{BTS x YOU} She is mine

การที่เรามีความทรงจำ

.

.

.

.

.

.

มันดีไมนะ?

.

.

.

.

.

ทำไมการมีความทรงจำมันถือได้

.

.

.

.

.

"น่ากลัว"

.

.

.

.

.

ขนาดนี้

          "ฮือออออ....ขอร้อง อย่าทำอะไรหนูเลย"เด็กหญิงตัวเล็กๆอายุประมาณ14ปี นั่งร้องไห้อย่างหนักแทบน้ำเลือดจะไหลออกมาแทนน้ำตาของเธอ ตัวสั่นจนเธอไม่สามารถที่จะหยุดอาการสั่นแบบนี้ได้ แขนทั้งสองข้างถูกจับอย่างแรงจนเป็นรอยชำ ขาทั้งสองข้างถูกทับด้วยแรงขาของใครบ้างคน จนเธอไม่สามารถหนีหรือขยับไปไหนได้

          "ไม่ต้องกลัวหรอก พ่อของเธอหน่ะ น่ากลัวกว่าฉันหลายเท่า"ชายหนุ่มอายุราวๆ17ปีพูดกับเด็กน้อยคนนั้นอย่างเอ็นดูถึงการกระทำของเขามันจะไม่เหมือนกับเสียงพูดที่เขาเปล่งออกมาก็ตาม

          "ฮืออออออ ฮืออออ ปล่อยหนูเถอะค่ะ...พี่จิน..."เด็กน้อยได้พูดขอร้องอีกฝ่ายโดยพูดชื่อเขาออกมาด้วย นั้นทำให้จินรู้สึกดีและลดแรงในการจับแขนของเด็กน้อยคนนั้นลง ทำให้เด็กน้อยคนนั้นเริ่มพยายามที่จะบังคับร่างกายด้วยแรงอันน้อยนิดของตนให้ออกหาจากจินมากที่สุด

          "ดีมาก เด็กน้อยของฉัน"จินใช้มือหนาๆของเขา ลูบไล้ไปที่แก้มของเด็กน้อยคนนั้นด้วยความเอ็นดู และยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

          "..."

          "ต่อจากนี้ไปเธอต้องเป็นน้องสุดที่รักของฉัน เข้าใจไมวิส"จินพูดออกมาเพื่อที่จะให้วิสรู้ว่าเธอเป็นของเขาและจะไม่มีใครแย่งเธอไปจากเขาได้!!

.

.

.

.

.

สวัสดีค่าา

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราเลย ไม่รู้ว่ามันจะสนุกสำหรับทุกคนหรือป่าวนะค่ะ แต่ก็จะพยายามค่ะ^^

ทวิตไรท์ @Prim_Slider มาคุยกันได้นะค่ะ

ถ้ามีคอมเม้นต์มันจะเป็นกำลังใจในการแต่งต่อและอัพไวขึ้นได้ดีค่ะ

                 ขอบคุณค่ะ^-^