนะำไม้ในมือแน่นมา
ผมไล้ไม้ลมาามแนวสันหลัมันิไป่อไม่ไ้เพราะบั้นท้ายที่อนวาเอาไว้ ผมไล้ทำมุมามวามแอ่นอบั้นท้ายที่ผมเยเห็นมันอนไม่มีอะไรมาปิทับ าเธอเริ่มะอยู่ไม่นิ่ ลินำลัะหนีบาสอ้าไว้เ้าหาัน อาารไร้ประสาอเธอระุ้นผมะเหลือเิน ผมฟาไม้ลบน้นเธอเบาๆ
“เผียะ! ”
“อื้อ...” ราเสียวสินะ
ลินส่เสียออมา ผม้มหน้าลเล็น้อยมอใบหน้าเธอที่้มลัปาัวเอแน่น แ้ม็แมา ผ่อนลมหายใัวเอมาว่านี้ไม่ไ้แล้ว ถ้าอาารเธอออมาว่านี้ผมะห้ามใัวเอไม่ไหว
“เ็บไหม” ถามเ็
“มะ มะ ไม่่ะ”
“รอผม่อนนะ ผมะไปอาบน้ำแล้วพาไปินนม ลินอย่าไปแะอที่แวนไว้้าเียเ้าใไหมรับ อย่าไปยุ่ับมัน”
“อ่ะ เอ่อ ่ะ”
ฟู่..... พ่นลมหายใที่ลั้นไว้ออมาาปา่อยยัั่ว นั่ลบนเีย ุเวิลเ้าไปอาบน้ำ ันใเ้นหมเลยนึว่าะโนีแรๆ แ่ไม่ใ่ ันา ันหลั หยึย! รู้สึแปลๆ อนไม้เาหลัโนัว หยึย! ันว่านในร่าายอันำลัลุึ้นพึ่บพั่บใบหน้าร้อนผ่าวไปหม
อธิบายไม่ถูร่าายเหมือนสั่น สั่นแบบรู้สึถึอะไรเหนียวๆ ที่าเั้นในัวเอ้วย ันเอนัวนอนลบนเียเอาแนสอ้าอัวเอเอาไว้แน่น แ้อาารรั่นเนื้อรั่นัวล้ายะเป็นไ้ ันะไม่ไปแะ้อไม้เาหลัอันนั้นอีเ็า
ผมเินออมาาห้อน้ำมอเห็นลินนอนัวออยู่บนเียัวเอ อยาลับเ้าไปในห้อน้ำอีสัรอบ เ็ีมามานอนบนเียอผม าวบริสุทธิ์หมนบนเีย ผมนั่ล้าายเธอที่ำลันอนะแหลับสนิท ยนิ้วเี่ยวเส้นผมให้พ้นแ้ม และเอานิ้วลูบไล้แ้มฝาสีแระเรื่อเบาๆ ยนิ้วเี่ยวถอแว่นออให้ หยิบรีโมมาปิผ้าม่าน และผม็ะึ้นมานอนบนเียเหมือนัน
นอนไม่หลับหรือนอนไม่ไ้มาว่า ลินิ้นเอามือมาอผม สสัยแอร์เย็นเินไป เธอเอาหัวุหน้าแนบอยู่บนหน้าท้ออผมยับัวไม่ไ้ำลัวบุมสิ ทำสมาธิไม่ให้เพ่ไปยัแนอลินที่พาอวามหวั่นไหวหวาเสียวอัวเอเอาไว้อยู่ พาแนพาามาอ ผมไม่ใ่หมอนนะเ็ี มันะแ็เอาไม่นุ่มแน่นอน
“ืม ืม หาววว ืม”
ันเผลอนอนหลับไป หมอนนุ่มมา ะพริบามอูแนัวเอที่ออะไร ันแหนหน้ามอเห็นหน้าุเวิลที่ำลัหลับ
“รี๊”
ร้อใเสียั และผลััวเอออาเา ุเวิลลืมามามอพร้อมึแนันเ้าไปหาัว
“ปล่อย ปล่อยลินนะ”
“เป็นอะไร ุมานอนอผมเอะรี๊ทำไม เราเป็นแฟนันแล้วนะ”
ลินนิ่ไป ผมึแนเธอให้มานอนหนุนแนอัวเอ ิไป่อน เฮ้อ! ผมไม่ไ้หลับำลัฝึสมาธิรับมือับอาารเรื่อบินเิวิฤสั่นไหวอยู่ ลินเยหน้ามอผม อยาูบปาเ็ีสัทีะยี้ให้้ำเลย
“แฟนแบบเปิเผย ทำอะไรันบ้าะ”
นสสัยมวิ้วถาม ผมเอื้อมมือหยิบแว่นมาให้เธอสวม
“อ ูบ ูมือ ให้นอื่นเห็นพาไปเที่ยว้วย” ผมอธิบายพื้นานอารเป็นแฟนให้นที่มวิ้วสสัยฟั
“้อ่วยันทำอะไรไหมะ แบบ่วยันให้เรียนบ”
“ลินผมไม่เ้าใ เปิ ไม่เปิอุ ผมมีเรื่ออยาใหุ้่วย แุ่้อรอไป่อนนะ”
“ลินอายเวลาอยู่ับุ ใ็เ้นแร เมื่อี้อีที่โนไม้เาหลั ลินัวสั่นไปหมเป็นแฟนแบบเปิเผย เล่าให้ฟัไ้ไหมะ”
ผมอเรื่อื่มูำลัเ้มๆ แทนาแฟ ผู้ให่ไปหมแล้ว ผมะอูบเธอ เป็นแฟนแบบเปิเผยอเธอะสอนูบให้ เราไม่เยูบริัันสัที
“ลิน เป็นแฟนแบบเปิเผย ้อูบันนะ อยาูบันไหมรับ”
“ุูบลินหลายรอบแล้ว เราเป็นแฟนันมานานแล้วใ่ไหมะ”
“ลิน! ” ะอใส่เพราะรำา แฟนแบบเปิเผยไม่เปิเผยอลิน
“่ะ ะ”
“อย่าพู เปิไม่เปิอะไรพวนั้น ผมไม่เ้าใ และผมะูบุ! ”
“แฟน.......อู อื้อ .....”
ผมพลิัวึ้นทาบทับัวเธอ ใ้สอแนยันัวเอเอาไว้ับที่นอน ร่อมนิ้นเพราะโนูบ ูบปิปานถามัไ้ ิ้นไปิ้นอยู่ในอ้อมแนผม ทุบผมันหน้าอผม ปาผมูบริมฝีปาอิ่มเม้มเลียเบาๆ ูนึ้นเสีย แว่นลินโนมูผม อาารผม็ออ อืม เ็ีูบไม่เป็นลิ้นเล็ๆ ไร้ทิศทาเอาลิ้นุมาเี่ยวลิ้นผมนี่ ผมยัไม่เปิปาให้ลินไ้หายใ นใ้ร่าเริ่มโอนอ่อนามแรูบผมแล้ว หือ.... ทำไมนิ่ๆ ไป
“ลิน” เรียนนอนหลับาแน่นิ่สนิท
“......”
“ลิน ุสลบไ้ยัไัน”
เธอสลบแว่นเบี้ยวเลย ผมรุนแรไปหน่อยรำาเปิปิอะไรอเธอ ปาลินเ่อบวมแเผยออยู่ ูบเบาๆ อีรอบ และถอแว่นสายาเธอออ
“ัปันะสอนูบให้ไ้ไหมนะ เ็ี” ระิบแผ่วเบาแล้วมูลบนหน้าผานสลบหนึ่ฟอ
ความคิดเห็น