[OneShot : SNSD] :: หอนางโลม :: [YulSic] by Equinox

:: หอนางโลม ::

Writing by Equinox

ยุคโชซอน ในช่วงที่ศิลปะรุ่งเรืองบ้านเมืองสงบสุข ปลอดสงครามโชซอนอาณาจักรที่ผู้คนจากทุกทิศทุกที่จะต้องผ่านมา ผู้คนร่ำรวย

จาก การค้าขายเป็นยุคเฟื่องฟูเงินทองผู้คนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชั้นดี มีศูนย์ศิลปะเปิดสอนมากทุกมุมถนน และอีกสิ่งนึงที่เป็นที่นิยมสำหรับผู้คนในเมืองหลวง

โดยเฉพาะท่านผู้ชาย นั้นก็คือ หอนางโลม


“ท่านยูริ เชิญเจ้าค่า”
เสียงแม่เล้าดังแหลมปริ๊ดดด ขี้นมาทันทีที่เห็น ชายหนุ่มร่างสูง


ใบหน้าคมเข้มมีหนวดเคราขึ้นนิดๆ ผู้เป็นลูกชายของเสนาบดีที่ทรงอิทธิพลอย่าง ควอน ยูริ ด้วยวัยเพียง 27 ปี

เค้า สามารถสอบเป็นบัณฑิตได้อย่างไม่น่าเชื่อ หลายคนเชื่อว่าพ่อของเค้าวางเงินใต้โต๊ะให้ ขุนนางคุมสอบในวันนั้นแต่ก็ไม่มีใครกล้าวิจารณ์มากนัก

ยูริเดินเข้ามาในหอนางโลมที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของโชซอน


”ว่าไงจ๊ะ แม่นางยูบินของข้า ห้าๆๆๆ”
ยูริโอบกอดแม่เล้านามว่ายูบิน อย่างเป็นกันเอง พลางยื่นหน้ายื่นคอซุกไซร้อย่างไม่อาย ใครจะกล้าล่ะจริงไหม ....


“มา ถูกเวลานะเจ้าค่ะ พ่อรูปงาม วันนี้ข้าได้เหล้าชั้นดีจากเมืองจีนมาให้ท่านลิ้มลอง แถมๆด้วย สาวงามที่ข้าเพิ่งซื้อมาจากเคซอง เมื่อเช้านี้ ให้ท่านเลือก
ก่อนใครเลย” ยูบินจีบปากจีบคอพูด พลางรินเหล้าจากเมืองจีนให้


”จริง เหรอ...อึกๆ” ยูริกระดกเหล้าพร้อมท่าทางตื่นเต้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หอนางโลมแห่งนี้จะมีหญิงสาวหน้าใหม่ มาให้เลือกก่อนใคร แต่ทุกครั้งก็อดตื่นเต้นไม่ได้ที่จะลิ้มลอง สาวบริสุทธิ์


”ระหว่าง รอสินค้าชั้นเลิศ ก็นั่งกับเยซึลก่อนนะเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะออกไปเตรียมคนให้ท่าน” ยูบินจุ๊บแก้มของชายหนุ่มพอหอมปากหอมคอแล้วเดินออก


ในซุ้มไม่เหลือใครอีกนอกจาก ยูริและเยซึลที่เพิ่งนั่งลง

“มานั่งตรงนี้สิแม่นาง ห้าๆๆ” ยูริทำหน้าเจ้าเล่ห์ สายตาหวานเยิ้ม โลมเลียร่างกายของเยซึลจนนางรู้สึกถึงแววตาอันร้อนแรงนั้น

ไม่วายมือไม้ของยูริ ก็เริ่มเป็นปลาหมึก นางสวยในใจยูริร่ำร้องอย่างนั้น


ยู ริรู้ตัวว่าตนเจ้าชู้แบบฉบับผู้ชายทั่วไปและคงยากที่จะแก้ไขนิสัยนี้ได้ สุรา นารี ศิลปะ เหล้าชั้นดี ใช้ทั้งชีวิตอยู่เท่านี้ ไม่เคยห่างไปไหนไกล

”รู้ไหมเจ้าสวย”กระซิบแผ่วเบาจนนางแทบละลาย

ยู ริจับมือของนางขึ้นมาจูบ เค้ารู้ว่าผู้หญิงต้องทำอย่างไรถึงจะชอบ ต้องพูดอย่างไร เจนจัดในราคะนี้ รู้ว่าพูดแบบใด ผู้หญิงจะใจอ่อนไม่ยากเลย ยิ่งหน้า

ตาที่ดูหล่อเหลาที่พ่อแม่ให้มายิ่งผยองใจ ยูริใช้มือของนางลูบไล้ใบหน้าตน จูบทีละนิ้วหยอกล้อ ลิ้นร้อนแตะเล่นนิ้วเล็กน้อยไม่ให้หน้าเกลียด ดวงตาเยิ้ม

สีน้ำตาลบ่งบอกถึงความต้องการของชายหนุ่มที่ถึงขีดสุด เค้าปลดผ้าใบโปร่งสีม่วงลงทั้งสี่ด้าน



ภาย นอกผู้คนโห่ร้อง ตามเสียงเพลงและการแสดง ที่นี่คือหอนางโลม ไม่มีใครสนใจว่าใครจะทำอะไร ทุกคนรู้ว่ามาที่นี่คือมาหาความสำราญเพียงเท่านั้นเอง


ชายหนุ่มหยิบห่อกระดาษเล็กๆจากเอวออกมา คลี่ออกเป็นเม็ดยาปันขนาดกลางสองเม็ด เม็ดนึงใส่เขข้าปากตนและยกจอกเหล้าขึ้นซดที่เดียวหมด อีก

เม็ดใส่เข้าในปากของเยซึล นางดูงุนงงแต่ก็กินแต่โดยดี ชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างพอใจ......







“เอาล่ะ ทำให้ข้ามีความสุขสิ..........”