คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : บทที่ 8 ลอสแอนเจลิสมีแฟนแบบเปิดเผย 4
ลืมาึ้นมอเพานห้อมีโมไฟแปลๆ ห้อยลมามันเป็นไฟลูลมๆ สอสามอันสีส้ม ันสะุ้ีัวลุึ้นนั่ มึนหัวลุเร็วไปหน่อย เสื้อผ้าๆ เฮ้อ! ยัอยู่รบ เรามีอะไรันอีแล้วใ่ไหม ันถูเาูบ ูบแบบะินลิ้นเหนื่อยมาหัวสมอมึนาลาย ูบแบบนี้ไม่ไหวาลาย
ผมนั่เล่นเมอยู่บนโฟารอลินื่นมาะพาออไปเินเที่ยว ที่พัผมอยู่ใล้ันับายหาแนามอนิาสวยึ้นื่อที่สุอแอลเอะพาเ็ไปเินเล่น มอเห็นลิน้าวเท้าเินเ้ามาหาผม เธอเินมาอายๆ ัปา อย่าัมันเ็ี เพราะผมอยาะ่วยั
“ลิน หิวไหม ะพาไปเินเล่นายหามีสวนสนุ้วยนะ”
เธอมอหน้าผมะพริบาใส่ แล้วเินึ่วิ่ไปที่ผ้าม่าน เธอหาที่แหวเปิมันไม่ไ้ เพราะผ้าม่านเี่ยวรายาว้อใ้รีโมบัับ ลินเลยใ้วิธี่ายๆ มุลอัวเ้าไปแทน เธอหายเ้าไปอยู่หลัผ้าม่านแล้ว
สวยมาท้อฟ้าสใสริมทะเล ันอยาออไปเินเล่นมุลอผ้าม่านลับออมา หนััผ้าม่านบ้านนรวย
เหว๋ย!
รวบัวเธอมาออนเธอมุออมาาหลัผ้าม่าน ลินทำหน้าเินอายใส่ผม เี๋ยว็ไม่พาไปเินมันหรอเินเล่นน่ะ แอีแล้วหน้า
“ูบไหมะ”
ลินเยหน้า หลับายื่นริมฝีปามาหา อะไระใหู้บ่ายมา ูบไ้เหรอ
“ทำไม ุอยาให้ผมูบ”
“็แฟนันแบบเปิเผย อไ้ ูบไ้ ุเป็นนบอเอ้อูบ้วยไหมะ” ผมถอนหายใยนิ้วีหน้าผา
“เผียะ! ”
“โอ๊ย! ลินเ็บนะ”
เธอผละออาอ้อมอผม เอาสอมือปิหน้าผาัวเอทำผมสับสนับเปิเผยไม่เปิเผยบ้าบออะไรอลิน
“อยาทำมาว่าอ ูบ ผมทำไ้ไหมล่ะ”
“้อทำมาว่านี้้วยเหรอะ เป็นแฟน...”
“ลิน! ”
“ะ”
“อย่าพู อย่าถาม เราเป็นแฟนัน ใรถาม็บอเาไปแบบนี้ ผมเป็นแฟนุบันอยู่ที่เหลือผมัารเอ”
“เอ่อ ่ะ”
“ไป! สวมรอเท้าะพาไปเินเล่น”
โนุอีแล้ว เ็บหน้าผามาีมาทำไม ละไม่ถามแล้ว็แ่ไม่รู้เพิ่เยมีแฟนนที่สอเอ นแรุยันแ่เรื่อเรียน ไม่เยอไม่ไู้บ ับมือัน็ยัไม่เยเลยแ่ทำรายาน้วยัน แล้ว็เลิันอนเรียนบ ันยัอยู่เลยอนเาบอว่าเลิเป็นแฟนันแล้วนะ เราสอบผ่านแล้ว อืม ็แ่นั้นุเวิลใร้ายมา
ายหาแนามอนิา 3:30 p.m.
