ฮูหยินบ้านนากับคุณชายต้องสาป

“ตื่นแล้วหรือ”หงเวยที่เห็นเปลือกตาของมี่เจินเปิดขึ้นมามองตน เขาก็ได้เอ่ยถามพร้อมกับทำท่าคล้ายจะเข้ามาช่วยพยุงนางลุกขึ้น แต่แล้วเขาก็หยุดมือลงกลางคัน แล้วกลับไปนั่งกอดอกมองมาที่นางด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“มีอะไรหรือเจ้าคะ”มี่เจินที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งได้อย่างมั่นคงแล้วจึงได้หันไปเอ่ยถาม หงเวยด้วยสีหน้าสงสัย

“คะคือ”หงเวยที่กลัวว่ามี่เจินจะตั้งท้องลูกของเขา เขาจึงได้คิดที่จะมอบยาห้ามครรภ์ให้กับมี่เจิน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหน เขาจึงได้แต่อึกอักอยู่อย่างนั้น

“ยาอะไรหรือเจ้าคะ”มี่เจินที่เห็นว่าสายตาของหงเวยเอาแต่มองมาที่นางสลับกับถ้วยยาที่วางอยู่ข้างหัวเตียงอย่างลำบากใจ นั้นจึงทำให้นางเอ่ยถามออกไปด้วยสีหน้าสงสัย

“เอ่อ คือ”หงเวยที่ไม่กล้าบอกมี่เจินออกมาตรงๆ เอ่ยอย่างตะกุกตะกัก

“หรือว่าจะเป็นยาห้ามครรภ์หรือเจ้าคะ”มี่เจินที่ขบคิดอยู่นาน จึงได้เงยหน้าขึ้นไปถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพราะหงเวยคงไม่มีทางเอายาบำรุงมาให้นางหลังจากผ่านค่ำคืนอันเร้าร้อนมาด้วยกันอย่างแน่นอน

“มันเป็นเช่นที่เจ้าเข้าใจ”หงเวยเอ่ยตอบพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด

“เช่นนั้นก็ขอบคุณเจ้าค่ะ เพราะหากท่านไม่นำมาให้ ข้าก็ต้องถ่ออกไปหาซื้อมาต้มดื่มเองอยู่แล้ว ท่านก็อย่าได้รู้สึกผิดกับเรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ไปเลยเจ้าค่ะ”มี่เจินเอ่ยพร้อมกับผายมือขอถ้วยยาจากหงเวยที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากตนด้วยรอยยิ้มบาง

“ขอบใจเจ้ามากที่เข้าใจข้า”หงเวยเอ่ยพร้อมกับมองไปที่มี่เจินแล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่สตรีตรงหน้ายอมกินยาห้ามครรภ์โดยง่าย