เกียร์ที่หายไป

เนื้อเรื่อง

เกียร์ที่หายไป
(The Lost Gear)

by Qua'Os

...ความทรงจำนั้นพร่าเลือน...

  เขายืนนิ่งๆอยู่ตรงนั้นมานานเท่าไร ไม่อาจรู้ได้ แต่ที่เขารู้แน่นอนคือ เขา และอีกหลายสิบคน มายืนเรียงกัน ณ สองฝั่งของเส้นทางที่ดูเหมือนจะทอดยาวไปสู่ความมืดมนไร้ที่สุด เพื่อรอสิ่งใด
  สายตาของทุกคน เหลือบมองไปยังบันไดสุดปลายทาง ซึ่งเป็นจุดเดียวที่มีเสียงดังอยู่แทบตลอดเวลา หลายคนขยับตัวด้วยความอึดอัด

...จนกระทั่ง...

  เงาร่างของมนุษย์ ปรากฏขึ้น จากความสับสนอลหม่านข้างล่างนั้น
  ...และเมื่อขบวนแถว ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปอย่างเชื่องช้าเต็มที อะไรบางอย่างก็เริ่มก่อรูปขึ้นในห้วงความคิดของเขา ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ได้พุ่งไปตามทาง ที่เขาเคยเดินผ่านมาก่อนเมื่อครั้งอดีต แล้วจับเอาวัตถุ 3 ชิ้น มาสู่มโนภาพ...

ชิ้นหนึ่ง คือ "เกียร์" สัญลักษณ์แห่งพลัง ที่หมุนขับดันสรรพสิ่งให้เคลื่อนไปข้างหน้า เขาเคยมีมันสวมใส่ไว้ที่คออย่างสม่ำเสมอ

แต่วันนี้ เกียร์ของเขาไปอยู่ที่ไหนกัน?

เหมือนกับว่า รูกลมกลางพื้นผิวชิ้นโลหะที่ส่องประกายใต้แสงไฟสลัวนั้น เป็นหน้าต่าง...
ในชั่วพริบตาที่กระแสความคิดพุ่งทะลุผ่านเข้าไป ความทรงจำที่เจ็บปวด ก็ถูกดึงออกมาให้เห็นอย่างแจ่มชัด...อีกครั้ง

วันนั้น...เธอ...ยืนอยู่ต่อหน้าเขา มีคนๆนั้นเคียงข้าง...บ่วงเชือกลื่นหลุดไปจากมือที่อ่อนแรง เกียร์นั้นตกลงสู่พื้นดิน...
"ขอโทษนะ...ถ้าบางทีเราพูด หรือทำอะไรให้เข้าใจผิดไป ที่จริง เราก็ดีใจ ที่เธอมีความรู้สึกกับเราเป็นพิเศษ"
 "แต่ว่า...ให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะนะ"
 "ไม่เป็นไร" เขาฝืนยิ้ม "เราเข้าใจดี..."

...มันก็แค่...ความทรงจำ...

ณ เวลานี้ เขานั่งอยู่บนโขดหินอย่างเดียวดาย
หากมองผ่านๆ...ก็ยังเป็นคนเดิม แต่ ประกายตาคู่นั้น บ่งบอกว่ามีบางสิ่งเปลี่ยนไปแล้ว
อีกครั้ง ที่เขาได้ค้นพบคนที่อยากจะมอบความรู้สึกดีๆ ให้...ด้วยอะไร ดอกไม้งั้นรึ? มันจะอยู่ได้สักกี่วันกัน...หรือว่าจะเป็นบทเพลงที่หวานซึ้ง ที่แทนใจของเขาได้...
ทั้งหมดนั้น มีคุณค่าเทียบไม่ได้เลยกับเกียร์ ที่ได้มาด้วยความยากลำบาก และเป็นความภาคภูมิใจของพวกเขาทุกคน...ถ้าเขายังมีมันอยู่ เขาก็พร้อมที่จะนำไปมอบให้กับเธอ แม้จะเสี่ยงกับการถูกปฏิเสธ หรือการที่เกียร์จะถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี...เพียงแค่มีความหวังว่าเธอจะรับ และเก็บรักษามันเอาไว้...เท่านั้นเอง

ถ้าเพียงแต่...เขายังมีมันอยู่...
ก้อนหินก้อนหนึ่ง ถูกจับขว้างขึ้นไปในอากาศ มันลอยอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะตกลงกระแทกพื้นดินและกระดอนออกไป
เขามองไปยังหลุมเล็กๆ ที่เกิดขึ้น เหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่...เนิ่นนาน

หลังจากนั้น ก็ไม่มีเงาของเขาอยู่ที่นั่นอีก
ห่างออกไปไม่มากนัก เขากำลังมุ่งหน้าเดินไปอย่างไม่หยุดยั้ง พร้อมหนังสือเล่มเล็กๆ ที่ดูเก่าโทรมเพียงเล่มเดียวในกระเป๋าเสื้อข้างซ้าย

แทรกไว้ ด้วยรูปของเธอคนนั้น...

...ภาพของตะวันที่กำลังลับขอบฟ้า ลุกแดงอยู่ในดวงตา