ตราบาปตีทะเบียน

       

              

               กิตติกร พลภัคภูมิ "แสง" (35) 

               ลูกชายบุญธรรมของพ่อเลี้ยงเขมราชผู้ทรงอิทธิพลเกือบทั้งหมดในภาคเหนือ จึงไม่แปลกที่เขาจะมีอำนาจสั่งใครก็ได้ตามใจแม้แต่ดลฤชา ผู้หญิงที่เขานำมาเป็นภรรยาจนใครๆต่างก็อิจฉาแต่สำหรับเธอแล้วชีวิตแต่งงานก็ไม่ต่างอะไรจากนรกบนดินเพื่อให้เธอยังตระหนักอยู่เสมอว่าตัวเองยังคงมีลมหายใจ

               ดลฤชา  เพชรรัตนากุล "หนูชาช่า" (21)

               โลกทั้งใบมันเปลี่ยนหมุนไปชั่วข้ามคืน เขาคือคนที่จะเปิดโลกของเธอให้ดำดิ่งลงสู่ขุมนรกที่เรียกว่าจิตใต้สำนึกความเป็นมนุษย์ในทุกเมื่อเชื่อวันทำให้ชีวิตเธอเหมือนตายทั้งที่ยังมีอารมณ์ความรู้สึกและ....จิตวิญญาณ

               ดลกาล เพชรรัตนากุล "หนึ่ง" (39) 

               ทายาทคนเดียวของไร่ชาต่อให้น้องสาวต่างแม่จะน่ารักแค่ไหนแต่ใจเขาคงไม่อ่อนระทวยให้เธอได้ง่ายๆเพราะสิ่งที่แม่เธอทำกับแม่ของเขามันหนักหนาเกินกว่าจะให้อภัย

               รญาพร เพชรรัตนากุล "บี" (37) 

               แม่เลี้ยงแห่งไร่ชาจันทร์กระจ่าง แม้จะวางตัวให้นิ่งเฉยเพียงใดแต่ใจคงไม่อาจนิ่งได้หากยังเห็นมีดแหลมคมที่คอยทิ่มแทงอกของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่อให้ต้องทำอะไรที่จะช่วยลูกหลุดพ้นจากขุมนรกนั่น เธอพร้อมที่จะทำทุกทาง

               วิเวียน วงศ์สถิต (33)

               ภรรยาเก่าของดลกาลเพราะคิดว่ารักนั่นมั่นคงสุดท้ายทั้งเขาและเธอก็ต้องผิดหวังจนมาสู่ทางแยกอย่างที่คนทั้งคู่ไม่ทันเตรียมใจ ในเมื่อไม่ใช่ก็ไม่มีสิ่งใดต้องพูดอีกดังนั้นเป้าหมายใหม่คือกิตติกร ทั้งๆที่เขาเป็นน้องชายของสามีเธอก็ตาม

........................................................................................................

               "เคยได้ยินไหมที่คนเขาบอก สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ...ฉันชักอยากจะพิสูจน์แล้วสิว่า...อกของเธอมันจะทำให้ฉันขึ้นสวรรค์หรือลงนรก"

               ดลฤชาถูกสามีลากขึ้นมาบนห้องนอนทันทีที่เธอลงจากรถเมื่อกลับไร่แต่ก็ไม่ได้ทันพูดอะไรก็ถูกลากจนมาจบที่เตียงเช่นนี้ ตั้งแต่แต่งงานมาสองปีทั้งที่ก็กลับบ้านมาบ้างแตรเขาก็ไม่เคยทำกับเธอแบบนี้สักครั้ง

               เขาจงใจผลักร่างเล็กลงบนเตียงนอนเต็มแรง...ได้เวลาแห่งความแค้นที่จะต้องถูกสะสางคดีความเสียที สายตาที่มองไปช่างต่างกับสายตาของเจ้าบ่าวป้ายแดงเมื่อสองปีก่อนโดยสิ้นเชิงจนหญิงสาวตัวสั่นด้วยความกลัว

               "อย่านะคะ....ไหนคุณแสงบอกจะไม่ทำอะไรชาแต่คุณจะรอให้ชาพร้อมก่อน"

               ถึงเวลานี้แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่หวังว่าสามีจะยังจำคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้กับเธอได้ แต่อีกฝ่ายกลับทำเพียงแสยะยิ้มออกมาจากมุมปากเบาๆไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าเคยอ่อนต่อโลกอย่างไรผ่านมาสองปีก็ยังคงอ่อนต่อโลกอยู่อย่างนั้น

               "หรอ...จริงด้วย ฉันเคยพูด...ก็ตอนนั้นเธอยังไม่ได้แต่งงานกับฉัน แต่ตอนนี้แต่งแล้วก็แสดงว่าเธอพร้อมแล้วไง"

               "ไม่นะคะ!!!!"