ันไม่เยมาที่นี่ ทะเลสวยมาะลับไปเสิร์ูเิลูายหานี้ ุเวิลไม่ไ้เอาโทรศัพท์ลินมา เาใ้ปาาลบไม่ออเบอร์ัวเอไว้ที่แนลินลัวหลันนเพียบเลยหลแน่นอน ันไม่มีเินไม่มีโทรศัพท์้วย ุเวิลสวมหมวเสื้อยืแนบัวสีาว าเาสั้น รอเท้าแะมอเห็นุเวิลไ้่ายมา เพราะัวสูให่เทอะทะเ่นมาเลย่ะุเวิล
บาทีารบเ็ผมอา้อปรับัวมาึ้นว่าเิม ผมื้อสายไหมให้ลินไปอันหนึ่เินถือวิ่ร่อนไปทั่ว วิ่ไป
“อย่าวิ่ เี๋ยวล้ม” หันมายิ้มให้ผม ยับแว่นอารม์ีเินมั่วเลย นเพียบ ไม่น่าพาลมาน่าเอาไม้ลมา้วย พาเ็มาเลี้ยิผิมามอเธออยู่ อาาศีนเลยเยอะ ถัออไปเป็นสวนสนุ ถ้ามืะมีไฟ สวยมาอนเปิไฟ ิ้าอันให่ะพาเ็ไปนั่ ผมเียนเบอร์ให้ไปแล้ว ถ้าหลให้เรียยามายฝั่นที่นั่อยู่บนหอสัเาร์เาะามผมให้
“มานี่ ลิน”
“ลิน! ” ะโนเรียเธอที่วิ่ออห่าสายาห่าเินลัวะพลัหลัน
“เบบี๋ ุไม่บินเหรอ” หันหน้าามเสียเรีย ผู้หิสันที่เยเป็นอผม เธอสวมเสื้อล้าม าเาสั้นเินเ้ามาหา
“ไม่”
“เบบี๋ ริ้าอยาโนุฟาไปไหม เห็นหน้าุแล้วอยา ิถึเราสอนบนเีย”
“ไม่ ผมไม่ยุ่ับุแล้ว ไป ไปไลๆ เลย”
“ใร้ายไม่เปลี่ยนเลยนะุัปัน อริ้าูบหน่อยนะะ”
“ไม่” บอเธอที่ยัพยายามลูบแ้ม ลูบหน้าอสอมือผมล้วระเป๋าาเัวเออยู่ มอเห็นลินำลัวิ่มา เธอเห็นอีผู้หิอผมบไหล่ผมอยู่ ลินยืนนิ่สนิทเลย เธอยอมเินเ้ามาหาผมับริ้าแล้ว
“นนี้ แฟนลินนะ”
“ฮ่าๆ ” ผมหัวเราะัวอับอาารอเ็รหน้าหลุำับวามริัอลินไม่ไ้
“หนูหวัเลยนะ แฟนเหรอนึว่าพ่อับลูสาว”
“ไป ริ้า ไป ลับไปไ้แล้ว เะะ”
ผู้หิื่อริ้าเธอเินมาหาันหลัาุเวิลสลัเธอออาแน สายาเธอมอลมายัันน่าลัวมา
“อย่ามาแร อีหนู” เธอพูใส่หน้าแล้วเบียไหล่เินาไป ันย่ำเท้า้าวเ้ามาหาุเวิลมายืน้าเาแล้วแหนหน้าึ้น
“ลิน บอเธอไปแล้วว่าลินเป็นแฟนุ”
“รับๆ ผมไ้ยิน” ำลัลั้นำับอาารอเธอ ล้ามานะไปบอริ้าแบบนั้น ลิน้อสอนอีเยอะ ผมะเ้าใเธอให้มาๆ เธอเหมือนลูนเพิ่ฟัออมาาไ่
“ฮ่าๆ ” ุเวิลมอหน้ายมือลูบหัวันแล้ว็หัวเราะออมาเสียัลั่นมันมีอะไรน่าำรไหน
“ลิน ูบผมหน่อย” เธอเย่เท้าึ้นมาหอมแ้มแทนูบ
“ลินอาย ูบันในบ้านพอนะะ”
“ล รับ”
อยาโทรหาเท ถามเทหลายเรื่อเลย แฟนแบบเปิเผยอี ุเวิลไม่ไ้ให้ำอบอะไรันะถามเท และบอเธอว่ามีแฟนแล้ว
ความคิดเห็น