นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด ตอนที่5

เนื้อเรื่อง

หัวข้อ : นายปากร้าย กับ ยัยปากจัด(ตอนที่ 5)

ส่งให้เพื่อน quote vote

---

ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากที่ได้เกิดเรื่องราวต่างๆมากมายในบ้านของนายเดย์ แล้วที่สำคัญนายเดย์ดันไปหอมแก้มยัยเรียวอีกด้วย ปากก็ว่าเพราะแก้แค้น (แต่จิงๆแล้ว เหอๆๆ) แถมทั้ง 2 ยังขู่อาฆาตกันอีก เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปไปติดตามกันต่อเลยดีกว่าเนอะ

Q u o t e : ประจำตอน

ทำไมบางคนถึงได้ยอมเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า กับความรักที่ไม่สมหวัง ผิดกับบางคนที่ไม่เคยเจ็บเพราะความรัก แต่กลับกลัวการผิดหวัง

ในขณะที่นายโอมขับรถไปส่งยัยเรียวที่บ้าน นายโอมก็ชวนคุยต่างๆนาๆ

"เออ! นี่เรียว เดย์กับเรียวดูสนิทกันดีเนอะ"

"สนิทหรอ! นายเดย์อะไรนั่นน่ะ กวนประสาทเป็นบ้า ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ" ยัยเรียวพูดแล้วก็นึกถึงเรื่องที่นายเดย์ทำกับยัยเรียว

"ไม่หรอก! เดย์มันนิสัยดีจะตาย เอาไว้ลองเรียวรู้จักมันมากกว่านี้ เรียวก็รู้เองแหละ"

"ไอ้เดย์เนี่ย หญิงติดตรึมเลยนะ แต่ไม่เห็นมันเอาใครเป็นแฟนสักคน สงสัยต้องเป็นเหมือนเรียวแน่เลย" นายโอมพูดพลางมองหน้ายัยเรียว

"เหมือนเรียว! เหมือนยังไง โอมพูดดีๆนะ" ยัยเรียวค้อนใส่

"ก็! ตรงที่ ไม่ยอมมีใครสักทีไง ตั้งแต่โอมคบกับเรียวมายังไม่เคยเห็นเรียวคบใครเลยนิ ทั้งๆก็มีคนมาจีบตั้งเยอะ"

"เห้อ! ทำไมบางคนถึงได้ยอมเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า กับความรักที่ไม่สมหวัง ผิดกับบางคนที่ไม่เคยเจ็บเพราะความรัก แต่กลับกลัวการผิดหวัง" นายโอมหันไปถามยัยเรียว

"เรียวไม่ได้กลัวนะ แค่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจไง อีกอย่างเรียวปากหมาขนาดนี้ใครจะมากล้าจีบเป็นแฟน เนอะ 555" ยัยเรียวทำทีเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน

"ไม่เห็นจิงเลย! เรียวออกจะน่ารักนะ"

"ก็น่ารักกับโอมคนเดียวแหละ เพราะโอมน่ารักกับเรียวเสมอเลย" ยัยเรียวตอบนายโอมด้วยสีหน้าแจ่มใส นายโอมได้แต่อมยิ้ม จนมาส่งยัยเรียวถึงหน้าบ้าน

"อย่าลืมกินยานะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สบาย รีบนอนล่ะ" นายโอมเตือนยัยเรียวก่อนเข้าบ้าน

"จ้า! ขับรถดีๆล่ะ ผันดีนะ บะบาย แล้วเจอกัน" ยัยเรียวโบกมือลานายโอมแล้วก็เดินเข้าบ้านไป

หลังจากวันเกิดนายคิงวันนั้น ยัยเรียวก็ยังไม่เจอหน้านายเดย์อีกเลย นี่ก็ผ่านมาตั้งอาทิตย์นึงละ

"แค่เป็นเทอที่เป็นตัวเทอแค่นั้นพอ " เสีบงโทรศัพท์ยัยเรียวดังขึ้น

"หวัดดีจ๊ะ ดิว" ยัยเรียวทักน้องดิว เป็นน้องที่เจอกันที่โรงเรียนสอน การร้องและการเต้น

"พี่เรียว! วันนี้พี่เรียวจะไปลงคอร์สใหม่มั๊ยคะ"

"พี่ก็กะว่าจะไปลงอยู่นะ แต่คงเปลี่ยนแนวมาลงเป็นคอสร์สอนเต้น ฮิพ แทนอะ"