               ตะโกนสุดเสียงชนิดที่ไม่อายว่าใครจะมาได้ยิน ดีซะอีกจะได้มีคนเข้ามาช่วยเธอแต่เธอคงลืมคิดไปว่าใครจะกล้าเสียมารยาทเข้ามาขัดจังหวะระหว่างสามีภรรยา

               แค่คิดได้เท่านั้นน้ำตาก็รื่นขึ้นมาที่หน่วยตารู้สึกกลัวเขาจับขั้วหัวใจแม้ใครจะบอกว่ามันคือหน้าที่ของภรรยาแต่เขาก็ไม่น่ารุนแรงกลับเธอขนาดนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้อ่อนโยนราวกับเจ้าชายและเธอเป็นดั่งสำลีที่อยากจะทะนุถนอมแต่วันนี้กลับแปลกไปจนเธอตั้งรับไม่ทัน

               ไม่....ไม่เลยสักนิดที่จะชิดต่อให้เขาจะบอกว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นคือความเป็นสามีภรรยา แต่ตอนนี้เขาเองจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าตัวเองกำลังทำไม่ต่างจากผู้ชายหลายคนที่กำลังจะขืนใจสาวอย่างที่เป็นข่าวให้เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์

               "จะกลัวอะไร หัดร่านให้ได้แบบแม่ของเธอบ้างสิ"

               ว่าการกระทำของเขาป่าเถื่อนแล้ว การที่ต้องมาเจอประโยคนี้จากปากสามีทำให้เธอถึงกลับเบิกตาด้วยความตกใจที่ผ่านมาเธอก็เห็นเขาให้เกียรติพ่อแม่ของเธอมาตลอดแล้วทำไมวันนี้ถึงได้พูดจาแทะโลมแม่ของเธอชนิดที่ไม่เกรงใจว่าคนเป็นภรรยาจะรู้สึกอย่าไร

               "ไม่ต้องพูดหรอกว่าเป็นหรือไม่เป็นเพราะฉัน...จะทำให้เธอเป็นแบบนั้นเอง"

               มือถูกฝ่ามือใหญ่ที่เป็นดั่งเชือกหนาที่มัดขึงเธอไว้บนเตียงโดยที่มีร่างของเขาขึ้นคร่อมร่างเธอไว้อย่างรวดเร็ว ปากที่มีไรหนวดบางๆจะพ่นวาจาพิษร้ายออกมาไม่หยุดสลับกับซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนจนร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความหวาดกลัวระคนเสียใจเป็นที่สุดที่ในชีวิตนี้เธอยังไม่เคยเจอกับเหตุการณ์ความรุนแรงเช่นนี้เลย

"คิดว่าไงล่ะ คิดว่ามีทะเบียนสมรสแล้วจะได้ทุกอย่างอย่างนั้นสิ จะบอกอะไรให้นะ...อย่างแรกเลยที่เธอไม่มีวันได้จากฉันก็คือหัวใจของฉัน"

-กิตติกร-

เรื่องนี้ค่อนข้างดราม่าประมาณหนึ่ง(ก็เยอะอยู่อ่ะเนอะ)ยังไงก็ฝากติดตามอ่านสำหรับใครที่ชอบอ่านแนวนี้ด้วยนะ

สนุกไม่สนุกยังไงก็ขอฝากเข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ(ขอร้องสุดกำลัง><)

ปล. ขออนุญาตเจ้าของรูปด้วยนะคะ ชื่อตัวละครและรูปภาพเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นจ้า

ฝากอีบุ๊คของข้าน้อยด้วยนะเจ้า

ประกาศจ้าาาา ไรท์จะลงให้อ่านฟรีถึงแค่บทสิบเอ็ดเน๊อะหลังจากนั้นจะติดเหรียญ

ขอบคุณที่เข้าใจนะจ๊ะ ฝากอุดหนุนผลงานเค้าด้วยนะ

ตราบาปตีทะเบียน พุดรดา www.mebmarket.com "จะไปไหน!!"ร่างหนาที่ยืนดักหน้ายิ่งทำให้รญาพรไม่พอใจหนักเข้าไปใหญ่เพราะใจเธอมันเดือดทะลุน้ำดือดไปแล้วและยากที่จะลงได้"เรื่องของฉัน!!!""ถ้าไม่ตอบ...ก็ไม่ต้องไป!!"เขาไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าแดงก่ำแค่ไหนและท่าทีที่ไม่สบอารมณ์เป็นที่สุด"ได้!!...ไม่หลบใช่ม่ะ"มือบางควักวัตถุสีเงินจากในกระเป๋าออกมาทำให้เขาแทบผงะเมื่อเห็นวัตถุในมืออีกฝ่าย ไม่คิดว่าเธอจะโกรธถึงขั้นชักปืนมาจะยิงเขาเลยหรือ"ใจเย็นๆก่อน...คุณเป็นบ้าอะไรขึ้นมา""ใช่...ฉันมันบ้า ฉันเคยพูดแล้วใช่ไหมว่าทำฉัน...ฉันไม่ว่าแต่อย่ามาทำลูกสาวฉัน!!""ฉัน...ฉันทำอะไร""ฉันไม่ตลก!!...คุณไม่ละอายใจบ้างหรอที่เห็นฉันในสภาพเนี่ย เคยสงสารฉันไหมว่าฉันอยากมีสภาพนี้ไหม สภาพที่มันยิ่งกว่านางบำเรอนะ...เคยเห็นมันบ้างไหม!! แล้วฉันก็ไม่ต้องการให้หนูชามีชีวิตแบบฉัน"รญาพรขึ้นเสียงอย่างรุนแรงไม่สนใจว่าสามีจะตื่นเพราะเสียงของเธออีกแล้วทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมกับน้ำเสียงและหยาดน้ำตา มือที่ถือวัตถุนั่นสั่นไหวแทบถือไม่ไหวแต่เธอก็พยายามจับมันไว้มั่น"จะหลบตอนนี้หรือจะให้ฉันยิง...เลือกเอา!!"

ฝากเพจเราด้วยนะทุกคน