Extraordinary ordinary - ธรรมดาที่แสนพิเศษ

หลังสงครามจบ แน่นอนแฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นฝ่ายชนะ แต่มันก็ไม่ได้มีความดีใจเลยเพราะเราทุกคนค่างก็เสียเพื่อน พี่น้อง ครอบครัวไปกับสงครามครั้งนี้ พวกเขาต่างสละชีวิตเพื่อหยุดสงคราม ทุกคนต่างเสียใจกับการจากไปของคนในฮอกวอตส์ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวพวกเรา ไม่มีใครเอ่ยพูด ไม่มีใครดีใจ ไม่มีใครส่งเสียงทุกคนต่างนิ่งเงียบเพื่อไว้อาลัยให้กับคนที่จากไปและอยู่กับตัวเอง

แน่นอนเธอยังคงเรียนต่อไปในชั้นปี 7 แม้ว่าฝ่ายเธอจะชนะแต่ก็ไม่ทำให้เธอนึกดีใจได้เลยไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอพยายามอย่างหนักเพื่อรักษาบริษัทที่พ่อแม่ของเธอสร้างขึ้นมาเพื่อเลี้ยงดูเธอเพราะพวกเขารู้ว่ามันยากแค่ไหนกับการเลี้ยงดูแม่มดที่ต้องซ้อนพลังตลอดเวลา แน่นอนก่อนสงครามจะเริ่มเธอได้มาลบความทรงจำของพ่อแม่เธอก่อนที่เธอจะไป นั้นทำให้เธอเสียพ่อแม่ของเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

สงครามที่จบลงราวกับเทพแอรีสพอใจกับละครฉากใหญ่ที่ได้ลงโทษเหล่าผู้วิเศษที่ทั้งหยิ่งผยองและทะนงตัว เมื่อเธอเรียนจบปีสุดท้ายเพียงคนเดียวของสามเพื่อนร่วมทางของเธอที่ไปเข้าหน่วยมือปราบมารของกระทรวงและขึ้นเป็นหัวหน้าหน่วยมือปราบมารเพียง 3 ปีเท่านั้น 

ใครหลายคนคงสงสัยระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเรา ว่าฉันยังไงก็ต้องลงเอ่ยกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กชายผู้ปราบจอมมารหรือรอน วิสลีย์ มือปราบมารคนเก่ง แต่ไม่.. ไม่ใช่ พวกเราผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันและเรารู้จักกันดีมากเกินไป เราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้พวกเราเป็นเหมือนครอบครัว

แฮร์รี่ให้ความรู้สึกเหมือนกับลูกชาย แน่นอนแฮร์รี่เองก็รู้สึกแบบนั้นเขาบอกว่าฉันให้ความรู้สึกเหมือนลิลลี่แม่ของเขามากแค่ไหน รวมถึงรอนแม้เราจะเคยลองดูใจกันแต่เราต่างก็รู้ว่ามันไม่ใช่เราสองคนเหมือนพี่น้องกันมากกว่า แน่นอนพวกเขาต่างมีครอบครัวและแยกย้ายกันไปแล้ว

Draco Malfoy 

- No matter whet happens I'm on your side -

- ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ -

Hermione Granger

- No body is coming save you, get up -

- ไม่มีใครมาปกป้องคุณหรอก ลุกขึ้นมาด้วยตัวเองเถอะ -

---

จงจำไว้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