"หรอคะ! งั้นดีเลย มาลงพร้อมกันนะ ดิวก็ว่าจะลงอยู่เหมือนกันเลยลองโทรมาถามพี่เรียวดูก่อน ไม่ได้เจอกันตั้ง 1 เดือน คิดถึงพี่เรียวจังเลย"

"จ้า! พี่ก็คิดถึง ว่าแต่จะลงวันไหนล่ะ"

"วันนี้ พี่เรียวว่างรึเปล่าคะ"

"ว่างจ๊ะ! แต่จะเอาวันนี้เลยหรอ"

"คะ! นะๆๆมาให้ได้นะคะ เดี๋ยวดิวหรออยู่ในโรงเรียนนะคะ บะบาย" แล้วยัยดิวก็วางหูไป

"แค่เป็นเทอที่เป็นตัวเทอแค่นั้นพอ" เสียงโทรศัพท์ยัยเรียวดังขึ้นอีกแล้ว

"จ้า! พี่กำลังแต่งตัวแล้วจะไปหานะ" ยัยเรียวรีบพูดเพราะคิดว่าเป็นยัยดิว โดยที่ไม่ได้ดูเบอร์เลย

"โอ้โห! คิดถึงพี่ขนาดนั้นเลยหรอจ๊ะ น้องเรียว ไม่เจอกันแค่ อาทิตย์กว่าๆแค่นั้นเอง" เสียงผู้ชายปริศนาพูด

"นี่! นายเป็นใคร แล้วใครคิดถึงนาย ไอ้บ้า โรคจิต โทรผิดละ" ยัยเรียวกำลังจะกดวาง

"อะๆๆๆ อย่าพึ่งวางนะครับ แหม! แค่นี้ก็จำคนที่หอมแก้มไม่ได้แล้วหรอจ๊ะ" ยัยเรียวถึงกลับตกใจทันที

"นายเดย์! นายเอาเบอร์ฉันมาได้ไง ใครให้ แล้วโทรมาทำไม มีธุรอะไรไม่ทราบ" ยัยเรียวใส่เป็นชุด

"โอ้โห! ถามทีละข้อสิจ๊ะ พี่ตอบไม่ทัน"

"ใครเป็นน้องนายไม่ทราบ!"

"นี่เทอ! ฉันเป็นพี่เทอตั้ง 2 ปีนะ แต่! ไม่เป็นไรจ๊ะ สำหรับน้องเรียวจะให้พี่เป็นอะไรพี่ก็ยอมได้เสมอ"

"ไอ้บ้า! นี่เมื่อไหร่นายจะเลิกยุ่งกับฉันเนี่ย"

"อืม! เดี๋ยวขอเวลาคิดก่อนนะ... คงไม่มีวันนั้นอะจ๊ะ เพราะพี่จะยุ่งกับน้องเรียวไปอย่างนี้เรื่อยๆ" นายเดย์ยังกวนประสาทไม่เลิก

"หรอคะ! พี่เดย์"

"พี่เดย์! หรอ แหม ในที่สุดน้องเรียวก็ยอมพูดเพราะกับพี่สักที ดีใจจังเลย"

"คะ! เรียวเป็นห่วงพี่เดย์จังเลยคะ พี่เดย์เอาเกลือสักถุงมั๊ยคะ เผื่อมันจะทำให้พี่เดย์ดีขึ้น"

"เกลือ! เอามาทำไมจ๊ะ อ๋อ! หรือว่าพี่หวานเกินไปเลยจะเอาเกลือมาลดความหวานของพี่เดย์ใช่มั๊ยจ๊ะ"

"ป่าวคะ! เรียวแค่สงสัยว่าพี่เดย์คงขาดไอโอดีน เลยทำให้พี่เดย์เป็นโรค เอ๋อ! พูดจาไม่รู้เรื่องต่างหาก 555 แค่นี้นะคะ พี่เอาเวลาที่เหลืออยู่อันน้อยนิดไปหาเกลือกินดีกว่านะคะ มันอาจจะช่วยให้พี่ดีขึ้นมาบ้างก็ได้" พูดจบยัยเรียวก็วางหูทันที

"นี่! เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ฮัลโหล! ๆ ยัยบ้า กล้าวางหูใส่เราหรอ รู้จักเดย์นายไปซะแล้ว"

"นี่! ไอ้เดย์ มิงจะจีบยัยปากจัดนั่นจริงๆหรอวะ จะไหวหรอมิง คนอะไรน่ารักก็จริงแต่ดุเป็นบ้าเลยวะ" นายอามพูดขึ้น

