เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ผู้เข้าชมรวม
57
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ
คำเตือน
บทกวีนี้มีเนื้อหารุนแรง ไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี หรือผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้า
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
๏ พี่สาวออเลือน้ำ ลไหล น้อนาสำรอไฟ ่อหน้า โทมิโนะอิษ์ไน เพร่า ออเฮย นานรหล้า มอไหม้เียวาย ๚ะ
๏ สายบุปผาหมไร้ เป็น พี่ฤๅ ถูเี่ยนโบยลำเ็ ทุ์ิ้น รอยแผลน่าลัวเห็น หาหยุ ไม่แล ทานรมิสุสิ้น พูถ้อยำถาม ๚ะ
๏ ามหาทาเพื่อเ้า ลนร แะอุไรวิห หยั่ผ้า ยัเหลือเท่าใพ เรียมเพื่อ ไปแล ยามวสัน์เยือนหน้า แห่พื้นพนาลี ๚ะ
๏ ภูผามีเ็เส้น นรใน เหวเอย นอยู่รเวียนไป ลาพ้น น้ำาร่วลไหล ยามโศ ร้อเฮย สุป่าฝนล้น าน้อไปหา ๚ะ
๏ ราันแสสะท้อน ภูมิอบาย โลหิบุปผาปลาย ผลิไร้ บรรพเ็าาย เินเี่ยว รอรับลนรใ้ เ้าโลันร์ ๚ะ
๏ บ อันแสสว่านี้ มีหนาม บ สุยิ่ทุ์ยาม ทิ่มแท้ ริ สัมผัสิาม เลือหลั่ ายแฮ บูร์ โทมิโนะแล้ สุท้ายอวสาน ๚ะ
ผลงานอื่นๆ ของ Pritsadee ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Pritsadee
ความคิดเห็น