ใบชาและแสงจันทร์ - นิยาย ใบชาและแสงจันทร์ : Dek-D.com - Writer
×

    ใบชาและแสงจันทร์

    ปีพุทธศักราช 2463 สำเพ็งยามค่ำคืนเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและวัฒนธรรมที่หลากหลาย "รวิช" ผู้รักในศิลปะและความสงสัยได้พบกับ "หลี่เหวิน"พ่อค้าชาวจีน โดยมีกลิ่นชาและแสงจันทร์เป็นดั่งสะพานเชื่อมโยง

    ผู้เข้าชมรวม

    11

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    11

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 ธ.ค. 67 / 23:49 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แนวเรื่อง: นิยายวาย (BL) ย้อนยุค ฟีลกู๊ด 
    เรื่องราวเกิดขึ้นในปีพุทธศักราช 2463 ณ ย่านสำเพ็ง ศูนย์กลางการค้าอันคึกคักของกรุงเทพฯในยุคต้นศตวรรษที่ 20 ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของวัฒนธรรมไทยและจีนที่ผสมผสานกันอย่างลงตัว

    เรื่องย่อ:
    รวิช บุตรชายวัย 18 ปีของพระยาราชโยธา ชายหนุ่มผู้เติบโตในครอบครัวขุนนางผู้สูงศักดิ์ ถูกเลี้ยงดูอย่างเคร่งครัดตามแบบแผนของชนชั้นสูง แต่ความใฝ่รู้และความรักในศิลปะทำให้เขาสนใจโลกที่แตกต่างออกไป การเดินทางมาสำเพ็งกับบิดาในคืนเทศกาลตรุษจีนทำให้เขาได้พบกับหลี่เหวิน พ่อค้าชาวจีนวัย 24 ปี ผู้สุขุม

    ท่ามกลางกลิ่นใบชาและแสงจันทร์ ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบงัน ความแตกต่างของชนชั้น วัฒนธรรม และค่านิยมของสังคมทำให้เส้นทางรักของพวกเขาไม่ง่าย ทั้งสองพยายามฝ่าฟันและเรียนรู้ที่จะเข้าใจและยอมรับกัน

    ตัวละครหลัก:

    รวิช: ชายหนุ่มวัย 18 ปี ลูกชายคนเดียวขุนนางชั้นผู้ใหญ่ผู้ทรงเกียรติ รวิชเป็นชายหนุ่มที่เริ่มเข้าสู่วัยหนุ่มเต็มตัว รูปร่างสมส่วน ผิวขาวสะอาด ผมดำขลับหวีเรียบ ดวงตากลมโตสะท้อนความใฝ่รู้ในโลกที่แตกต่าง

    หลี่เหวิน: พ่อค้าชาวจีนที่เกิดและโตที่ประเทศไทย หนุ่มวัย 24 ปี เป็นคนสุขุมที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ถึงแม้เป็นคนพูดน้อยแสดงความรู้สึกไม่ค่อยเก่ง แต่หลี่เหวินคือชายที่มีมุมมองชีวิตลึกซึ้งและแฝงไปด้วยความหนักแน่นในทุกการตัดสินใจ

    นายจร: เพื่อนสนิทของหลี่เหวิน พ่อค้าข้าวสารที่แอบมีใจให้รวิช นายจรเป็นคนไทยผู้ทำงานในร้านขายข้าวสาร ร่างกำยำ มีนิสัยเปิดเผย จริงใจ มักสร้างสถานการณ์ให้หลี่เหวินต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ่อยครัง

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น