"แต่กุคิดว่า อย่างไอ้เดย์มันต้องได้แบบนี้แหละ ถึงจะดี เหอๆๆ " นายแฮรี่เสริมทันที

"แต่กุว่ายากวะ! วันนั้นมิงไม่ได้ฟังที่ไอ้คิงมันเล่าให้ฟังหรอไง" นายอามแย้งขึ้นมา

"พูดไรวะ!" นายเดย์ถามนายอาม

"ก็ตั้งแต่คบยัยเรียวมา 2 ปี เนี่ย ยัยนี่ไม่เคยมีแฟนเลยนะเว้ย พวกไอ้คิงกับเพื่อนๆมันเนี่ยเคยจีบยัยเรียวมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่มันบอกว่าถ้ายัยเรียวผมไม่ยาวและไม่มีหน้าอกนะ เหมือนผู้ชายเลยวะ 555" นายอามเลาให้เพื่อนฟัง

"เหมือนยังไงวะ! กุว่าหน้าเรียวหวานจะตาย" นายแฮรี่พูดขึ้นมา

"ใช่! หน้าหวานก็จริง ถ้ายัยนั่นไม่อ้าปากพูดนะ อยู่เฉยๆเนี่ยยัยนั่นดูน่ารักมาก เข้าไปนั่งอยู่ในใจพวกไอ้คิงมันเลย แต่พออ้าปากพูดเท่านั้นแหละ มิงเอ้ย! 555 กระเด็นออกมานอกใจทันที" นายอามเล่าแล้วหัวเราะใหญ่

"ทำไมวะ! ยัยนั่นปากเหม็นหรอไง" นายเดย์ถาม

"ไอ้บ้า! ไม่ใช่ปากเหม็นเว้ย แต่ปากหมาอะดิ พวกไอ้คิงบอกว่ายัยเรียวเนี่ย ปากจัดโคตรๆ ไม่ต้องคิดไรมาก ดูจากที่ทุกครั้งที่พวกเราเจอยัยนั่นดิ มีครั้งไหนที่ไม่โดนด่าวะ" นายอามเล่าต่อทันที

"กุว่ามิงคิดมากวะ! พวกเราหาเรื่องยัยเรียวก่อนประจำ ถ้าเค้าด่ามันจะแปลกอะไรว่ะ" นายแฮรี่เข้าข้างยัยเรียวสุดๆ

"นี่มิง! จะเข้าข้างยัยนั่นมากไปแล้วนะไอ้แฮรี่" นายอามเริ่มฉุน

"เอ้ย! แล้วพวกมิงจะทะเลาะกันทำไมเนี่ย กุก็แค่อยากลองจีบดูเล่นๆ อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะมีอะไรดีเหมือนปากมั้ง" นายเดย์ยิ้มที่มุมปาก

"แล้วแต่มิงเหอะ! แต่ถ้าจะทำไรก็คิดให้เยอะๆนะมิง เพราะยังไงยัยนั่นก็เพื่อนไอ้คิง ก็เหมือนเป็นเพื่อนเรา อย่าทำอะไรที่ต้องให้เสียเพื่อนเป็นพอ" นายแฮรี่พูดจบแล้วก็เดินไป

"กุว่า ไอ้แฮรี่แมร่งต้องชอบยัยเรียวแน่เลย" นายอามพูดแล้วมองตามหลังนายแฮรี่ไป

"กุว่ามิงคิดมากไปล่ะ! มันก็เป้นของมันแบบนี้มาตั้งนานแล้ว กุไปดีกว่า" แล้วนายเดย์ก็เดินออกมา

"เออ! ดี ทิ้งกุกันให้หมด" นายอามตะโกนไล่หลังมา

ยัยเรียวรีบแต่งตัวแล้วก็มาถึงที่โรงเรียนสอนเต้นทันที เมื่อเข้ามาเค้าก็เห็นยัยดิวนั่งรออยู่ตรงข้างหน้าแล้ว

"โทดทีนะ! ดิว มาช้าไปหน่อยพอดี มีพวกโรคจิตโทรมาน่ะ" ยัยเรียวนึกถึงหน้านายเดย์ก็โมโหขึ้นมา

"หรอคะ! มันทำอะไรพี่เรียวหรือเปล่าคะ" ยัยดิวถามด้วยความเป็นห่วง

"อ๋อ! เปล่าหรอจ๊ะ พี่ว่าช่างมันเถอะ ไปลงสมัครดีกว่า" แล้วยัยเรียวก็จะเดินไปสมัคร แต่ยัยดิวดึงแขนไว้

"เดี๋ยวคะ! รอพี่ของดิวก่อนนะ เค้าจะมาสมัครเรียนร้องเพลงกับเพือนเค้าน่ะคะ"

