โลกของผม..ไม่มีใครหยั่งรู้ทั้งนั้น ในตอนมิติเดิมของผม..ผมคือคนป่วยที่ไม่มีวันหายขาด ทำได้เพียงใช้ชีวิตประจำวันรอความตายในห้องกว้างๆที่โรงพยาบาลพิเศษ โลกของผมช่างมืดมน ความเรียบนิ่งดุจหิมะของผมทำให้ผู้คนออกห่าง หมอ..พยาบาล..คนรอบตัว ทุกๆคน ยามผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงสีสันในยามค่ำคืน เเสงทอประกายในยามเช้า ผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมา สนทนาด้วยรอยยิ้ม วิ่งเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
ช่างเป็นอะไรที่..ผมไม่เคยได้รับเลย
?? : เช่นนั้น ก็ถึงเวลาที่เจ้าต้องตื่นได้แล้ว...สัตว์เลี้ยงของข้า
Talk : แหะๆ เรื่องนี้นายเอกไม่ได้แมรีซูมาตั้งแต่ต้นนะเธอ นางจะค่อยๆเก่ง พระเอก..ค่าตัวไม่เชิงว่าแพงนะ แต่ก็..//เอานิ้วชี้จิ้มกัน//อ่ะ เอาเป็นว่าสปอยเพิ่มอีกเล็กน้อย เรื่องนี้ไม่ดราม่านะ จริงๆ ไม่เล๊ย ไม่เครียดเล๊ย ไม่เลยซักกะติ้ดดดด//เผ่น
By.Mirage
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น