แบบนี้ แถวบ้านเรียก \"ปิ๊ง\"

เนื้อเรื่อง

คุยก่อนอ่าน :เรื่องนี้ เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้น เมื่อเกือบ4ปีที่แล้ว ตอนที่เราเข้ามหาวิทยาลัย
ด้วยหลัก จรรยาบรรณ จะ ไม่เปิดเผยชื่อเฉพาะใดๆทั้งสิ้น บทความนี้จึงไม่เป็นการพาดพิงถึง องค์กรใด มหาวิทยาลัยใด และบุคคลใดๆทั้งสิ้น
เราเอนทรานซ์เข้าไปในมหาวิทยาลัย แห่งหนึ่ง บอกตามตรง ตอนนั้นทั้ง ดีใจ และไม่สบายใจ at the same time
ดีใจ ที่เอนท์ติด
แต่ ไม่สบายใจ เพราะต้องไปทำกิจกรรมมากมาย (เด็กเรียนค่ะ เด็กเรียน)
และต้องเจอกับ ระบบsotus กับการ ว้าก ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง เหรอ ไอ้ระบบที่ว่าเนี่ย

ช่วง 2สัปดาห์แรกนี่แบบ โห แทบadjust ตัวเองไม่ทัน สังคมใหม่ วิชาใหม่ เพื่อนใหม่ เกือบถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรค ปรับตัวไม่ได้
(adjustment disorder)เข้าให้เสียแล้ว
เราไม่ได้พูดว่า ระบบนี้ไม่ดีนะ ตรงกันข้าม ก็ด้วยระบบนี้แหละ ทำให้เราไป ปิ๊งเพื่อนคนนึง
ตอนนั้นทุกคนต่างแนะนำตัวเอง
เขาคนนั้นเข้ามาแนะนำตัวก่อน เขาบอกว่า เขาชื่อ ......
และบอกว่า ชื่อของเราเรียกง่ายดี
ที่จริงเราไม่ได้อยู่กลุ่มของเขาหรอก แต่เขายังมีใจเป็นห่วงคอยถามไถ่ ตักเตือนอยู่เรื่อยๆ
คนที่เราแอบปิ๊งเนี่ย ประมาณว่า สูง (เกือบ 180) ขาวมาก ตี๋ เสียงงี้นุ่มจนใจจะละลาย
ทีนี้ช่วงนั้น ต้องทำกิจกรรมรับน้องเยอะมาก
ก็ประมาณว่า คนที่เราไปปิ๊งเนี่ย จะคอยประสานงานระหว่าง รุ่นพี่กับน้องๆ
ปกติ เรียนช่วงเช้า เข้าห้องเชียร์และว้ากช่วงบ่าย
มีเที่ยงวันนึง เรากับเพื่อนในกลุ่มไปกินอาหารข้างๆสถาบัน ทุกคนพร้อมใจกันสั้ง หมูกรอบผัดพริกขิง
ระหว่างกินกันอย่าง หวั่นใจ (เพราะเดี๋ยวต้องโดนว้าก ตอนบ่าย) มีคนเอาศอกมาเท้าคาง บนหลังเรา อารมณ์ประมาณพี่ชายที่เอ็นดู
เขา มาเพื่อนัดแนะเวลารวมตัวน่ะ

อย่างตอนล่ารายชื่อพี่ๆเนี่ย มีอยู่ตอนนึง เขาก็เข้ามาตบหลังเรา แล้วพูดว่า \"เดี๋ยวตอนเที่ยง เจอรุ่นพี่ใต้ตึก นะ พระเอก\"
ความรู้สึกตอนนั้น แบบ เฮ้ย ระทวยไม่ไหวแล้ว  เข้าใจป่ะ ระทวยมากๆ

กิจกรรมว้าก สอนให้ทุกคนรักกัน เวลาเราทำผิด ไม่ใช่ตัวเราที่จะโดนทำโทษ แต่เป็นเพื่อนๆที่เหลือน่ะ รับกรรมไปเต็มๆ
ดังนั้น คุณจะ ทิ้งเพื่อนไม่ได้ เวลาเขานัดมา ถึงใจคุณจะ บอกว่า โอยล้า เหนื่อย โดดได้ป่ะ
คุณก็จะไม่กล้า เพราะถ้าคุณทำ หมายถึง เพื่อนที่เหลือ โดนแน่
มีอยู่วันนึง พอว้ากไปสักพัก เขาปล่อยผู้หญิงเป็นอิสระ เหลือแต่พวกเราผู้ชายอ่ะนะ
รุ่นพี่ปี4ถามเลย ทำไมเพื่อนคนนี้ไม่มาเข้ากิจกรรม เขาหายไปไหน ไปๆมาๆ วันนั้นมีคนขาด
ราว 4คน ก็อย่างที่บอก คนขาด ไม่เป็นไรหรอก แต่คนที่อยู่สิ โดน ลุกนั่งไปเต็มๆ
108ที (แต่จริงๆ ไม่ถึงหรอก พี่ๆเขาให้หยุดก่อน เขาไม่ใจร้ายขนาดนั้น)
ก่อนจากกันพี่บอกว่า รายชื่อ พี่ปี 3จะได้วันไหน ทุกคนก็แบบอ้ำอึ้ง เพราะเวลาขอชื่อแต่ละที ยากกว่าทำข้อสอบเอนทรานซ์เสียอีก
(ปัจจุบัน เปลี่ยนเป็นระบบ แอดมิดชั่นแล้ว)  รุ่นพี่บอกว่า จะมาครบทุกคนวันไหน
สุดท้ายก็ตกลงกันว่า จันทร์หน้า มาครบแน่ แต่ถ้าไม่ครบก็ .............

วันจันทร์ กลับเป็นเราเองที่นอนโซ ไม่ไป พอวันอังคารโผล่ไป คนที่เราปิ๊งเขาทักมาแต่ไกลเลย
\"เฮ้ย ไอ้กวนตีน วันนั้นทำไมไม่มา โดนลุกนั่งระบมเลย\"
ในตอนนั้น ยังเช้ามืด เผอิญเรามาเช้า เขาก็มาเช้า เอาล่ะ สิ สองต่อสอง
นั่งคุยกันไปกันมา ขอบอกว่า ตอนนั้น สุขแบบไม่ไหวแล้ว ยังประทับใจใจนวันนี้
เขาเป็นคนน่ารักน่ะ มีน้ำใจ ขนาด พี่รหัสเรา ยังแนะนำเลยว่า คนๆนี้น่าคบเพราะเท่าที่พี่ดูๆเขานิสัยดี

แต่ที่เล่ามาทั้งหมด เราเป็นฝ่ายชอบเขา  แต่เขาน่ะ ไม่ได้ชอบเราหรอก  
เฮ้อเศร้า