"ได้! แล้วเมื่อไหร่จะมากันล่ะ" ยัยเรียวหันไปถาม

"นั่นไงคะ มากันแล้ว" ยัยดิวตระโกนซะเสียงดังเลย

"พี่เดย์ ทำไมมาช้าจัง ดิวรอตั้งนานแน่ะ" ยัยเรียวที่ยืนหันหลังอยู่พอได้ยินชื่อนายเดย์ก็หันมาทันที

"เอ้ย! นี่นายอีกแล้วหรอ"

"อ้าว! น้องเรียวนี่เอง แหม! โลกนี้มันกลมๆๆจริงๆเลยนะคร้าบ...น้องเรียว"

"อ้าว! นี่พี่ 2 คนรู้จักกันแล้วหรอคะ" ยัยดิวถามเพราะ งง

"รู้สิจ๊ะ! นี่ก็ว่าที่แฟนของพี่ไง" นายเดย์แนะนำยัยเรียวให้น้องตัวเองฟัง

"แฟนหรอคะ! นี่พี่เรียวเป็นแฟนกับพี่เดย์หรอคะ ตอนไหนอะ ดิวรู้จักพี่เรียวมาตั้งนานยังไม่เคยรู้เลย"

"ไม่ใช่จ๊ะดิว! พี่ดิวอะมั่วละ ใครมันจะบ้าไปเอาคนแบบนี้มาเป็นแฟน"

"อ้าว!" ยัยดิวทำหน้าประมาณว่า นี่พี่กุนะ

"พี่ 2 คน ทะเลาะกันหรอคะ" ยัยดิวถามต่อเพราะ งง ที่อยู่ๆ 2 คนนี้ก็เข้ามาทะเลาะกันเลย

"ป่าวจ๊ะ! พี่แค่คิดว่าถ้าเราอยู่ห่างๆกันไว้น่าจะดีกว่า" ยัยเรียวตอบพร้อมหันไปมองหน้านายเดย์

"ดิวขอเถอะนะคะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ พี่เรียวคะ ยังไงนี่ก็เป็นพี่ชายของเรียวนะคะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ ส่วนพี่เดย์ ดิวก็รักพี่เรียวเหมือนพี่สาวแท้ๆเหมือนกัน ถ้าพี่เดย์ทำให้พี่เรียวโกดอีกนะ ดิวจะ" ยังไม่ทันที่ยัยดิวจะพูดจบนายเดย์ก็สวนขึ้นมาทันที

"ไม่ต้องห่วงจ๊ะน้องรัก!" แล้วนายเดย์ก็เดินไปกระซิบยัยดิวว่า...

"ช่วยพี่จีบ พี่เรียวหน่อยนะน้องรัก แล้วอยากได้อะไรพี่จะให้หมดเลย"

"แน่ใจ!" ยัยดิวถามพี่ชายตัวเอง

"แน่นอน!" นายเดย์ยิ้ม

"ได้คะ! เพราะดิวก็อยากให้พี่เรียวเป็นแฟนกับพี่เดย์เหมือนกัน" แล้ว 2 พี่น้องก็ยิ้มให้กัน

"นี่! 2 คนนี่ทำอะไรกัน วางแผนอะไรกัน ห๊า!" ยัยเรียวถามด้วยความสงสัย

"ป่าวคะ! เออ ดิวว่าเรารีบไปลงสมัครกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวคนจะเต็มหมดซะก่อน" ว่าแล้วยัยดิวก็ดึงมิงนายเดย์และยัยเรียวไปที่เค้าน์เตอร์ ยัยเรียวรู้ถึงชะตากรรมที่กำลังจะมาถึง โอ๊ย! พระเจ้าทำไมไม่สร้างโลกให้มันเป็นรูปสี่เหลี่ยมหรือสามเหลี่ยมก็ได้ จะได้ไม่เจอนายนี่ กรี้ดดดดดด!!! ชีวิตฉัน

ตอนต่อไปมาดูกันว่ายัยดิวน้องสาวสุดที่รักของนายเดย์จะช่วยเป็นกามเทพได้สำเร็จหรือเปล่า แล้วนายเดย์จะจีบยัยเรียวด้วยวิธีไหน มาช่วยกันเอาใจช่วยให้ 2 คนนี้ ร่วมหอแล้งลงโลง ไปเลยดีกว่าเนอะ เหอๆๆ

ป.ล ตอนที่ 5 นี้อาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา เพราะว่า...คิดไม่ออก เหอๆเด๋วไม่แน่ตอนหน้าจบแมร่งเลย เหอๆๆ เอาแบบรถคว่ำตายทั้งเรื่อง สะใจ!!! อิอิ